Citaten van Jiddu Krishnamurti

 

BESTEL WAARHEID IS HET LEVEN ZELF

Al beklimmen we de hoogste bergen en vinden we allerlei soorten goden uit, totdat we vrij zijn van angst zullen we steeds in het duister blijven.
Jiddu Krishnamurti

Als de geest niet helder is, niet gaaf is en niet volkomen gezond, kan hij zich onmogelijk in de toestand van religieuze meditatie bevinden, die absoluut essentieel is, om dat te vinden, wat boven alle denken en boven alle verlangens uitgaat.
Jiddu Krishnamurti

Als je alle uitvluchten, alle hoop opgeeft – niet in verbittering, niet uit cynisme, maar omdat je met eigen ogen ziet, dat er niets anders is dan vrees en wanhoop, dan beschik je over de vrijheid om te kijken.
Jiddu Krishnamurti

Als je de angst wil begrijpen en daar vrij van wilt zijn, zul je ook het genot moeten doorzien. Ze zijn dooreengeweven.
Jiddu Krishnamurti

Als we een diepe, duurzame relatie met de natuur konden vormen, zouden we nooit een dier doden om onze eetlust te bevredigen en nooit een aap, een hond of een cavia kwaad doen door er vivisectie op te plegen, opdat wij daar beter van worden. We zouden andere manieren ontdekken om onze wonden te helen en ons lichaam te genezen. Maar de geest genezen is iets totaal anders. Dat gebeurt geleidelijk, als je één bent met de natuur, met die sinaasappel aan de boom, met het grassprietje, dat zich door het cement heen perst en met de heuvels, die door de wolken bedekt, verborgen worden.

Als u zich afvraagt: ‘hoe kan ik loskomen van een conflict?’, schept u een ander probleem en vergroot het conflict, terwijl u, als u het gewoon als een feit wilt zien – zoals je een of ander concreet voorwerp ziet – helder, direct – wezenlijk de waarheid zult begrijpen van een leven, waarin geheel en al geen conflict is.

Analyse transformeert het bewustzijn niet.

Angst is een van de grootste levensproblemen.

Angst ontstaat als het denken terugblikt op dingen in het verleden gebeurd zijn of vooruitloopt op dingen die in de toekomst kunnen gebeuren.

Christenen zijn de afgelopen tweeduizend jaar geconditioneerd om te geloven.

De goedgelovigen zijn altijd bereid om te geloven, te aanvaarden, te gehoorzamen, of het hetgeen geboden wordt nu goed of slecht, boosaardig of zegenrijk is.

De meesten van ons zijn bang om te sterven, omdat we niet weten wat het betekent te leven.

De politicus, de priester, de fatsoenlijke zal altijd werken volgens een formule, en anderen dwingen volgens die formule te leven, en de onnadenkenden, de dwazen, zullen altijd door hun woorden, hun beloften, hun verwachtingen verblind worden.

De theoloog gelooft in God, in een zaligmaker, of in Krishna of in Christus, en ontwikkelt dan theorieën overeenkomstig zijn bepaaldheid en de handigheid van zijn geest.

De tijd is een beweging, die door de mens verdeeld is in verleden, heden en toekomst en zolang hij hem verdeelt, zal hij in conflict zijn.

De waarheid vraagt geen offer, maar begrip.

De wanorde is de oorzaak van denken in termen van: mijn en jouw geloof, mijn God en jouw God, mijn schema en het jouwe, mijn vooroordeel tegenover het jouwe.

De ware kunstenaar stijgt boven het begrip van het persoonlijke uit.

Denkbeelden zijn voor ons veel belangrijker geworden dan handelen – denkbeelden, die zo knap door de intellectuelen op elk gebied in boeken tot uitdrukking worden gebracht.

Deugdzaamheid is een toestand van de geest waarin geen verdeeldheid bestaat, daardoor is er geen controle die verdeeldheid verondersteld. Controle houdt onderdrukking, tegenstrijdigheid, inspanning, en de hang naar veiligheid in – dit alles in naam van goedheid, schoonheid en deugdzaamheid; maar het is de loochening van deugdzaamheid zelf en is daarom wanorde.

Dit is de ware betekenis van het leven – leven, niet heldhaftig, maar innerlijk voluit leven, zonder angst, zonder strijd en zonder alle andere ellende.

Een geest die gevangen is in angst leeft in verwarring, in conflict en moet daarom gewelddadig zijn, verwrongen en agressief.

Een gelovige lijkt op een dier, dat aan een paal gebonden is, en niet verder kan dan het touw toelaat.

Een mens die niet zijn eigen weg durft te gaan, die het nooit heeft durven wagen met het leven, die nooit geworsteld heeft, zal nooit het geluk kennen.

Een stille geest is enkel mogelijk, wanneer het brein zelf rustig is. Vanuit deze stilte is handelen dat geen orde veroorzaakt alleen mogelijk, als de waarnemer, het middelpunt, de ervarende een einde heeft genomen – want dan is zien doen.

Een van de hoofdoorzaken van angst is dat we onszelf niet willen zien zoals we zijn.

Een verwarde geest zal, wat hij ook doet, op welk niveau ook, verward blijven; elke handeling, geboren uit verwarring, leidt tot verdere verwarring.

Eenvoud is onuitputtelijk.

Eenvoud is zuivere handeling.

Geloof steunt op ervaring en ervaring sterkt het geloof.

Hartstocht is iets anders dan lust; wie niet weet wat hartstocht is, zal nooit de liefde kennen.

Erkennen, gewaar zijn van hetgeen men is, is reeds het begin van de wijsheid, ’t begin van begrijpen, hetgeen ons vrij maakt van de tijd.

Evenals schoonheid en liefde behoort de waarheid niet tot het gebied van de bezittingen.

Het doel van het leven is te leven – niet in die volslagen chaos en verwarring, die wij het leven noemen – maar leven op een volkomen andere manier; een leven leiden, dat vol is, dat gaaf is, alle dagen opnieuw.

Het hele leven is een vlucht voor angst. Je goden, je kerken, je moraal, zijn gebaseerd op angst, en om dit te begrijpen moet je begrijpen hoe deze angst ontstaat.

Het nastreven van een ideaal, dat ‘wat zou behoren te zijn’, is energieverspilling, een vlucht uit ‘wat is’.

Indien u het hoogste zoekt, zult u het niet vinden; het moet naar u toekomen als u geluk heeft – en geluk is het open venster van uw hart, niet van het denken.

Innerlijk behoor ik tot geen enkel land, tot geen enkele godsdienst, onderschrijf ik geen enkel dogma, geen enkel geloof.

Geloof is een gevaar dat men geheel en al uit de weg moet gaan, wil men de waarheid van wat is zien.

Godsdiensten zijn de verstarde gedachten van mensen, waarop men tempels bouwt.

Het begrijpen van je eigen denken is het einde van al je smart.

Het leven heeft geen doel. Een doel is een beperking.

Het verleden meedragen in het heden, de beweging van het heden vertalen in termen van het verleden, vernietigt de levende schoonheid van het heden.

Iedere poging tot meditatie is de ontkenning ervan. Alleen gewaar zijn van wat je denkt en doet is meditatie en niets anders … Meditatie betekent het bewustzijn ontdoen van zijn inhoud.

Ik geloof dat alle grote leraren der wereld gekomen zijn, niet om nieuwe godsdiensten te stichten, maar om de mensen te verlossen van godsdiensten.

Je moet een licht voor jezelf zijn in een wereld die volkomen duister wordt.

Laten we het nog eens duidelijk stellen: ik zie in, dat ik geheel moet veranderen tot in de wortels van mijn wezen; ik kan mij niet langer verlaten op welke traditie ook, omdat de traditie deze kolossale luiheid, aanvaarding en gehoorzaamheid heeft voortgebracht; ik kan onmogelijk iemands andere hulp inroepen voor deze verandering; niet die van een leraar, een god, een systeem, van een uiterlijke dwang of invloed.

Leven, leren en handelen zijn niet drie aparte dingen; ze zijn niet te scheiden.

Levend in een corrupte, stompzinnige maatschappij als de onze, opgevoed in wedijver die de angst in het leven roept, worden we allen belast met diverse soorten van angst en angst is iets afschuwelijks, dat verdraait, bedriegt en onze dagen somber maakt.

Leven in het heden is de ogenblikkelijke gewaarwording van schoonheid en de grote vreugde daaraan, zonder er genoegen aan te willen ontlenen.

Liefde kan alleen ontstaan bij totale zelfovergave. En alleen liefde kan orde tot stand brengen, een nieuwe cultuur, een nieuwe manier van leven.

Meditatie is inzicht in jezelf en daarmee leg je de basis voor de orde, die deugd is, waarin die soort van discipline aanwezig is, die geen onderdrukking, beheersing en geen navolging behelst.

Meditatie is een totaal niet-handelen dat voortkomt uit een geest die ziet wat er is zonder verstrengeling met het verleden.

Meditatie is gewaar zijn van elke gedachte en van elk gevoel, nooit zeggen dat iets goed of verkeerd is, maar het gadeslaan er ermee bewegen.

Meditatie is geen vluchten uit de wereld, geen zichzelf afzonderen en afsluiten, maar veeleer het begrijpen van de wereld en haar wegen.

Meditatie is ontvouwing van het nieuwe.

Meditatie is weg zwerven van deze wereld; men moet volslagen buitenstaander worden.

Mediteren houdt in dat men zeer helder ziet en het is onmogelijk helder te zien en geheel betrokken te zijn bij wat men ziet, als er ruimte is tussen de waarnemer en het waar genomene.

Meditatie kent geen begin en dus ook geen einde.

Misschien staat het je niet aan, maar je moet het feit onder ogen zien dat je als christen evenzeer geconditioneerd bent als een communist of atheïst.

Nu we ons gerealiseerd hebben, dat wij ons op geen uiterlijk gezag kunnen verlaten bij het teweegbrengen van een totale omwenteling in de structuur van onze eigen psyche staan we voor de onmetelijk veel groter moeilijkheid ons te ontdoen van ons eigen innerlijk gezag, het gezag van onze eigen speciale kleine ervaringen en verzamelde meningen, kennis, denkbeelden en idealen.

Om helder te zijn moet de geest absoluut tot rust zijn gekomen en volslagen stil zijn, dan is er werkelijk begrip en daarom is dat begrip handeling.

Om onszelf te begrijpen behoeven we geen gezag, dat van gisteren niet, noch dat van een duizend jaar, omdat we levende wezens zijn, altijd in beweging, vloeiend, nooit rustend, indien we onszelf bekijken met het dode gezag van gisteren, zullen we de levende beweging en de schoonheid en waarde van die beweging niet begrijpen.

Om uit te vinden of God al of niet bestaat – en dat moeten we uitvinden, anders zijn we geen volledig mens – moet voor alles alle geloof dat er bestaat en alle conditionering, die de mens door zijn denken heeft opgebouwd en die zijn oorsprong vind in angst, ten einde komen.

Om volkomen, voluit te leven, iedere dag, alsof die van een nieuwe liefelijkheid is, moet men sterven voor alles van gisteren, anders leef je mechanisch en een mechanische geest kan nooit weten wat liefde of wat vrijheid is.

Onderzoek niet al uw verwikkelingen van het verleden, maar wees ten volle bewust van uw daden in het heden.

Ons leven heeft een cultuur, een samenleving voortgebracht, die tot de val is geworden waarin we nu zelf gevangen zitten.

Orde komt tot stand door stilte, niet door denken.

Orde ontstaat als degene die boos is en er vrij van probeert te worden inziet, dat hij zelf die boosheid is.

Orde van buitenaf opgelegd moet altijd wanorde kweken.

Vanaf het moment waarop een kind de naam van een vogel leert, zal het die vogel nooit meer écht zien.

Verdeel het leven niet in geest en stof.

Verlangen naar de toekomst wijst op de wens het heden te vermijden.

Vrij zijn is een geestestoestand – niet vrij zijn van iets, maar het gevoel van vrij zijn, de vrijheid om alles in twijfel te trekken en daarom zo intens, actief en krachtig, dat het elke vorm van afhankelijkheid, slavernij, navolging en aanvaarding overboord gooit.

Vrij zijn van elk gezag, van het eigene of dat van een ander, is sterven voor alles van gisteren, zodat uw geest altijd fris is, altijd jong, onschuldig, vol kracht en hartstocht.

Vrij zijn van geweld betekent vrij zijn van alles wat de ene mens de ander heeft opgelegd; geloof, dogma’s, rituelen, mijn land, jouw land, jouw God en mijn God, mijn mening, jouw mening, mijn ideaal.

Vrijheid kan slechts natuurlijkerwijze tot stand komen, niet door wensen, willen, verlangen, evenmin zult u haar vinden door een beeld te vormen van wat u denkt dat ze is.

Voor de hele ontwikkeling van het menselijk wezen, wordt eenzaamheid noodzakelijk, als een manier om gevoeligheid te kweken.

Voor meditatie is vrijheid nodig.

Vrijheid is een toestand waarin geen haat, geen geweld, geen bruutheid bestaat.

Vrijheid is iets geheel anders dan opstand.

Waar geoordeeld wordt, waar wordt vergeleken en veroordeeld daar bestaat geen openheid van geest; daar is men niet vrij van de tirannie van symbolen en stelsels.

Wanneer het denken zich overgeeft treedt de discipline van de overgave op, welke tot de genade van de soberheid wordt.

Wanneer je naar een bloem kijkt, naar de kleur, zonder er een naam aan te geven, zonder voorkeur of afkeur, zonder op wat voor manier ook een scherm tussen jezelf en dat ding dat je als bloem ziet, te schuiven, zonder het woord, zonder gedachte, dan heeft de bloem een uitzonderlijke kleur en schoonheid.

Wanneer u uzelf kent zoals u is, dan begrijpt u de gehele structuur van ’s mensens streven, zijn teleurstellingen, zijn huichelarij, zijn zoeken.

Wanneer we in verveling en sleur leven, is geweld onvermijdelijk.

We gaan daarom trachten iets te weten te komen over onszelf, niet volgens mij of een of andere onderzoeker of filosoof – want, als we iets leren over onszelf volgens iemand anders, leren we iets over hem, niet over onszelf – neen, we gaan leren wat wij in feite zijn.

We hebben een geweldige hoeveelheid energie nodig en we verspillen haar door angst, maar bij het verwerpen van elke vorm van vrees komt er energie vrij die de radicale innerlijke omwenteling bewerkstelligt.

We zijn het verleden; niets in ons is nieuw.

Zonder meditatie is men als een blinde in een wereld van grote schoonheid, licht en kleur.

BESTEL WAARHEID IS HET LEVEN ZELF