8 Gnosis nu! – Van ongerechtigheid naar gerechtigheid - Spirituele teksten

Gnosis nu! – online jaarprogramma – week 8
Van ongerechtigheid naar gerechtigheid
19 februari 2022

WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3 – WEEK 4 – WEEK 5 – WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9 – WEEK 10 – WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13 – WEEK 14 – WEEK 15 – WEEK 16 – WEEK 17 – WEEK 18 – WEEK 19 – WEEK 20 – WEEK 21 – WEEK 22 – WEEK 23 – WEEK 24 – WEEK 25 – WEEK 26 – WEEK 27 – WEEK 28 – WEEK 29 – WEEK 30 – WEEK 31 – WEEK 32 – WEEK 33 – WEEK 34 – WEEK 35 – WEEK 36 – WEEK 37 – WEEK 38 – WEEK 39 – WEEK 40 – WEEK 41 – WEEK 42 – WEEK 43 – WEEK 44 – WEEK 45 – WEEK 46 – WEEK 47 – WEEK 48 – WEEK 49 – WEEK 50 – WEEK 51 – WEEK 52 – WEEK 53

De tijd is niet ver meer dat de tegenstelling tussen het eigenwillig streven van de mensen en de voltrekking van de universele wet van God tot een openlijk conflict zal uitbreken. In hun onheilig tasten naar het mysterie van het leven zelf, waarbij het de betrokken wetenschapsmensen aan alle eerbied ten enen male ontbreekt, zijn grenzen overschreden, die een goddelijk ingrijpen onvermijdelijk maken.

Wanneer wij, als het oordeel zich voltrekt, niet aan de minimumeis voldoen, zal al onze bezinning en al ons verlangen tevergeefs geweest zijn: dan zullen wij mede in de brand van het onheilige vuur ondergaan. Want zoals het zevenvoudige heilige vuur de oprecht opwaarts strevende mens zevenvoudig heiligt, zo vernietigt het de mens die de tekenen van de tijd niet heeft verstaan of genegeerd.

Ziet u ons nu aan voor ongeluksprofeten; u weet toch immers zelf wat er in de wereld gaande is ?! En waarlijk: de tijd is voorbij dat een mens, die spiritueel ernstig wil streven, tegelijkertijd wel een onschuldig graantje van de materie zou kunnen meepikken. Geen enkel graantje daarvan is in deze explosieve tijd onschuldig! Het materiële is overal doorgedrongen, en het prana van God is slechts te vinden in zuivere, beschermde, geheiligde bronnen.

Uit: Het vrijmakende pad (1966)
Hoofdstuk: VIII

BESTEL HET VRIJMAKENDE PAD VAN HET ROZENKRUIS, € 3,- (1 AQUARIUS CONFERENTIE)

BESTEL DE APOCALYPS VAN DE NIEUWE TIJD, € 10,- (5 AQUARIUS CONFERENTIES)

Beschouwing: Van ongerechtigheid naar gerechtigheid

Iemand vraagt mij : Zeg, weet jij wat lethargie is?
Ik kijk in mijn woordenboek en lees: ‘ziekelijke slaapzucht, gepaard gaande met dufheid en mentale inertie’.
Ja, ik vraag mij ook wel eens af of de wereld aan het verzinken is in zo’n gemoedstoestand.
Wij komen er met zijn allen toch niet meer uit?
Het lijkt wel of we het allemaal maar laten gebeuren.

Misschien zijn we ook wel ‘onheilsprofetie-moe’ geworden?
Missen wij het vermogen om een andere weg in te slaan?
Er lijkt een kracht werkzaam te zijn waar we niet tegen opgewassen zijn.
Zo veel tegenkrachten, zo veel verwarring, zo veel belangen, zo veel onrechtvaardigheid.
Kan een mens, dit allemaal wel over zijn kant laten gaan?

Is er dan geen gerechtigheid?

Tja, gerechtigheid … Heb ik dan rechten?
Heb ik het recht om te leven?
Het lijkt wel te verschrompelen…
Maar…leven wij dan wel echt?
Zijn we niet veeleer bezig met over-leven, ons recht opeisen,
de beste positie innemen dat we aan echt leven niet eens toekomen?
Wat is waarlijk leven?
Begint dat niet met het inzien waartoe ben ik hier?
Dat ik ga inzien: wie ben ik echt.

Als ik mezelf steeds weer deze vraag stel, mezelf, niets ontziend, grondig onderzoek, ontmoet ik misschien, naast de bekende ‘ik’ ook iets van mijn eeuwige tijdloze ik…
Maar waaraan herken ik dan mijn eeuwige ik?
Hoe weet ik wanneer mijn tijdelijke ik, mijn kleine ik, mijn bewustzijn bepaalt,
en wanneer mijn eeuwige zelf recht van spreken van mij krijgt?

Wat is waar?

Ik heb wel eens een innerlijk vergezicht gehad, het was maar een flits, een impressie…maar ontegenzeggelijk zo waar dat niets dit inzicht, dit uitzicht meer kan doen wijken uit mijn bewustzijn. In het diepst van mijn ziel ervaarde ik: dit is waar.
Zo moet het wel zijn.
Misschien heb ik toen wel de stem van mijn eeuwige zelf vernomen.

Het was er, en toen was het weer weg.
Terughalen kan ik het niet, maar ik weet zeker dat ik het heb ervaren.
En daar hoefde ik niets voor te doen.
Het is als een soort geschenk gewoon bij mij naar binnen gegoten…

Is dat niet gerechtigheid?
Dat ik, zonder hoop, als door een genade, innerlijk wordt aangeraakt?
Niet als verdienste, maar gewoon omdat je er als het ware recht op heb om mee te bewegen

Zoek gerechtigheid

In de Bergrede lees ik:
‘Zoek eerst het Koninkrijk Gods en zijn gerechtigheid,
en al het andere zal u bovendien geworden.’
Ik kan er op gericht blijven, op zo’n nieuwe impuls,
een nieuwe dronk uit de heilsbeker.
Want ik weet, het is waarachtig.
Dit is meer waard dan alles wat ik met mijn tijdelijke,
sterfelijke ik zou kunnen ervaren.
En ik word geduldig, lijdzaam, waakzaam…

Of ik zo’n nieuw moment krijg van inzicht, dat weet ik niet.
En ook niet wanneer. Ik kan het ook niet afdwingen.
Maar het is feitelijk het enige wat ik echt verlang.
Het ene nodige.
En al het overige voegt zich.

Mijn hele levenspraktijk leert zich als vanzelf te voegen naar deze nieuwe (en feitelijk oorspronkelijke) wetmatigheid.
Geen wet van buitenaf, maar van binnenuit.
De innerlijke wet.
Het zekere, innerlijke weten.