Rozenkruis nu! – online jaarprogramma 2024 – week 36
Wij zien nu de lichtende morgen (hymne 193)
7 september 2024
WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3 – WEEK 4 – WEEK 5 – WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9 – WEEK 10 – WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13 – WEEK 14 – WEEK 15 – WEEK 16 – WEEK 17 – WEEK 18 – WEEK 19 – WEEK 20 – WEEK 21 – WEEK 22 – WEEK 23 – WEEK 24 – WEEK 25 – WEEK 26 – WEEK 27 – WEEK 28 – WEEK 29 – WEEK 30 – WEEK 31 – WEEK 32 – WEEK 33 – WEEK 34 – WEEK 35 – WEEK 36
In één van haar brieven licht Catharose de Petri (fakkeldrager van het Rozenkruis 22) toe waarom de Geestesschool van het Gouden Rozenkruis zich puur richt op het spirituele en voor zichzelf geen maatschappelijke taak ziet:
‘De Geestesschool weet dat er grote nood is, dat er grote strijd is onder de mensen. Maar de mensheid is totaal vergeten dat er een onvergankelijke universele Waarheid is en een onaantastbaarheid van de Glorie Gods. De vervreemding ten opzichte van de universele Waarheid wordt steeds groter. Vandaar nu dat er zich een geheel nieuwe mensheidsgroep, met geheel nieuwe pijlen op haar boog, dient te openbaren. Die groepering mogen wij, Gode zij dank, in de Geestesschool vinden om als een Johannes – die straalt van liefde voor God, de Broederschap Christi en zijn naasten – de transfiguratie van de oude naar de nieuwe zielemens in deze wereld te verkondigen.’
Uit: Brieven
Hoofdstuk 39: Heb niet de wereld lief, maar de Vader
Het is een groot geluk wanneer je deel mag uitmaken van een groep die zo’n helder doel voor ogen heeft, en nog heerlijker is het als je in dat doel tevens een persoonlijke levensvervulling vindt. Tegenwoordig lijkt zoiets vrij zeldzaam.
Onlangs langs ik een artikel ‘Vervreemd van het goede leven’, waarin een jonge journalist zich beklaagt over de alomtegenwoordige digitale technologie die ons van alle gemakken voorziet, maar ons ondertussen tot passieve en willoze mensen maakt. Met een druk op de knop beslissen apparaten naar welke films we kijken, doen ze onze boodschappen, stippelen ze een reis voor ons uit, sturen ze een kaartje naar een vriendin of genereren ze foto’s als substituut voor een beleving die we hadden kunnen hebben. Hij is bezorgd dat technologie ons berooft van onze geestelijke en lichamelijke autonomie, en dat het ons niet zal lukken hieraan tijdig een halt toe te roepen. Hij schrijft: ‘De mens is niet bij machte om zich te verweren tegen de verlokkingen die met name digitale technologie hem voorhouden.’
Maar wat nu, zo vroeg ik mij af, als deze jonge dertiger zijn verontrustende reflecties en inzichten buitengewoon serieus neemt? Wat nu als hij hartstochtelijk gaat verlangen naar dat ‘goede leven’ waaraan hij refereert? Wanneer dit ‘goede leven’ doel van zijn leven wordt? Een doel zo sprankelend en aantrekkelijk, dat hij er risico’s voor wil lopen en offers voor wil brengen. Niet op een fanatieke manier, maar steunend op de intelligentie van hoofd én hart. Nieuwsgierig naar waar het hem zal brengen en hoe het hem van binnen zal gaan veranderen. Daarbij de mensen om hem heen niet vergetend.
En dat hij dan niet alleen ontdekt dat er een lichtheid en een waarheid in het leven schuilen, een schoonheid waaraan alle technologie van de wereld nimmer kan tippen. Maar dat hij dan ook gaat ervaren hoe dat leven hem omvat en draagt, ín hem is en in hem volmaakt wil worden.
Ik gun het deze jonge journalist van harte. Maar wat kan ik doen? Ik kan het hem niet opdringen. Eigenlijk zie ik maar één mogelijkheid: zelf zó te leven.
HYMNE 193
Wij zien nu de Lichtende Morgen,
de Morgen van ’t Nieuwe Land.
Weg zijn nu de donkere wolken,
de duisternis rond het verstand.
De ziel heeft de wade doorbroken,
die ons lang in boeien hield.
Wij zien nu het Doel van het Leven,
nu ’t Rozenkruis ons zo bezielt.
Wij gaan nu met kracht nieuwe wegen,
het Pad zo lang voorbereid,
Aquarius, doel van het leven,
waar zich nu het Lichtkleed aan wijdt.
De Ster staat onwankelbaar stralend
in ’t microcosmisch gewaad.
En zij zal niet langer meer falen,
de Sterrengang gaan van Gods Raad.
Ons wijst slechts het spoor van de Liefde,
de kracht die ons nu doorstroomt.
In Liefde gaan wij dan te zamen
naar ’t land waar de Broederschap woont.
Wij gaan tot het Sanctum Sanctorum,
het Huis van de Heil’ge Geest,
doorwaden de zee onzer driften
en vieren het Opstandingsfeest.
