bezinning 1 – bezinning 2 – bezinning 3– bezinning 4 – bezinning 5 – bezinning 6 – bezinning 7 – bezinning 8 – bezinning 9 – bezinning 10 – bezinning 11 – bezinning 12
Deze bezinning staat in het teken van het kind en het kind zijn in deze tijd. Wat is het belang van dit onderwerp. Is het het biologische verschijnsel mens dat klein en zich nog van niets bewust met het leven begint, dat opgroeit en zich weer voorplant zodat de mensheid kan blijven bestaan? Of is dit nieuwe leven een wonder om lyrisch te bezingen.
We kennen vreugde en verdriet. We kunnen genieten, maar ook met angst en beven het wereldleed ondergaan. Er zijn situaties in onze tijd die velen tot de overweging voeren dat het misschien helemaal niet wenselijk is om nu kinderen op de wereld te zetten. Maar is deze tijd zo heel anders dan een andere tijd die voorbij is? Was er niet altijd al ziekte en dood? Is er ooit een tijd geweest dat er geen oorlogsdreiging was? Tot nu toe was elke vredestijd een periode tussen twee oorlogen, en veilig op straat is het nooit echt geweest.
Ondanks dat alles worden er toch steeds weer kinderen geboren. En dit zal blijven doorgaan tot de gehele mensheid bevrijd is van het rad van geboorte en dood. Iedere entiteit, ieder menselijk wezen krijgt door geboren te worden steeds weer een kans om de bevrijdingsweg te ontdekken en de keus te maken om deze innerlijke weg daadwerkelijk te gaan.
Iedere keer dat er weer een mens opgroeit, gaat de ontwikkeling door de ervaringsweg van het leven verder tot wij kunnen spreken van een ervaringsvolheid. Dat is het moment dat wij de absurditeit van dit leven gaan inzien, de confrontatie met dat wat de Boeddha maya noemt: de wereld van de waan. En dan kan een mens zich al op zeer jonge leeftijd een vreemdeling weten. Dan komen de levensvragen.
Muziek
U hoort nu de tekst van een jeugdtempellied.
Elk mensenkind komt met een doel,
een levensdoel op aarde.
Maar het verlangen van het hart
geeft aan aan dat doel zijn waarde!
Is het op stof en nacht gericht?
Of ziet het uit, met blij gezicht
naar gnosis’ rozengaarde?
Hoort vrienden, hoort, het leven wordt
ons voor één doel gegeven:
om dóór de poort, uit stof en nacht
te gaan tot ’t nieuwe leven!
Om het licht van gnosis’ zon
te saam met liefde uit haar bron
een zielekleed te weven!
En ziet, gekleed in dit gewaad,
zo worden wij ontvangen.
De rozengaarde opent zich!
Het doel van ons verlangen
is dan door liefde’s kracht volbracht.
Een godskind keerde uit de nacht!
Hoort nu de vreugdezangen!
Muziek
‘Elk mensenkind komt met een doel, een levensdoel op aarde.’ Elk mensenkind, dat gaat dus om u, om ons, ja om iedereen, want we zijn allen als kind beginnen, maar wat is er vervolgens met ons gebeurd?
Als kind hadden we in de eerste jaren nog een diffuus eenheidsbewustzijn. Er was nog geen wezen dat ‘ik’ kon zeggen. Vanaf de eerste harteklop ontwaakt in het kind een verlangen, een oerverlangen, naar zuivere harmonie, naar eenheidsbeleven. Het in de goddelijke roep die direct beantwoord wordt in het kinderhart, want daar, in het midden van de microkosmos, bevindt zich de rozenknop, het goddelijk kleinood dat we ook wel aanduiden als het geestvonkatoom. Deze goddelijke bewustzijnskern vormt het middelpunt van de microkosmos, is er de oorzaak van. Maar deze kern is latent aanwezig, als het ware slapend, ingekapseld in het hart. Deze goddelijke bewustzijnskern kan zich niet uitdrukken in zijn oorspronkelijke element. Dat is het geestvuur.
Het kind heeft aanvankelijk nog niets om deze rozenknop heen gebouwd. Het leeft nog voornamelijk uit de energie van de opvoeders en in de sfeer van de opvoeders. Dit kleine kind is nog zo afhankelijk van wat er allemaal met en om hem heen gebeurt. De ene keer krijgt het koesterende warmte en drinken en de andere keer moet het daar eindeloos lang op wachten. Ja, eindeloos, want het leeft in het nu en heeft geen tijdsbesef en geen onderscheidingsvermogen.
Bij de geboorte krijgt eerst het stoffelijke lichaam gestalte. Pas nas verloop van enkele jaren gaat het kind steeds meer beschikken over een eigen etherlichaam, het ijle lichaam dat de levensenergie regelt. Het kind groeit en groeit maar. Het gaat de wereld leren kennen, deze vreemde wereld, en daarin moet het een eigen plaats vinden en een eigen weg gaan. De ontwikkeling van een eigen persoonlijkheid gaat beginnen.
In de periode die met de puberteit aangeduid wordt gaat het astrale lichaam zich ontwikkelen, ook wel genoemd het begeertelichaam of het siderisch lichaam. Deze ontwikkeling gaat samen met de hormonale veranderingen. Daarvoor leefde het kind in de astrale invloedssfeer van de opvoeders, ouder, leerkrachten en andere volwassenen.
Laten we niet vergeten welke andere invloeden hun werk doen bij de ontwikkeling van het kind. De media bijvoorbeeld, met een overdosis aan beelden die allemaal bij het kind ingeprent worden. De kinderziel is dan nog uiterst kwetsbaar. Het kind ziet en ervaart hoe de volwassenen leven, leert hun levenshouding kennen, hun manier om met het leven en met elkaar om te gaan. En het kind trekt op basis van wat het waarneemt en wat het in de beleving teweeg brengt conclusies.
Het kind wordt gevormd om een eigen weg te kunnen gaan. Wat bij het jonge kind eventueel verknoeid is, gaat zich dan openbaren en zal worden versneld door constante sidereisch stromen, de astrale bewogenheden die door de mensheid in leven worden gehouden door de collectieve begeerten, illusies, denkbeelden en al wat nagejaagd wordt in dit bestaan. Het zijn deze krachten die, zoals wij kunnen waarnemen, dikwijls op mensonterende wijze het begeerte-ik van de opgroeiende jongeren volkomen omhullen, er bezit van nemen en verankeren in de materie. De vlucht in illlusies, geheel ingesponnen in het web van verwarring.
Muziek
Wel, u begrijpt dat we over de taak van de ouders niet te licht moeten denken. Het gaat er niet zozeer om dat de kinderziel op krampachtige wijze beschermd moet worden voor alle mogelijke negatieve invloeden, want wanneer angst de basis is, zullen we ons juist verbinden met dat waar we bang voor zijn.
Kinderen worden niet alleen geboren om de microkosmos te belevendigen. Wij dienen ons te realiseren dat het hun taak is de microkosmos veilig binnen te loodsen in het nieuwe gnostiek rijk. Dat is het koninkrijk dat niet van déze wereld is, het oorspronkelijke levensveld van de mens. De gnosis is zowel de oorsprong al het einddoel.
Het kind van nu wordt overspoeld met indrukken en invloeden. Ontwikkelingen gaan snel en steeds sneller. De leefomgeving wordt complexer. In deze turbulentie worden er kinderen geboren die er blijk van geven een zeer grote schat aan levenservaring met zich mee te dragen. Hun rijpe zielen worden evenwel blootgesteld aan sterke, dynamische en chaotische krachten. Hun gevoeligheid daarvoor is erg groot.
Zo kunnen wij ons afvragen: weten wij als ouders en als opvoeders daar op de juiste wijze op in te spelen? Slagen wij erin het kind vanaf de conceptie tot aan de volwassenheid de noodzakelijke opvoeding, leiding en hulp te geven? Ouders en begeleiders hebben hier een grotere verantwoordelijkheid dan ooit. Het is hun opdracht in het kind ruimte te laten voor de grote levensvragen, om het kind te stimuleren tot een onderzoekende levenshouding, om het kind te voeden met het levende water uit het nieuwe levensveld en te omringen met lichtkracht.
Om ouders en opvoeders in dit delicate proces te ondersteunen is er in de School van het Rozenkruis een internationaal jeugdwerk. Dit jeugdwerk is een vitaal onderdeel van het werk in de geestesschool. Naast het jeugdwerk zijn er basisscholen met één belangrijk doel: de ziel van het kind open houden voor de indaling van de lichtkrachten van de gnosis, zodat het kind vol goede moed en vertrouwen de eigen levensweg kan gaan en de eigen levenstaak kan vervullen.
Deze taak is voor ieder mens, en dus ook voor ieder kind, het binnengaan in het nieuw-gnostieke rijk, en zo werkelijk voor wereld en mensheid van betekenis zijn. Want alleen wie de bevrijding deelachtig wordt, kan anderen de weg wijzen. Zoals het hermetische axioma het stelt: wie het licht, dat is de godskracht, ontvangt, en direct wegschenkt, komt tot vernieuwing, tot transmutatie. Zo een maakt de weg vrij voor anderen.
Muziek
Willen we het kind in dit leven op de enig juiste wijze op weg helpen, dan zullen wij nu goed beseffen dat wij zelf eerst een werkstuk hebben te volbrengen. In het evangelie van Markus, in de Bijbel, wordt dit als volgt verwoord:
‘En zij brachten de kinderen tot hem, opdat hij ze zou aanraken. Doch de discipelen bestraften hen. toen Jezus dat zag, zei hij tot hen: “laat de kinderen tot mij komen, want voor hen is het koninkrijk Gods. Voorwaar, ik zeg u, wie het koninkrijk Gods niet ontvangt als een kind, zal het zeker niet binnengaan.”’
Hier wordt ons, volwassenen, uiterst direct gewezen op de absolute voorwaarde het licht open en ontvankelijk als een kind tegemoet te treden. Wanneer wij daar niet toe in staat zijn, zullen wij ook voor onze kinderen niet veel meer kunnen doen dan ze op te voeden tot min of meer evenwichtige ik-persoonlijkheden voor wie het zich in dit leven zo goed mogelijk staande te kunnen houden het belangrijkste doel wordt. Hoe meten we dan de openheid zien te bewaren die we als kind waarschijnlijk hadden? Wat is daarop ons antwoord?
Dat we in een tijd van snelle veranderingen leven, ondervinden we dagelijks, een tijd met toenemende onzekerheden. Een tijd vol loze kreten, mooie woorden zonder praktische inhoud. Een tijd waarin de lagere impulsen van het instinct de boventoon dreigen te voeren. Een tijd waarin aan elke behoefte zo mogelijk direct voldaan moet worden. De tijd van Aquarius breekt aan. Een tijd van verbreking waarin alles aan het licht komt, de ontmaskering van de eonenlang gekoesterde waan. En juist in deze tijd komt het erop aan dat wij de juiste keuzen maken. Laten wij ons voordrijven als slachtoffer van deze stroomversnelling, of gaan we vastbesloten de ene weg van bevrijding, van regeneratie, van transmutatie, in het volste vertrouwen dat ons innerlijke kompas, de rozenknop, ons deze weg wijst dwars door alle gevaren tot in het nieuwe levensveld.
U begrijpt dat er van ons allen waakzaamheid gevraagd wordt. Of we nu opvoeders zijn of niet, want een voorbeeld voor de opgroeiende jeugd zijn we altijd. Positief of negatief.
Muziek
LEES MEER OVER WAS IK EEN KIND