Gnosis nu! – online jaarprogramma – week 20
Woe wei
14 mei 2022
WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3 – WEEK 4 – WEEK 5 – WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9 – WEEK 10 – WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13 – WEEK 14 – WEEK 15 – WEEK 16 – WEEK 17 – WEEK 18 – WEEK 19 – WEEK 20 – WEEK 21 – WEEK 22 – WEEK 23 – WEEK 24 – WEEK 25 – WEEK 26 – WEEK 27 – WEEK 28 – WEEK 29 – WEEK 30 – WEEK 31 – WEEK 32 – WEEK 33 – WEEK 34 – WEEK 35 – WEEK 36 – WEEK 37 – WEEK 38 – WEEK 39 – WEEK 40 – WEEK 41 – WEEK 42 – WEEK 43 – WEEK 44 – WEEK 45 – WEEK 46 – WEEK 47 – WEEK 48 – WEEK 49 – WEEK 50 – WEEK 51 – WEEK 52 – WEEK 53
Vele mensen bestrijden de schijn in het leven. Zij houden onveranderlijk het lelijke, het onzegbaar lelijke over. Als u dan, als oprecht zoekend mens, in die hoek zit waarin reeds de oude Chinese Bijbel u heeft gedreven, als u, door alle schijn en uiterlijk vertoon heen de grauwe ellende en uitzichtloosheid van deze natuurorde herkent en doorleeft, dan is er voor u tenslotte maar één oplossing: u losmaken van deze dualistische natuurstaat, u volstrekt afwenden van deze wereld van de schijn, en het pad gaan van de transfiguristische revolte.
Deze revolte moet natuurlijk een begin hebben, een aanvangsmethode. Deze willen wij nu omschrijven aan de hand van de tekst van Lao Tse. Lao Tse noemt die methode de methode van het niet-doen, van wu wei.
De leerling die het werk in het eigen wezen volbrengt, ten dienste van anderen, zal zich aan dat werk niet hechten, zich daaraan niet met zijn ik vastklauwen. Onder geen enkel beding zal het ik zich doorzetten. Wie zich in de arbeid op de voorgrond schuift, wie de arbeid verrichten wil met zijn ik, begaat de ernstigste ik-centraliteit die men zich maar denken kan. ‘Daarom maakt de wijze zijn zaak van het niet-doen; hij begaat de leer zonder woorden’ .
Uit: De Chinese Gnosis
Hoofdstuk 2: Woe wei
Lao Tse zegt:
‘Daarom maakt de wijze zijn zaak van het niet-doen.
Hij begaat de leer zonder woorden.
Als het werk is volbracht, hecht hij er niet aan.
En juist omdat hij zich er niet aan hecht, gaat het niet van hem weg.’
Toen ik dit voor het eerst las, herkende ik dit beeld en probeerde er naar te handelen.
Om te ontdekken dat ik al snel verviel in allerlei vormen van woe wei die eerder leken op niets-doen dan op niet-doen. En er gebeurde niets wezenlijks. Er werd geen werk van betekenis volbracht. Mijn ijveren leidde tot niets. Later hoorde ik een verhaal waardoor ik woe wei anders leerde verstaan.
De Iers-Engelse dichter David Whyte vertelde hoe hij eens werd uitgenodigd om de beroemdste herdershond te gaan bekijken. Hij was verrast, want hij was gewend dat de herdershonden druk heen en weer renden om de kudde schapen in bedwang te houden en te leiden. Maar deze hond bewoog vrijwel niet. En toch kreeg hij het in zijn eentje voor elkaar om drie kuddes naar een aangewezen plek te drijven, ogenschijnlijk moeiteloos. En hij won weer de prijs.
Toen de verteller de hond van dichtbij ging bekijken, bleek dat deze mank en half blind was… En toen begon ik te begrijpen wat Lao Tse bedoelde toen hij zei: ‘Als woe wei wordt gedaan, blijft niets ongedaan.’
Met volle aandacht bekijk je de dingen die je op jouw weg aantreft. Je doet de dingen die gedaan willen worden. Zo goed als je kunt. Je bent volledig beschikbaar. Over het resultaat bekommer je je niet. Je maakt er geen woorden aan vuil. En als het gedaan is, laat je het los. Zonder oordeel.
Er zijn steeds meer dingen die gedaan willen worden. Dat wat je uiterlijk doet, doe je ook van binnen. Hoe schoner en transparanter je gemoed wordt, hoe vanzelfsprekend het leven wordt. Een stille blijdschap wordt jouw deel.
