BESTEL ER IS GEEN LEDIGE RUIMTE
In zijn boekje ‘Er is geen ledige ruimte’ stelt J. van Rijckenborgh dat wij leven in een periode die bekend staat als ‘het laatste der dagen’ wordt genoemd. Daarmee wordt bedoeld dat de heersende periode overgaat in een ander tijdperk, waarin andere levensvoorwaarden, andere krachten en geheel andere situaties zullen optreden. In zulke tijden van omwending, zo schrijft de auteur in ‘Er is geen ledige ruimte’, zien talloze mensen hun droomkastelen in elkaar storten. Zij worden ontgoocheld, aan een bepaalde waan ontrukt en aldus kan de mogelijkheid bestaan dat zij vanwege hun ervaringen een zekere vatbaarheid voor nieuwe impulsen verkrijgen. Hieronder volgen dertien tekstgedeelten uit ‘Er is geen ledige ruimte’, een titel die ontleend is aan het geschrift waarmee de klassieke rozenkruisers in 1614 zichzelf bekend maakten: de Fama Fraternitatis R.C. (De Roep van de Broederschap van het Rozenkruis).
1. De aarde als kind van de zon
Wij hebben allen het hoogste belang bij alles wat zich op en in de aarde, in de huishouding van de natuur, en in het zonnestelsel afspeelt en tot ontwikkeling komt, omdat wij daarmee ten nauwste verbonden zijn. Een verstoring van de kosmos (onze aarde) veroorzaakt een verstoring in de makro-kosmos (het zonnestelsel), doch ook een verstoring in de microkosmos (ons lichaam met zijn voertuigen). Onze levensproblemen zijn altijd te verklaren uit magnetische processen, ontwikkelingen en conflicten.
Onze ‘moeder-aarde’ als kosmos is een kind van de zon, doch de mens is dit eveneens als micro-kosmos. De bewoners van alle planeten van ons zonnestelsel zijn onze broeders en zusters en wat de gnosis wordt genoemd is niets anders dan de waarheid en de werkelijkheid met betrekking tot alles wat in het gehele zonnestelsel als hoogste goddelijke idee is bedoeld en vastgelegd.
Een waarlijk gnostiek mens is geen bewoner meer van de aarde, doch van de zon. Hiermee wordt bedoeld het zonnestelsel als eenheid, als één lichaam van de heilige aarde, de magnetische één-wording met God en zijn plan als microkosmos. Het gnostieke magnetische proces voert tot deze grootse volheerlijke bestemming!
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: Magnetische stromingen
2. Moeder aarde en het zonnegezin
De aarde is ‘de moeder van ons allen’. Zij is op een bepaalde manier gepolariseerd, dat wil zeggen dat er twee uiterst gevoelige magnetische punten in de magnetische bron van de aarde zijn, die zich aan het oppervlak van de aarde kenbaar maken als de twee magnetische polen. De stand van de magnetische aardas en alle bewegingen die deze aardas maakt worden bepaald door de zon, die alle toestanden van het zonnestelsel bepaalt. Hierdoor gaan alle magnetische processen in en op en rond de aarde, en alle scheikundige processen, en alle levensaanzichten een eigen aard vertonen, een eigen vorm, een eigen atoomvorming, een eigen atoompolarisatie, geheel anders dan die van de andere planeten van ons zonnestelsel. Daarom hebben alle planeten een van elkaar verschillend magnetisch stelsel.
Daar al de ons bekende planeten kinderen zijn van één en dezelfde zon is het duidelijk dat, hoewel zij van elkaar verschillen, er ook intense verwantschappen zijn en grote — wederzijds te eerbiedigen — belangen. De zon vormt met al haar kinderen een intens samenhangend gezin, waarin alle leven met elkaar samenwerken. Hoe deze samenwerking plaatsvindt, dient te worden uiteengezet opdat niemand vreemd zal komen te staan tegenover de komende en zich voltrekkende wereldgebeurtenissen: want onze aarde is opnieuw bezig een kind in het zonnegezin te worden dat de andere gezinsleden met grote zorg vervult.
Gezien het leven op aarde met zijn twisten, oorlogen en atoomsplitsing ontstaat er in het grote zonnegezin een disharmonie. De oude gnostieke mythologieën bewijzen dit overduidelijk in de verhalen over de stijd van de eonen. In onze tijd worden wij lijfelijk geconfronteerd met de uitkomsten van de atoom-experimenten en er gaat haast geen dag voorbij of wij lezen in de dagbladen over het bouwen en afschieten van raketten met kunstmatige aardsatellieten, het construeren van ruimteschepen, en het mysterie van de vliegende schotels, dat voorlopig nog niet is opgelost.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: Magnetische stromingen
3. De idee Gods
De mensheid kreeg de aarde als woonplaats toegewezen en zij ontving de opdracht de aarde te bedekken, te beheersen, te dienen en groot te maken. Men behoeft slechts kennis te nemen van de scheppingsverhalen in legenden en mythen in diverse heilige geschriften en in de universele leer, om dat te verstaan.
Geboren uit de aarde, uit de stof (dat zijn de krachten der aarde), uit de magnetische beginselen der aarde, werd de mensheid in de natuur geplaatst om door haar natuurlijke mogelijkheden de natuur te vervullen en groot te maken. Er is dus een wisselwerking tussen de mensheid en onze planeet, alsmede een wederzijdse afhankelijkheid. Het kind (de mensheid) ontving van zijn moeder (de aarde) vermogens. Er is uiteraard een liefdebinding tussen beiden en het is duidelijk dat het kind een voortzetting is van de idee die aan de moeder ten grondslag ligt.
De mensheid bezit een elektromagnetische kracht, ontleend aan de moeder aarde. Deze staat met de aarde in wisselwerking. Nochtans is het een kracht die de aarde met haar magnetische aard kan vergeestelijken, dat wil zeggen die de drie lichamen van de aarde kan veranderen in bevrijdende zin. Dat ís, dat wás de idee Gods, die aan dit alles ten grondslag lag. Wij schrijven hier met opzet in de verleden tijd, want de samenwerking tussen moeder en kind heeft deze lijn van ontwikkeling niet gevolgd. Daarom wordt reeds sedert eonen een geheel andere ontwikkelingslijn toegepast.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De aarde en de hemel-aarde
4. Disharmonie door kristallisatie en degeneratie
In de gang van de wereldhistorie zien wij dat de mensheid haar oorspronkelijke roeping in de goddelijke noodorde niet heeft vervuld. Zij heeft de grote idee geweld aangedaan door van haar af te wijken; zij ging eigen wegen volgen. De gevolgen daarvan wreekten zich op de moeder en haar magnetische krachten traden met de mensheid in disharmonie. Tengevolge daarvan werden de lichamen van de moeder steeds meer verdicht en verhard. De voertuigen van de mensheid kristalliseren en degenereren in gelijke mate.
Uit de samenwerking wolkten boosheid en verstoring omhoog: ‘een intense bitterheid en toorn’ zou Jacob Boehme zeggen. De toorn van God werd over de mensheid en haar moeder ontstoken, dat wil zeggen de mensheid onstak dit donkerrode vuur en haar moeder reageerde, want zij kon niet anders. De magnetische stralingen van de aarde, haar magnetische werkingen, volgen nauwgezet het gedrag van de mensheid.
Deze boosheid en haar gevolgen deden zich natuurnoodzakelijk eveneens in het gehele zonnestelsel gelden. De vurige fakkel van de disharmonie werd derhalve in het gehele zonnestelsel ontstoken. Er ontwikkelde zich in de gang van de mensheidsperioden en van de tijdvakken conflicten, die wederzijds hun gevolgen op alle planeten kenbaar maakten en de toorn ontstaken op elke van de planeten en hun mensheid.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De aarde en de hemel-aarde
5. Planeten en hun bewoners
Er zijn twee zonnestelsels, beide zeer verschillend van elkaar, en toch geheel uit elkaar te verklaren. Ze zijn uit de interkosmische historische ontwikkelingsgangen geboren en geworden. Er zijn dus eveneens twee planetaire toestanden, die wij beide aanduiden als ‘de aarde’: een ‘aarde’ die wij kennen als de planeet waarop wij wonen, en een ‘hemelse aarde’ als mysterieplaneet, de hemel-aarde die Johannes aanschouwen mocht; die hij, zoals de Pistis Sophia, op eengegeven moment ‘zag’.
Gaan wij nu na op welk een natuurwetmatige wijze de ontwikkelingsgang van de aarde zich voltrekt en op welk een even natuurwetmatige wijze de ‘hemel-aarde’ op de ‘aarde’ moet inwerken. Zoals de aarde is, zo is het gehele zonnestelsel waartoe zij behoort. Het gehele zonnestelsel staat als zodanig in de natuur des doods: de ruimte waarin de toorn ontstoken en werkzaam is. Alle planeten met al hun bewoners hebben onderling verschillende stadia van ontwikkeling, van elkaar verschillende persoonlijkheidsgestalten, groter of kleiner dan de onze, naar onze smaak schoner van gedaante of lelijker. Terzake moeten wij u zeggen, dat de mythologische gedaanten, die ons in de diverse godenleren beschreven worden, zeer veel waarheid bevatten.
Al deze zo zeer verschillende entiteiten, hoezeer uiteenlopend van gedaante, behoren naar hun oorsprong tot één en dezelfde idee. Hun cultuurstadia zijn zeer verschillend. Men kan zeggen dat hun cultuurtoppen als het ware ‘bevroren’ werden toen de toorn het zonnestelsel trof. Sedertdien kon geen enkele mensheid de bereikte cultuurtop passeren, tenzij zulk een mensheid inmiddels, door terug te keren tot haar oorsprong, overgegaan is tot haar mysterieplaneet.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De aarde en de hemel-aarde
6. Andere mensheden die verheven zijn boven onze cultuurtop
U zult verstaan dat in het zonnestelsel van de toorn angst, zelfbescherming en strijd om het bestaan, de feitelijke grond is van het bestaan. Er zijn mensheden in ons zonnestelsel die op het moment dat de toorn hen trof de atoomwetenschap, de eigenschappen van de atomen, volledig beheersten en kenden. Ook onze mensheid kende toenmaals iets van deze wonderlijke wetenschap van een van de grondslagen van ons planetaire bestaan, maar niet voldoende om haar te kunnen beheersen.
Daarom, wanneer onze mensheid van tijd tot tijd gaat stijgen tot de oorspronkelijk bevroren top van haar cultuur, dan wordt zij steeds een dodelijk gevaar voor het hele zonnestelsel. vele mens heden in het zonnestelsel zijn zich daarvan klaar bewust en dientengevolge wordt onze aarde steeds onder controle gehouden. Vooral wanneer de cultuurtop hiet bij ons weer bereikt wordt.
De andere mensheden, die boven onze cultuurtop verheven zijn, gebruiken de atoomwetenschap, als toegepast weten, niet. Dat is volstrekt verboden! Ook gebruiken zij deze niet voor zogenaamde vredesdoeleinden, omdat zij weten dat zulks volstrekte zelfmoord zou beduiden, destructie van de planetaire grondslagen. Zij gebruiken evenmin explosieven. Zij maken gebruik van de wetenschap van magnetische krachtlijnen en van de energieën die daarin verborgen liggen. Met behulp daarvan kunnen zij zich door het gehele zonnestelsel bewegen, mits de zwaartekracht kan worden opgeheven. bij al deze uiteenzettingen dient u zich echter vast te houden aan de absolute zekerheid, dat alle manifestaties en activiteiten van de interkosmische ruimtebewoners uitgaan ván en zijn te verklaren uít de natuur- des-doods en haar noodzakelijke zelfbescherming.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De aarde en de hemel-aarde
7. Ruimtevaartuigen
De vraag kan worden gesteld: wat doen ruimtevaartuigen en bemanningen in ons levensveld? Alleen maar kijken? Alleen maar onderzoeken? Ons angst inboezemen door hun aanwezigheid? Bedreigen zij ons met enorme aanvallen? In antwoord op deze vragen kan men zeggen: zij behoeven niet te kijken, want zij weten beter dan wij wat er bij ons gaande is. Zij behoeven derhalve evenmin te onderzoeken, want uit het verleden weten zij wat zij te verwachten hebben als de aardse mensheid weer bezig is tot haar top van beschaving door te dringen. Zij kunnen de mens als massa evenmin angst inboezemen, want de mens als massa bukt voor haar autoriteiten en volgt die onvoorwaardelijk. De autoriteiten ontkennen de verschijnselen en pers en radio volgen hen in de regel daarbij.
Neen, de voortdurende aanwezigheid van ruimtevaartuigen in onze atmosfeer, die evenwel lang niet alle van andere planeten afkomstig zijn, heeft een geheel andere verklaring. Zij zijn namelijk bij voortduring bezig het aardse magnetische veld te herstellen van de schokken en teisteringen door de mensheid teweeggebracht.
Er zijn voortdurend groepen ruimtevaartuigen doende – uitgaande van de magnetische polen van de aarde, waar zij voortdurend landen – de vibratie van de instralende en uitstralende stromen te herstellen en te ordenen, te reinigen, te regelen; de geschokte magnetische velden ‘gelijk te richten’, te voeden, om de interkosmische huishouding zo goed en zo kwaad het gaat in stand te houden.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: Vliegende schotels
8. Het uitbannen van onheiligheid
Uw microkosmos is een wereld in het klein en uw persoonlijkheid beheerst en beïnvloedt die microkosmos in zeer veel opzichten. Men kan zeggen: u bent de mensheid van uw microkosmos. Wanneer u nu het pad gaat, met al de serieusiteit die u kunt opbrengen, geschiedt er iets in uw microkosmische stelsel dat sterke gelijkenis vertoont met de arbeid die de vliegende schotels en de ruimtevaart-schepen met hun bemanningen verrichten ten eigen bate en tot uitstel van executie voor de mensheid.
Wanneer uw microkosmische stelsel wordt overgoten met de elektromagnetische straling van de gnosis, wordt namelijk alle onheiligheid daarin, alle disharmonie uitgebannen. Het gehele microkosmische magnetische veld van uw persoonlijkheid en van uw aurische wezen wordt gereinigd. Meestal bent u zich daarvan niet bewust. Want alleen reeds het feit dat het gnostieke vuur de roos des harten aanraakt, brengt in uw magnetische veld een partiële reiniging teweeg.
Doch niemand van ons mag denken dat deze reiniging volstrekt is. Zij betreft alleen maar een uitbanning. Er ontwikkelt zich, precies zoals bij onze kosmos, een concentratie van tweevoudige aard, bekend als: de wachters op de drempel. […] Zodra u uw eenpuntige gerichtheid op de gnosis loslaat en vervalt in oude levensgewoonten, hoe dan ook, in de een of andere onheilige zin, maakt u onmiddellijk binding met uw beide wachters en als een bliksemflits schieten zij als vuurvlammen op u aan, met alle gevolgen van dien.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: Lilith en Lulu
9. Afstemmen op andere normen
De groep van de uitgezonderden in de gnosis stemt zich af op andere normen. Zij laat de wereld de wereld, zij geeft aan de keizer wat van de keizer is. De tekenen van de tijden zijn voor haar een aansporing tot verdubbeling van haar inspanning. Zij gaat op gnostiek-magische wijze ernst maken met de nieuwe levenshouding: groepseenheid – strijdloosheid – eenpuntige gerichtheid – harmonie in de wisseling der activiteiten en nieuwe dienstbaarheid.
Door groepseenheid worden de zwakken van de uitgezonderden sterk en wordt het levende lichaam steeds vitaler. ‘Door strijdloosheid neutraliseren wij alle aanvallen van Authades en de kracht van de leeuwekop. Door strijdloosheid en als groep doen wij voor wereld en mensheid in een jaar meer dan de goedheidsworstelingen van de massa gedurende een eeuwigheid. Door strijdloosheid, zelfisolatie en negatie ontnemen wij aan het kwaad zijn voedingsbodem.
De zelfisolatie bereiken wij door eenpuntige gerichtheid op de gnosis, haar doel en haar heil. Wij versterken de band met de gnosis door harmonie in de wisseling van onze activiteiten. Zo worden wij van dag tot dag en van uur tot uur overgoten met de gnostieke volheid, met het water des levens. Daaruit levend en daarin existerend ontvangen wij kracht, nieuwe kracht, onaardse kracht, om uit de levenszee vele zoekenden en hunkerenden op te vissen en hen in het levende lichaam van de groep van de uitgezonderden alsnog in veiligheid te stellen in nieuwe dienstbaarheid.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De rozenkruisgang
10. Aan de grens vertoeven in juiste gerichtheid
U kent deze gedachtengang van de bevrijding. Wij zijn nu begonnen met het betreden van de nieuwe werkelijkheid. Daarom wordt een dialectisch mens bij de wending van de tijd steeds meer geplaatst voor twee werkelijkheden: de werkelijkheid van de dialectiek én de werkelijkheid van de vernieuwing, de werkelijkheid van het bevrijdende leven.
Nu moet hij kiezen tussen deze beide werkelijkheden. U zult zich afvragen: kennen wij dan reeds de werkelijkheid van het vernieuwende gnostieke leven? Wij kunnen u echter geen werkelijkheid laten zien wanneer u er niet volkomen in staat. U kent uw werkelijkheid omdat u erin staat, omdat u er deel van uitmaakt. En wat u van deze, uw werkelijkheid, denkt en ervaart behoeven wij niet te bespreken.
Als kandidaat op het pad bent u tot de grens gekomen van het bevrijdende leven. Het verbonden zijn met de geestesschool vormt een grenspost. Hoe de u bekende werkelijkheid zal worden en nu reeds is, wij weten het ten volle. De angst voor dit alles en het knagende zoeken hebben ons nu tot de grens van de nieuwe werkelijkheid gebracht. Het is mogelijk dat u reeds zo lang aan die grens gestaan heeft en de schemering uit de verte ondergaan, dat u de nieuwe werkelijkheid meer dan vermoeden kunt. Het voorrecht van het aan de grens vertoeven in de juiste gerichtheid is het geloof. Het geloof is een kracht, een groot vermogen. Het is een kracht met betrekking tot de dingen die men nog niet ziet, die men nog niet bezit.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De rozenkruisgang
11. De rozenkruisgang zoals geformuleerd door de klassieke rozenkruisers
De klassieke Rozenkruisers noemden de geloofskracht, deze basis tot bevrijdend leven Ex Deo Nascimur: door de geest van God ontstoken worden. De School van het Rozenkruis staat áán de grens en u komt tót de grens. Er ontwikkelt zich een wisselwerking tussen de geestesschool en de mens die zich tot haar gewend heeft. Het licht van de geestesschool, een licht niet van deze wereld, grijpt hem aan via de roos in het bloed.
Dan ontstaat er een gistingsproces, een bloedsproces, om de geloofskracht in hem op te bouwen. Hij dient de zee van zijn dialectische bloedsgerichtheden te klieven, er dient scheiding gemaakt te worden. Naarmate de leerling die zich met de geestesschool verbonden heeft, daartoe bereid is en de pijn van weerstanden daarvan verdragen wil, wordt in en door nieuwe geloofsbloedskracht een pad gehouwen dat over de grens voert. Eerst wanneer u daarin treedt kan de rozenkruisgang aanbreken. Een rozenkruisgang die door het klassieke Rozenkruis werd aangeduid als In Jesu Morimur: in Jezus de Heer sterven, in hem ondergaan, naar de gehele natuur- en ikstaat. Het is het proces van de ziele-wedergeboorte.
Daarom klinkt tegelijkertijd met het In Jesu Morimur het Per Spiritum Sanctum Reviviscimus: door de Heilige Geest herleven. Wie de rozenkruisgang van de natuurondergang gaat, wordt tegelijkertijd door de Heilige Geest van de vier nieuwe ethers, van de vier heilige spijzen, wedergeboren naar zielestaat en levensstaat.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: De rozenkruisgang
12. Het laatste der dagen
Het is ons allen bekend dat wij, en de ontwikkeling van het tijdruimtelijke wereldgebeuren, in een periode leven die ‘het laatste der dagen’ wordt genoemd. Met deze aanduiding bedoelt de universele leer tot uitdrukking te brengen dat een heersende periode zich wenden gaat in een geheel andere periode, waarin andere levensvoorwaarden, andere krachten en geheel andere situaties zullen optreden. In zulk een omwending van de tijden zien talloze mensen hun droomkastelen in elkaar storten. Zij worden ontgoocheld, aan een bepaalde waan ontrukt en aldus kan de mogelijkheid bestaan dat zij vanwege hun ervaringen een zekere vatbaarheid voor nieuwe impulsen verkrijgen.
De omwendingen van de mensheidsperiodes gaan altijd gepaard met nieuwe elektromagnetische stralingen. Ieder van ons kan verstaan dat de gehele mensheid in zulke tijden uitermate sensitief, nerveus en prikkelbaar wordt, in staat tot de wonderlijkste gedragingen. Men kan na enig nadenken dan ook volkomen begrijpen dat de gnosis in haar heilsbemoeienis met de mensheid, juist in dergelijke tijden, haar activiteiten zeer krachtig zal doen gevoelen. Immers, een uit het lood geslagen dialectisch mens zal eerder bereid en in staat zijn naar de stem van de gnosis te luisteren dan een mens die nog geheel ongestoord opgaat in zijn natuurstreven.
Daarom wordt er in de Bijbel gezegd: ‘Het zal zijn in het laatste der dagen, zegt God, dat ik zal uitstorten van mijn geest op alle vlees. De jongelingen zullen gezichten zien en de ouden zullen dromen dromen en de dienstknechten en dienstmaagden zullen profeteren ‘ (Joël3:1-2). Daarmee gepaard gaat een krachtig streven van de mysteriën om alles wat voordien verborgen was bekend te maken, in de hoop dat velen het verborgene zullen zien, herkennen en beluisteren. Want wie ziet en herkent en hoort, kan ook reageren.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: Het linkerpad en het rechterpad
13. Bekering is voor alles zintuiglijke verandering
De bemoeienis van de geestesschool en haar verhoogde activiteit in deze mensheidsperiode, moet u zien als een intense poging om de geest, die over alle vlees wordt uitgestort, ingang te doen vinden en een waarlijk fundamentele zintuiglijke verandering macht over de mens te doen verkrijgen. Het offer dat daartoe door de dienaren van de gnosis wordt gebracht, zal voor het grootste deel negatief van uitwerking zijn. Tegenstand en haat, vervolging en verguizing op alle mogelijke en onmogelijke wijzen zullen eruit voortvloeien. Allen die het licht dienen, weten dit van tevoren. Zij accepteren deze doorn in het vlees evenwel van ganser harte, wanneer voor het overige het offer van het licht wordt aangenomen, door hen die waarlijk het licht zoeken.
Zij die het offer van het licht op positieve wijze kunnen en gaan aanvaarden, zullen door een duidelijk kenbaar levensgedrag, door een nieuwe levenshouding, hun staat-van-zijn bewijzen. […] De grote afbraak van de gehele natuurstaat wordt ter hand genomen, louter en alleen door het feit dat een mens iets gaat verstaan en iets gaat zien van de geest, die over de mensheid wordt uitgestort. Kortom, de gehele zintuiglijke staat van de mens wordt totaal omgekeerd, met onberekenbare gevolgen.
U zult ongetwijfeld dikwijls hebben horen spreken over ‘bekering’. Welnu, waarachtige bekering is, vóór alles, een zintuiglijke verandering. Als de moderne geestesschool erin slagen zou niets anders bij u te bewerkstelligen dan iets van zulk een bekering, dan zou haar arbeid jegens u geslaagd kunnen heten. Want de zintuiglijke verandering, hier bedoeld, correspondeert met een dienovereenkomstige verandering in het aurische wezen van uw microkosmos. Zij opent de graftempel waarin de zeer oude gekerkerd ligt.
Uit: Er is geen ledige ruimte
Hoofdstuk: Het linkerpad en het rechterpad
INHOUDSOPGAVE VAN ‘ER IS GEEN LEDIGE RUIMTE’
Woord vooraf
- Magnetische stromingen
- De aarde en de hemel-aarde
- Vliegende schotels
- Lilith en Lulu
- De rozenkruisgang
- Ontstoffelijking
- De zeer oude en de legende van Hoël Dhat, fragment zwaard
- Het linkerpad en het rechterpad
- Het occulte proces en het transfiguristische proces
- De enige oplossing
Bron: ‘Er is geen ledige ruimte’ door J. van Rijckenborgh, gebaseerd op toespraken uit 1958