28 Rozenkruis nu! Zeven vlammen breken open, poorten tot het hart en het hoofd

Rozenkruis nu! – online jaarprogramma 2024 – week 28
Zeven vlammen breken open, poorten tot het hart en het hoofd (hymne 60, jeugd)
13 juli 2024

 

WEEK 1 – WEEK 2WEEK 3 – WEEK 4WEEK 5WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9WEEK 10 – WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13WEEK 14 – WEEK 15 – WEEK 16 – WEEK 17 – WEEK 18 – WEEK 19 – WEEK 20WEEK 21WEEK 22WEEK 23 – WEEK 24 – WEEK 25 – WEEK 26WEEK 27 – WEEK 28

BESTEL HET NUCTEMERON VAN APOLLONIUS VAN TYANA

‘Een vuur dat leven geeft aan alle bezielde wezens wordt bestuurd door de wil van reine mensen.’

Dit wil zeggen dat, wanneer u het pad van de Gnosis gaat, u in binding treedt met een ánder magnetisch universum: het ongeschondene, het heelmakende.

Zij die erin slagen zich in dit licht op te heffen en die voor zich een nieuwe hemel, een nieuw magnetisch uitspansel weten te openbaren en binnen deze vuurkring een nieuwe aarde realiseren en dus, als gereinigde mensen, volkomen opgaan in het alomtegenwoordige vuur, zij zijn dan niet gebonden aan een nieuw, een ander web van het lot. Zij leven daarentegen in een vuurkracht die door hun gereinigde en gelouterde wil kan worden aangewend en bestuurd. Zij gaan niet gebukt ónder de materie, doch zij staan er boven, zij beheersen de oersubstantie en het daarin stralende vuur. Voor hen wordt de ruimte der oersubstantie weer een Eden, een tuin der Goden, een werkplaats. Een werkplaats in volkomen zin, zoals zij oorspronkelijk bedoeld is.

Uit: Het Nuctemeron  van Apollonius van Tyana, verklaard door Jan van Rijckenborgh,
Hoofdstuk: Het zevende uur

Ik ben een lichtkrachtbezitter…
Als je het zo hardop zegt slaat de zelftwijfel onmiddellijk toe.
Ik ook?? Hoe kun je dat zo zeker weten?

Toen ik jonger was en vastbesloten de Waarheid te vinden, twijfelde ik geen moment aan het bestaan van de Waarheid en het Licht. Ik zocht overal, in de natuur, in kunst, in mensen, in muziek en ja … heel soms was er een moment, tijdens het spelen van een mooi strijkkwartet bijvoorbeeld, dat een glimp doorschemerde van wat ik dacht te zoeken.

Maar een glimp is maar een heel kort moment in de tijd, het is voorbij voordat je het weet. Toch blijven die momenten eeuwig in je herinnering. En die kleine glimpjes in de tijd brachten mij naar de School van het Rozenkruis.

En in de Tempel leerde ik hoe onmachtig wij zelf zijn, maar als groep, in de Christuskracht, vermogen we alles. Zonder het vuur van de liefde kun je niets doen.

In de Tempel, met het tinkelende geluid van de Bron die fluisterend een liedje zingt…. De stille sfeer die we met de hele groep maken. Het voelt altijd weer nieuw en tegelijkertijd alsof je er altijd al was.

Het Vuur dat mijn hart laat openbloeien en mijn hoofd oneindige ruimte geeft. Alsof er een waterval over de groep wordt gestort, een grote omhelzing van liefde, van eeuwigheid.

En toch … zodra je de tempel verlaat, verdwijnt dat gevoel al heel snel, alsof het er niet eens was. Die momenten van eeuwigheid zijn niet voor jou, die zijn voor de eeuwigheid. Je kunt het niet vasthouden.

Je stapt met nieuwe moed de wereld weer in om de dingen te doen en beleven die voor je liggen in de tijd. Wat je wel kunt doen is geloven. Geloven dat je bent geroepen, geloven dat het écht mag, dat het écht zo is. Geloven is belangrijk, zonder geloof zet je geen stappen op het pad. Zonder geloof is er geen hoop op de voleinding en de Liefde die over je wordt uitgestort gaat verloren.

Toen ik jong was schreef ik een hartekreet in mijn dagboek.
‘Mag ik heel even bij je zijn? Heel even maar, tot ikzelf weer leven kan … Ik wil voor jou wel sterven als het moet, maar mag ik dan nu heel even bij je zijn? Heel even maar…’
En in dat hele kleine “even”, in het Nu, mogen we dagelijks de eeuwigheid vieren!

 

JEUGDLIED 60

Zeven stralen van de liefde
Dalen uit het Lichtrijk neer.
Zeven stemmen roepen immer:
“Keer tot uwe broeders weer!”

Zeven vlammen breken open
Poorten tot het hart en ’t hoofd.
Zeven krachten bouwen hecht
De Tempel die ons werd beloofd

Zeven lichten, zie, verlichten
Alle paden in de nacht.
Zeven wegen voeren huiswaarts,
Naar het Vaderland, dat wacht.

Zeven vreugdezangen klinken
als een welkom, wonderschoon…
Kom dan, vrienden! Wacht niet langer!
Word opnieuw een godenzoon!

BESTEL HET NUCTEMERON VAN APOLLONIUS VAN TYANA

LEES OVER DE BOVENSTAANDE BOEKEN VAN J. VAN RIJCKENBORGH