4 Vierde levensprincipe – de paren van tegenstellingen – Hemel en aarde in de wereld van het kind – Ankie Hettema

PRINCIPE 1PRINCIPE 2PRINCIPE 3PRINCIPE 5, PRINCIPE 6, PRINCIPE 7

DOWNLOAD HET GRATIS GEDEELTE VAN HEMEL EN AARDE IN DE WERELD VAN HET KIND (PDF)

BESTEL HEMEL EN AARDE IN DE WERELD VAN HET KIND

Ankie Hettema vertelt in de bovenstaande video over het vierde  levensprincipe: de paren van tegenstellingen. Zij legt uit hoe ze dat voor kinderen beleefbaar maakt en verbindt waarnemingen met innerlijke waarden. Meer over het vierde levensprincipe – en ook over de zes andere levensprincipes – is te lezen in haar recent verschenen nieuwste boek Hemel en aarde in de wereld van het kind – hoe je dichtbij brengt wat veraf lijkt.  

Ieder kind komt met een belofte op aarde. Het kijkt met een open ziel de wereld in en verwondert zich. Het draagt de wereld van het licht nog bij zich. Kinderen moeten aarden, zich de menselijke inzichten en afspraken eigen maken. Maar waar blijft het stukje hemel? Hoe kan de belofte zich waarmaken? Deze week het levensprincipe: De paren van tegenstellingen.

Uit het ene wat zich naar beneden spiegelt komt de twee voort, twee polen. Het hele aardeleven wordt gekenmerkt door polariteiten: eb en vloed, dag en nacht, noordpool en zuidpool. Polariteiten kunnen we ook aanduiden met de naam tweelingkrachten. Dat vind ik een mooie aanduiding want tweeling verwijst ernaar dat ze uit één en dezelfde bron komen en bij elkaar horen. 

Ook ons menselijk leven wordt gekenmerkt door polariteiten. Door liefde-haat, gezondheid-ziekte, leven en dood. Die wisseling in de polariteiten brengt ons in verwarring. Wij zien polariteiten vaak als ver uiteen liggend, zelfs ook als los van elkaar. Het is verwonderlijk dat – ook al weten wij dat er twee zijn, dat er een ene kant is en een andere kant – er toch iets in ons drijft naat één kant. Altijd naar geluk, naar liefde, naar leven.

In onze huidige tijd is er een overwaardering te zien naar het materiële, naar de harde waarden: economische groei, eigenbelang, eigen bezit, de eigen mening. We polariseren. Geest, ziel en geestelijk leven zijn ons vreemd geworden. We onderschatten de zachte waarden van luisteren naar elkaar, van de kunsten, van zorg voor de aarde en van zorg voor de ander. Doordat die twee niet in evenwicht zijn, zien we ook een disbalans ontstaan, een onevenwichtigheid. En daarmee ook het lijden van de mensheid.

Siddhartha, die later Boeddha zou worden, is begaan met dat lijden van de mensheid. Hij ziet wat ouderdom, wat ziekte en wat dood in mensen teweegbrengt. Hij is vastbesloten om een manier van leven te vinden om dat te kunnen verzachten. Na zijn verlichting onderricht hij de mensen in onthechting. Het je niet aan de ene kant en niet aan de andere kant.

In het taoïsme komt het Chinese yin-yang-teken voor. Eén kant is zwart met een witte stip en de andere kant is wit met een zwarte stip. Er bestaat geen absoluut zwart en geen absoluut wit, geen absoluut goed en kwaad. Het teken verwijst ernaar dat er in het midden een bron is. Daar rust Tao.

Het Evangelie van Thomas (een apocrief evangelie) zegt: wanneer we de twee tot één maken, vinden we het koninkrijk der hemelen. Wanneer we de bron vinden van die twee, dan vinden we het evenwicht in de polariteiten.

Op een dag zei ik tegen de kinderen: alles valt, kijk maar. De appel valt. Een schaar valt. Eén van de kinderen zei: ‘Nee juf, een veertje zweeft naar beneden. En een ander kind ging op zijn stoel staan met zijn armen omhoog. Ik moest toen maar bedenken wat hij bedoelde. ‘Ik groei omhoog!’. Net als bij bomen en bij grote zonnebloemen is er groei tegen de zwaartekracht in. En vanaf die dag waren de kinderen heel nieuwsgierig naar wat er toch allemaal tegen de zwaartekracht in omhoog ging.

We gingen de proef doen met de bloem. Een witte bloem in helder water en een andere witte bloem, ook een tulp, deden we in water met inkt. Wat zou er dan gebeuren? Na een dag konden we natuurlijk zien wat er gebeurde: dit was het resutaat. De kinderen zagen dat de bloem het water opzoog en naar de bloembladeren.

De proef met het water. Je denkt wat water naar beneden gaat, maar water kan ook omhoog lopen. Dat doen we met twee glazen. We doen in het ene glas een heel klein beetje water en in het andere glas doen we meer water. Daar waar we meer water in doen, doen we ook weer een beetje inkt. We rollen een keukenrolvelletje op en stoppen het er zo in. Wat gaat er dan gebeuren? Je ziet al dat het hier omhoog loopt, en van die kant ook. Maar naar een paar uur zie je dat het water omhoog gelopen is naar het andere glas en dat ze even hoog aan water in zich hebben. Ook zie je dat de kleur natuurlijk naar die andere kant overgelopen is.

Nog een andere proef met water kunnen we doen. We doen een beetje water in een glas. Natuurlijk valt water naar beneden. Weer een beetje water in een glas. Ik doe er een viltje op. Wat gebeurt en dan als ik het glas omdraai? Dan zie je dat het water in het glas blijft omdat de lucht er van boven tegenaan drukt. De lucht drukt omhoog naar boven.

We ontdekten met deze proefjes dat er naast zwaartekracht ook zuigkracht is, groeikracht is naar omhoog. En dat noemen we ook lichtkracht. Deze twee kun je nu als innerlijke waarden naar het kind toe gebruiken om te vertellen dat er emoties zijn die zwaar zijn, bijvoorbeeld boosheid, en dat er ook emoties zijn die licht zijn als licht, lichtkrachten die je omhoog trekken. Dan is het voor het kind de innerlijke waarde dat er in het midden een evenwicht is te vinden als bron in het eigen zelf.

Het leven en de wereld kenmerken zich door tegenstellingen, maar niks is absoluut. Alles komt voort uit één en dezelfde bron.

De volgende keer behandelen we het levensprincipe: de keten van oorzaak en gevolg.

 

DOWNLOAD HET GRATIS GEDEELTE VAN HEMEL EN AARDE IN DE WERELD VAN HET KIND (PDF)

BESTEL HEMEL EN AARDE IN DE WERELD VAN HET KIND