Het Woord van het gnostieke verbond, hoofdstuk 3 uit ‘Het zegel der vernieuwing’ van Catharose de Petri

BESTEL HET ZEGEL DER VERNIEUWING VOOR € 7,50

BESTEL DE VIERDELIGE ROZENSERIE VOOR € 15,00

Catharose de Petri (fakkeldrager van het Rozenkruis 22) doet met weinig woorden werelden doen opengaan in haar boekje ‘Het zegel der vernieuwing’, deel 2 van de Rozenserie. Daarbij weet zij de evangelische teksten in een verrassend nieuw licht te plaatsen; zó dat men de gnostieke boodschap die in de heilige taal besloten ligt, duidelijk verstaat. Hieronder volgen de integrale tekst van hoofdstuk 3 (Het woord van het gnostieke verbond) en de inhoudsopgave.

In het Evangelie van Johannes, hoofdstuk 8, vers 51, staat het u wellicht bekende woord:

Voorwaar, voorwaar, ik zeg u: zo iemand mijn woord zal bewaard hebben, die zal de dood niet zien in der eeuwigheid.

Wij zouden u willen aanbevelen deze uitspraak van Jezus de Heer eens geheel anders te verstaan dan dit gewoonlijk wordt gedaan. Men kan zeggen: ‘Zie, Jezus de Heer doelt hier op de Universele Leer die Hij verkondigt, op de openbaring Gods die Hij brengt. Wie deze Universele Leer toepast, in positieve levenshouding navolgt, en zo het vernieuwende leven binnengaat, zal de dood overwinnen.’

Dat is natuurlijk volkomen juist, en zo zult ook u waarschijnlijk deze tekst uit het Evangelie van Johannes verstaan. Doch als u nu eens de inhoud van het bovenbedoelde vers zou willen associëren met de proloog van het Johannes-Evangelie, dan komt u op een geheel ander plan van omvatten. In de proloog wordt gezegd: ‘In den beginne was het Woord.’ Hier is geen sprake van een te verkondigen Universele Leer. ‘Het Woord’ moet u hier verstaan als kracht: In den beginne was de goddelijke kracht. Die goddelijke kracht was en is God.

Als u nu zo de zo even geciteerde tekst wilt lezen: ‘Ik zeg u, zo iemand het Woord zal bewaren, aanvaarden, vernemen, ervaren, erop reageren, die zal de dood niet zien in der eeuwigheid.’ Het Woord is dus een kracht, een geluid, een intens machtige elektromagnetische vibratie. Het Woord is de samenklank van de heilige Zevengeest.

Er zijn zeven goddelijke krachtstromen, die in hun samenhang het Woord voortbrengen, dat is: de openbaring van goddelijke energie. Elk van de zeven stralen Gods is in staat zich volledig te openbaren, omdat elke straal weer zeven onderverdelingen kent. Zo kunt u zich gemakkelijk voorstellen dat er sprake moet zijn van zeven maal zeven of negenenveertig stralen. Deze negenenveertig stralen vormen tezamen het ene Woord Gods.

Als u de Haarlemse hoofdtempel binnengaat, ziet u boven de plaats-van-dienst het machtige symbool van het ene Woord als een ster met negenenveertig stralen. Men zou nu kunnen vragen: ‘Kan men dit heerlijke symbool niet op een andere wijze aanduiden? Kan men de proloog van het Johannes-Evangelie niet met evenveel recht op een andere wijze aanduiden? Zou men op dezelfde goede gronden bijvoorbeeld niet kunnen zeggen: ‘In den beginne was de liefde’?’

Zeker, de liefde Gods was ook in den beginne. Doch zodra de liefde Gods geopenbaard moet worden, wordt het Woord gesproken, dan wordt de samenklank van alle Stralen vernomen, dan wordt het geluid voortgebracht.

Het geluid, dus het Woord, is de machtigste kracht in het ganse universum. Het is daarom, dat de Heilige Geest zo machtig ingrijpt in het bestel van mensen en dingen, omdat de Heilige Geest steeds de zevende straal is. En als de zevende straal optreedt, klinkt steeds het zevensnarige instrument, en wordt het goddelijke Woord vernomen.

Het is machtig en groots over dit alles te mogen nadenken: hoe de verwerkelijking Gods steeds zo door het geluid, die machtigste kracht in het universum, voltrokken wordt. Doch dit is niet zozeer de reden waarom wij u erbij bepalen. De diepere reden van dit betoog is gelegen in het feit, dat met betrekking tot het Levende Lichaam van de School de dag van het Pinksterfeest vervuld is. Het licht en de kracht van de zevende straal storten er zich namelijk in uit, en dus wordt in het Levende Lichaam van de jonge Gnosis het Woord dat van den beginne was, gesproken.

Zie nu in dit licht de uitspraak van Jezus de Heer: ‘Zo iemand dat Woord zal bewaren, die zal de dood niet zien in der eeuwigheid.’

Paulus zegt in 1 Korinthe 15: ‘De laatste vijand is de dood.’ Deze laatste vijand overwinnen wij met de kracht van de Zevengeest, met de kracht van het Woord. Dit levende Woord, deze ontzaglijke kracht, treedt momenteel in het Levende Lichaam van de School op, en derhalve is het u geschonken deze laatste vijand teniet te doen.

Het is goed op dit alles nog even nader in te gaan, omdat de mogelijkheid niet is uitgesloten dat u dit alles te letterlijk opvat en op een stoffelijke onsterfelijkheid vertrouwt. Er is echter geen sprake van dat u het natuurgeboren stoflichaam zou kunnen handhaven en het aan de dood zou kunnen ontrukken. Door alle eeuwen heen heeft men naar een dergelijke oplossing gezocht en in iedere eeuw heeft men zich op dit punt overgegeven aan allerlei experimenten. Doch al deze pogingen waren onveranderlijk negatief in hun resultaten, en feitelijk intens droevig.

Daarom zouden wij u willen vragen: ‘Wat is feitelijk dood?’ Heeft u zich dat wel eens afgevraagd? Als u die vraag stelt, dient u enkele waarden scherp van elkaar te onderscheiden. Als er ‘dood’ is, moet er ook ‘leve’’ zijn. Kan men nu het leven van de diermens als massa in werkelijke zin ‘leven’ noemen? Aan het begrip ‘leven’ kan men verschillende betekenissen hechten. Men kan het woord ‘leven’ bijvoorbeeld vertalen als ‘bestaan’. En inderdaad, de natuurmens bestaat, en dood is het ophouden van dat bestaan.

De Universele Leer hecht echter aan het begrip ‘leven’ een veel hogere en diepere betekenis en naast dit verdiepte begrip ‘leven’ moet dus ook de visie op het wezen des doods anders worden. Laten wij, alvorens verder te gaan, de biologische begrippen leven en dood volkomen terzijde schuiven en ons bezinnen op het werkelijke ‘leven’.

In uw microkosmos ligt het plan tot een werkelijk volkomen God-menselijk leven verzonken. De Universele Leer spreekt in dit opzicht van een zevenvoudig leven, geheel in overeenstemming met de Zevengeest. Ter nadere specificatie spreekt men van ‘het hogere drietal’ en ‘het lagere viertal’, het onvergankelijke en het vergankelijke.

Het ‘hogere drietal’, het onvergankelijke aspect, heeft in de Universele Leer betrekking op de geest, de Pymander, de geestziel, en op het hogere redelijke bewustzijn, ontheven aan de natuur. Het ‘lagere viertal’ wordt gevormd door het viervoudige voertuig waarvan de hogere mens gebruik maakt om zich te kunnen uitdrukken en te bewijzen. Men spreekt in de Universele Leer met betrekking tot dit viervoudige voertuig van ‘vergankelijk’, omdat het zich, al transfigurerend, steeds wijzigt en de gangen van de geest aldus op de voet volgt.

Doch úw vergankelijke leven, uw dialectische leven is vergankelijk in de zin van een volstrekte dood, een volstrekt tenietgaan, dat op het leven volgt. Het vergankelijke leven in u gaat uit van een zeker levensprana, dat zich aan het menselijke zaad meedeelt en waaruit de geboorte en de wording van de persoonlijkheid te verklaren is.

Wij willen u maar duidelijk maken, dat uw gehele zogenaamde menselijke leven niet anders is dan een soort kettingreactie van het viervoudige voertuig, dat aan de dood onderworpen is. Van het ‘hogere drietal’ is er niets bij, en dat zal ook nimmer het geval kunnen zijn. Daarom spreekt Hermes in verband met de verschijnende mensheid van een diersoort, hetgeen dan ook inderdaad het geval is.

Waar is in onze microkosmische existentie dan het hogere drietal: geest, geestziel en het hogere redelijke bewustzijn?Wel, deze zijn in onze microkosmos niet in openbaring. Zij zijn in onze microkosmos alleen potentieel aanwezig. Zij zijn in onze microkosmos als ‘dood’, als gestorven, en eerst als zij ten leven gewekt zijn, eerst dan is er sprake van waarlijk menselijk leven. Daarom raast het viervoudige voertuig in kettingreactie voort, wanende te leven, terwijl het hogere drietal in zijn dood gevangen ligt.

Die dood nu, dáár gaat het om. Dié dood moet worden overwonnen! Die dood is de laatste vijand! Feitelijk de enige, de primaire vijand!

Zie nu het intense drama dat zich in de natuur des doods voltrekt voor u: de kettingreactie, veroorzaakt door de voortplantingsdrift van het lagere viertal, waardoor een schijnmenselijk leven zich onophoudelijk en onweerstaanbaar in volstrekte dood omzet. En daarbij de poging, steeds weer herhaald, het hogere drietal – geest, geestziel en hoger redelijk natuur-ontheven bewustzijn – omlaag te trekken en zo tot leven te stuwen, teneinde de dialectiek een eeuwigheidsstatus te verlenen.

Doch wat stelt de Gnosis? De Gnosis stelt dat het lagere viertal zich door zelfovergave moet offeren aan het hogere drietal. Dan zal het hogere drietal ontwaken, en het lagere viertal zal dan aan een proces van transmutatie en transfiguratie worden onderworpen. Zo zal het opgaan in de ware mens, en, tezamen met het hogere drietal, de Godmens van den beginne tot aanzijn doen komen. Een totaal omgekeerde werkwijze dus.

Daartoe nu stelt de Heilige Geest van het Levende Lichaam u in staat, namelijk tot het overwinnen van de meest fundamentele dood die er is: de levende dood van het hogere element in de microkosmos.Wie deze dood weet te overwinnen, zal ook de lagere dood der natuur voorgoed vaarwel zeggen.

Bron: Het zegel der vernieuwing van Catharose de Petri

INHOUDSOPGAVE

Ten geleide