Transfiguratie nu! – online jaarprogramma – week 28
De wedergeboorte van de ziel
15 juli 2023
WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3 – WEEK 4 – WEEK 5 – WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9 – WEEK 10 – WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13 – WEEK 14 – WEEK 15 – WEEK 16 – WEEK 17 – WEEK 18 – WEEK 19 – WEEK 20 – WEEK 21 – WEEK 22 – WEEK 23 – WEEK 24 – WEEK 25 – WEEK 26 – WEEK 27 – WEEK 28 – WEEK 29 – WEEK 30 – WEEK 31 – WEEK 32 – WEEK 33 – WEEK 34 – WEEK 35 – WEEK 36 – WEEK 37 – WEEK 38 – WEEK 39 – WEEK 40 – WEEK 41 – WEEK 42 – WEEK 43 – WEEK 44 – WEEK 45 – WEEK 46 – WEEK 47 – WEEK 48 – WEEK 49 – WEEK 50 – WEEK 51 – WEEK 52
Als een mens vanuit zijn natuurgeboren staat voor het eerst de wegen van de Gnosis gaat zoeken, doet hij dat met zijn hart en met zijn hoofd. Zijn hart is het veld van zijn gemoedsgesteldheid, zijn hoofd is het veld van zijn bewustzijnsgerichtheid.
Als het goed met hem gaat, ontwaakt er in hem een geloofsstaat. En het geloof bezit weer de twee aspecten van hart en hoofd. Door hoofd en hart gedreven gaat de leerling zijn pad. De ontwikkeling die daarvan het gevolg is, veroorzaakt de wedergeboorte van de ziel.
Zodra iets van de nieuwe zielestaat in een mens gaat lichten, werkelijk gaat stralen, zijn dat verwarmende stralingen. Een mens met een grote ziel in deze zin schenkt altijd troost aan de vermoeide, hulp aan de verdoolde en wekt hoop in de verslagene. Daarom staat deze mens altijd in het leven als een spijzigende mens. Van deze mens gaat wonderbare spijziging uit tot allen die in de woestijn zijn en zo ver van huis verwijderd zijn.
Uit: Zeven stemmen spreken
Hoofdstuk 14: Geloof, hoop en liefde
In één van de uitgaven van het jeugdwerk van het Rozenkruis, met name het boekje Kleurenland, trof ik een gedeelte aan wat mij erg raakte, met name omdat het op een heel eenvoudige, heldere en veelzeggende manier, voor mijn gevoel, duidelijk maakt wat de essentie is van transfiguratie. Ik lees:
‘Uit het dagboek van een blinde:
Als mensen spraken over licht en kleuren, wisselden woede en innerlijk verdriet zich af.
Maar na enige tijd bedaard deze storm weer in mij. Mensen stellen zich de wereld van een blinde meestal voor als inktzwart, zonder enig sprankeltje licht. Maar ik ontdekte een licht , groter dan de meesten het kennen, dat mijn denken en handelen begeleidde.
Ik leerde te zien met mijn innerlijke ogen. Die nemen scherper waar dan de stoffelijke ogen. Alleen, als ik erg kwaad, jaloers of angstig was, werd alles weer volslagen duister. Zo leerde ik, hoe in innerlijke harmonie te leven, opdat het Licht kan blijven schijnen.’
