Rozenkruis nu! – online jaarprogramma 2024 – week 51
Uit het eeuwig moederwezen breekt het godskind vrij (hymne 152)
21 december 2024
WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3 – WEEK 4 – WEEK 5 – WEEK 6 – WEEK 7 – WEEK 8 – WEEK 9 – WEEK 10 – WEEK 11 – WEEK 12 – WEEK 13 – WEEK 14 – WEEK 15 – WEEK 16 – WEEK 17 – WEEK 18 – WEEK 19 – WEEK 20 – WEEK 21 – WEEK 22 – WEEK 23 – WEEK 24 – WEEK 25 – WEEK 26 – WEEK 27 – WEEK 28 – WEEK 29 – WEEK 30 – WEEK 31 – WEEK 32 – WEEK 33 – WEEK 34 – WEEK 35 – WEEK 36 – WEEK 37– WEEK 38 – WEEK 39 – WEEK 40 – WEEK 41 – WEEK 4 – WEEK 43 – WEEK 44 – WEEK 45 – WEEK 46 – WEEK 47 – WEEK 48 – WEEK 49 – WEEK 50 – WEEK 51
BESTEL HET MYSTERIE DE ZALIGSPREKINGEN
Wanneer we nu […] het grote pad bewandelen, zien wij de tempel van Osiris in al zijn schoonheid stralen. Drie gedachten schieten ons als vlammen tegen bij het aanschouwen van deze verhevenheid, de drieheid Osiris Isis Horus. Osiris wordt de bouwmeester genoemd; Isis de weduwe, en Horus het kind, de zoon der weduwe.
Osiris, zo wordt ons in de Universele Leer gezegd, is het symbool van de viervoudige wereldether, de heilige spijze, de oorspronkelijke zuivere oersubstantie. In de tempel van Osiris nu, in de leerling die zich aan tempelbouw wijdt, in de leerling-vrijmetselaar, wordt de oersubstantie, de heilige zonnekracht, de oorspronkelijke goddelijke kracht, ingevoerd en deze kracht huwt met Isis, het wereldwijde beeld van de aarde en het aardse. Osiris komt tot de mens die gevallen is, van God vervreemd is en daardoor gevangen zit in de dialectiek der dingen. De mens die van God verbroken is en daarom wordt aangeduid als ‘weduwe’.
Als nu het grote werk van wedergeboorte en herschepping door de leerling wordt begrepen, wordt uit de samenbinding van Osiris en Isis een zoon geboren, namelijk Horus, de zoon der weduwe. ‘Zoon der weduwe’ is de klassieke aanduiding voor een in het nieuwe oorspronkelijke leven herboren mens.
Uit: Het Universele Pad
Hoofdstuk 3: De tempel van Osiris
Deze week heeft de kortste dag van het jaar: 21 december, het wintersolstitium. Deze zogenaamde zonnestilstand is geen vrije dag, maar kondigt wel een andere vrijheid aan: Kerstmis staat voor de deur. De dagen worden weer langer en het licht keert terug.
Met kerst wordt in de traditie van het christendom de geboorte van Jezus gevierd, het licht keert weer terug. ‘Het Godskind breekt uit het Moederwezen vrij’, zoals we in hymne 152 kunnen horen. Mij wijst deze hymne op het volgende. Als ik echt vrij wil zijn, vrij van het herhalende patroon van donker naar licht en ups en downs, dan moet ik met iets breken. Breken met mijn, aan deze cyclische wereld gebonden ego. Breken met zelfbehoud en beïnvloeding van buitenaf. Dat is pas een winterwende, een echte innerlijke wende, waarbij het duister voorgoed wordt verdreven door het licht.
Deze waarheid wordt ons al eeuwen, al dan niet gesluierd in symbolen, gewezen. Vandaag vanuit een christelijke traditie met zijn feestdagen. Maar ook vroeger, in de tijd van de farao’s met goden als Isis en Osiris. Zo staat Isis bijvoorbeeld voor mijn ego, ‘de mens die van God verbroken is’, ze is een weduwe, ‘gevangen in de dialectiek der dingen’. Maar er is hoop en liefde als Osiris tot haar, tot mij, komt. Het is een universele liefdekracht of oersubstantie voor iedereen. Hij breekt met het oude en huwt met het nieuwe. ‘In glans van Isis klinkt het lied zo blij.’ Samen brengen Isis en Osiris hun, uit liefde geboren, godskind Horus voort. De nieuwe ziel straalt.
Horus is de uiteindelijke Jezus Christus. Die wordt geboren tijdens kerst en een innerlijke ontwikkeling aankondigd. Het wordt weer lichter en Osiris keert terug in ons wezen. Deze symbolische geboorte, het vrijbreken, is voor iedereen die tempelbouwer is weggelegd. En de tempel zijn wij zelf, stil en rein geworden, ongebonden, geheiligd.
‘Dankt Osiris-Isis-Liefde, Die het al vervult’. Het licht van een nieuwe zielengemeenschap, allen tempelbouwers, verlicht het al: ‘Die als wondermantel lichtend ons omhult’. Door dit proces van verbreking én ontvangen aan te gaan, bewijzen we het universele pad, als een hoop voor iedereen. Aan dit wonderlijke proces worden we met deze feestdagen herinnerd, zodat iedereen uiteindelijk zijn eigen Kerstfeest vieren zal.
HYMNE 152
O Gij Broederschap van Liefde,
Gods Gewijde Hart,
Gij wilt nu omvatten
al wat ons benart.
Met Uw gouden zielestralen,
vol sereniteit,
daalt Uw stil erbarmen
eeuwig in de tijd.
Heel ons wezen voor U open,
’t hart gericht op U,
staan wij in de Tempel
voor het Graallicht nu.
En de Kelk met Levend Water
giet Zijn zegen uit
over elk die dankend
Uwe namen uit.
Uit het eeuwig Moederwezen
breekt het Godskind vrij,
en in glans van Isis
klinkt het lied zo blij.
Dankt Osiris-Isis-Liefde,
Die het al vervult,
Die als wondermantel
lichtend ons omhult.
