Rozenkruis nu! – online jaarprogramma 2024 – week 15
Steek mij aan tot fakkeldrager (hymne 32)
13 april 2024
WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3 – WEEK 4 – WEEK 5 – WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9 – WEEK 10
– WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13 – WEEK 14 – WEEK 15
O, geef ons mensen vol kracht en moed,
mensen, gelouterd in heilige gloed,
sterk als helden in verzet en in strijden,
stil en geduldig in nood en in lijden.
O, geef ons mensen, als berglucht zo klaar,
tot in hun innerlijkste trouw en waar.
Mensen in wier ogen, in stralende schijn,
de hemel verkondigt het zielefestijn.
O, geef ons mensen, aan God gebonden,
die onder het kruis zichzelf overwonnen.
Zonnemensen, die zegenend zich geven,
in wier wezen wij God beleven.
O, geef ons mensen vol liefde en kracht,
in diepe deemoed tot dienst gebracht.
Mensen die vol geloof alles wagen,
biddende mensen, door God gedragen.
Waar zijn deze mensen? hoor ik u vragen.
Ach ziel, laat ik u dit overdragen:
Slechts één was er volkomen op aarde,
alle anderen … zijn nog groeiend in waarden.
Zie niet om u heen, maar zie naar binnen!
Ge moet zelf datgene verwinnen
dat, door in de bronnen des levens te duiken,
u een mens doet worden, die God kan gebruiken.
Uit: Het levende woord, Catharose de Petri (fakkeldrager van het Rozenkruis 22)
Hoofdstuk 40 : Wat moet ik laten?
Wie ben ik – tussen ontelbaar andere mensen die leven, eens geleefd hebben of nog zullen leven? Wat kan ik als mens aan de wereld toevoegen?
Als ik iets moois maak, zal er iemand zijn die het nóg mooier maakt.
Als ik iets liefs zeg, zal er iemand zijn die het liever zeggen kan.
Als ik geduldig ben, zal er een moment volgen dat ook ik mijn geduld verlies.
Als ik goed ben, zal ik iemand ontmoeten die daar anders over denkt.
Alles wat ik ben is relatief.
Al mijn daden zijn relatief.
Toch streef ik ernaar om een goed mens te zijn, om zinvol te leven, om iets waardevols te bouwen. Ik kan dat alleen door mij boven de relativiteit te heffen, ver boven de tegenstellingen uit. Ik zal moeten leven vanuit iets dat voorbijgaat aan het aardse ‘goed’ en ‘mooi’, iets dat altijd waar is. Niet iets dat soms waar is, of dat een beetje waar is. Ik moet niet kijken wat mij beter maakt dan een ander, maar wat mij één maakt met de ander.
Wat als ik eens anders naar mezelf ga kijken? Niet langer enkel als mens geboren in de wereld van tegenstellingen, maar als een mens die iets goddelijks in zich draagt dat onveranderlijk is – eeuwigdurend en altijd goed. Ik ben een drager van het licht waarin de tegenstelling niet bestaat. In mij is een vonk ontstoken, en ik ben geroepen haar brandende te houden en de wereld in te dragen.
Wat kan ik als mens aan de wereld toevoegen? In mijn handen houd ik een fakkel, aangestoken met een machtig vuur. Zij verspreidt licht en warmte. Het is een kleine vlam van een groots, ondoofbaar vuur, dat alles verlicht en leven geeft. Mijn hoofd houd ik fier omhoog gericht. Zo wil ik voortgaan.
Heilig Licht dat Uwe wijsheid meldt,
wil nu in ons duister dalen,
zo, dat hart en hoofd gaan stralen
en ons wezen tot Uw luister snelt.
Kruis met Rozen, hartverblijden,
doe ons aan met Uwe macht.
Kruis met Rozen, Licht en Vreugde,
brand in mij met Uwe liefdekracht.
Heer van Liefde, bronwel aller macht,
steek mij aan tot fakkeldrager,
zo, dat ik steeds aan de vrager
vlammen vuurs kan reiken van Uw Kracht.
Kruis met Rozen, hartverblijden,
doe ons aan met Uwe macht.
Kruis met Rozen, Licht en Vreugde,
brand in mij met Uwe liefdekracht.
Reinheid, vriendschap, kennis, waarheid, moed,
zijn der pionieren krachten,
waar ik immer naar zal trachten;
’k weet dat God mijn pogen slagen doet.
Kruis met Rozen, Christus’ glorie,
trek mij met Uw magisch koord,
met Uw gouden glanzen nader
tot Uw heerlijk, zalig liefdewoord.
