SPIRITUELE KERST – SPIRITUAL CHRISTMAS
In tegenstelling tot alle andere jaren in de afgelopen decennia organiseert de School van het Gouden Rozenkruis in het jaar 2020 in de decembermaand geen kerstlezing in de 14 centra in Nederland. In plaats daarvan wordt een driedelige online kerstvertelling beschikbaar gesteld met de titel: De ster, de roos en de bron. De bovenstaande video en onderstaande transcriptie ‘De bron’ is deel 3. Zoals de naam al aangeeft gaat deel 1 over De ster en deel 2 over De roos.
Mijn leven is onzegbaar veranderd sinds ik zo’n twaalf jaar geleden de ster zag en later de roos ontving. Ik stond toen op het punt van: wat als alles wat ik altijd geloofd heb, al mijn ideeën, al mijn inzichten, fout waren? Nu kan ik zeggen dat ze inderdaad allemaal zijn veranderd, geen steen is op de andere gebleven in mijn innerlijk. Dat wil niet zeggen dat wat ik eerst dacht ‘fout’ was, dat weet ik nu ook. Het is meer alsof ik bijvoorbeeld vroeger wel altijd doorweekt raakte door een regenbui, maar niet op het idee kwam om eens naar boven te kijken waar het vandaan kwam.
Als ik terugkijk op het moment waarop ik in mijn droom de roos ontving: vanaf die tijd kon ik aan niets anders denken: aan die witte roos die mij een nieuwe levensmogelijkheid schonk. Een nieuwe weg die ik kon betreden, allerlei avonturen en ontdekkingen. Zo ontmoette ik opeens een heleboel mensen die begrepen waar ik het over had en die ook zo’n grote ommekeer hadden beleefd. Alleen was dat bij hen allemaal weer anders gegaan.
Sommigen hadden een boek gelezen, anderen hadden een familielid dat ermee bezig was en bij iemand was het zelfs maar een enkel woord, waardoor zijn leven een andere wending had genomen. Ik was zo blij deze mensen te leren kennen! We kwamen bij elkaar en spraken er veel over, waardoor we veel van elkaars inzichten konden leren. Ook kwam ik heel vaak mezelf tegen. De ene keer zag ik opeens heel scherp waar ik mee bezig was, alsof ik door andere ogen keek. Een andere keer zag ik mezelf terug in het gedrag of de ogen van een ander.
Ik had me wel afgevraagd waar we dan eigenlijk heen gingen. Hadden we een gezamenlijk doel, en was dat te omschrijven? Een van mijn nieuwe vrienden formuleerde het zo: ‘Stel dat je een blaadje bent aan de uiterste buitenrand van de boomkroon. Dan ben je heel ver van de blaadjes aan de andere kant vandaan en al die blaadjes zijn anders en staan apart van elkaar. Dan besef je waarschijnlijk niet meer dat je allemaal deel bent van de boom. Dat is met mensen ook zo, en ook met hun ideeën. Alles is zo ver uit elkaar gegroeid, dat we ver van de bron van alles vandaan zijn geraakt. We komen dus uit allerlei verschillende richtingen – culturen – ideeën – landstreken – achtergronden, maar hebben de roep van de bron gehoord.
En nu spoeden wij ons daarheen en onderweg laten we alles los wat we op de weg naar buiten hadden verzameld. Alleen de vruchten daarvan – de ervaringen – nemen we met ons mee. We worden dus lichter, in beide betekenissen: minder zwaar en minder donker – transparanter. Ieders weg is verschillend, dat is vanzelfsprekend. Maar we herkennen elkaar omdat wij ieder een druppel uit die bron in onszelf meedragen: in ons hart. Als je bij jezelf naar binnen gaat en je luistert heel diep naar je hart, dan klinkt het verlangen naar de bron. Dat heb jij ontdekt en ik ook.’
Toen bedacht ik: wij zijn broeders en zusters, op weg naar de bron van het licht, van de liefde, van het leven – God. Het licht wordt geboren in ons hart en daarmee worden wij geboren als een kind van God, als een zoon of dochter van het Licht zelf. Het kind is nog gewikkeld in doeken – moet zich nog ontwikkelen, maar het stralende begin is er. En ik had vrede met alles wat geweest was, wat ik had moeten meemaken in de aanloop naar deze geboorte, dit kerstfeest.
Alle onbegrijpelijke zaken in het Bijbelverhaal die mij zo aan het denken hadden gezet, alle symboliek, en alle kerstliederen, alles waar ik altijd een beetje moeite mee had gehad: al die puzzelstukjes vielen nu op hun plaats. Juist door het ongerijmde ervan, wekten ze het verlangen naar waarheid, waardoor ik ging zoeken.
In mijn tegenwoordige leven is er niets meer zonder zin, kan ik doorstaan wat moeilijk is, kijk ik met open vizier naar wat mij nog allemaal te wachten staat. Ik weet dat er een nieuwe mens wordt geboren, een koning, die het Licht vertegenwoordigt. Dat net als in het sprookje van de roos en de nachtegaal de roos rood is gekleurd met mijn hartenbloed. Zij zal haar hart openen voor het licht van de zon. Zij zal zich vullen met het gouden licht en zelf gaan stralen. Dan stroomt de bron nog rijker, voor iedereen en altijd.
Bron: Kerstvertelling 3 van 3 van het Gouden Rozenkruis 2020: de bron, Henk Croes
