Tegenover het Zuid-Franse dorp Vicdessos verheft zich een enorme rotsmassa die ooit één van de machtigste kastelen van het land van de Tarusken droeg, het latere Sabarthez. Van dat kasteel, de graalburcht Montréalp de Sos, gelegen op 1250 meter hoogte, resten ons nog slechts wat ruïnes alsmede een wonderlijke grot. Hieronder volgen de inleiding en de inhoudsopgave van ‘Montréalp de Sos, de graalburcht’ . Het bevat onder andere de Nederlandse tekst van de diepzinnige graallegende van Sir Percivale van Tennyson.

INLEIDING

Van Hercules stamt de legende, de oudste legende van de streek, die speelt in de mooie grot Lombrives te Ussat-les-Bains, dichtbij Tarascon, de oude hoofdstad van het rijk der Tarusken. Silius Italicus heeft de legende bijna twintig eeuwen geleden aan ons overgedragen. In het gedicht Huon de Bordeaux wordt gesproken over de stad Tarascon (Terrascone). Huon en Esclarmonde worden door Oberon gekroond, die daarna in ‘een grote grot met twee toegangen’ sterft. Deze grot bevindt zich ongetwijfeld in deze streek, daar Tarascon reeds in het epos genoemd wordt. De details van het verhaal doen meteen denken aan de grot Lombrives-Hercules. 

Vanuit Spanje krijgen wij, door de mooie romantische verhalen uit ‘de goede oude tijd’, de bevestiging dat het schrijn met de graal veilig bewaard werd in de magische grot van Hercules. Dat is de kathedraal, Lombrives. De koning van de Wisigoten, Roderik, zou dit schrijn zelf ontdekt hebben in de grot van Hercules. 

Sedert de milddeleeuwen bevindt zich binnen het kasteel van Montréalp-de-Sos, in een grot met twee toegangen, een wandschildering in drie kleuren. Deze driekleurige voorstelling toont ons de onderscheidene aanzichten van de heilige graal, zoals deze aan ons worden overgedragen door Perceval de Galliër, de ‘reine’ held van de ‘queeste’, die hem tot meester van ‘het goddelijke bloed van Jezus Christus’ maken (Crestien de Troyes). 

Het dal van de Ariège, bij Ussat-Ornolac, bewaart nog steeds de beroemde grotten met twee toegangen, waar de inwijding van de kathaarse priesters de ‘bonhommes’, de reinen, de volmaakten (parfaits), plaatsvond: de kathedraal (Lombrives), die geen andere is dan de grot van Hercules, de drie kerkgrotten van Ussat, Ornolac-Bethlehem en Bouan, en ook Fontane-la Salvage, de grot van de kluizenaar Trévrizent. 

Heel hoog, bijna op de top van de berg, wachten de grot van Jezus, de grot van Ram (Ramploque) en de grot van de heremiet, met hun donkere openingen, op de bezoekers, die ontroerd en ingekeerd op bedevaart zijn naar de plaatsen waar sedert de vroegste tijdende geest zijn adem spreidt.

In het midden van de streek verheft het heiligdom van Sabart, dat door Karel de Grote gewijd is aan de Vrouwe der Overwinning (de Zwarte Maagd), zijn spits boven de zwarte schoorstenen van een fabriek. 

Gezegende aarde! Gebenedijde hemel! Schatten uit het verleden en natuurlijke heiligdommen stapelen zich op in dit deel van de Sabartez, waar de Tarusken, de wijze Egeërs, hun woonplaats hadden gekozen. De oude vestingmuren van het trotse Tarascon en de vervallen torens van het dichtbij gelegen kasteel, met hun schoonklinkende namen uit de middeleeuwse geschiedenis, tonen ons de invloed van deze streek op het heldendom van de middeleeuwse ridderschap en op de grootheid en vrijheidsliefde van dit volk, dat reeds verlicht was voor de aanvang van de christelijke era. 

Crestien de Troyes, de auteur van ‘Perceval de Galliër’, heeft ons nooit de plaats aangeduid waar de graalburcht heeft gestaan, en dit op goede gronden … Mounsalvage, Montsalvat, Montréalp, bewaarde zijn geheim en bewaarde niet minder zorgvuldig de graal, de schotel, het gebroken zwaard, de bloedende lans… het bloed van Christus, getekend in een grot met twee toegangen, verborgen in zijn hoge, steile hellingen.

Het bloed van Christus kan nooit voor lange tijd vergeten worden. Het uur is gekomen, het uur dat door de geest gekozen is. Geschilderde symbolen openbaren te allen tijde een esoterische betekenis: het bloed van Christus is de heilige graal, het bloed van de goddelijke meester, het is de reinheid, de volmaaktheid, het hoogste doel van alle inwijding. 

Eusken, Bébrisken, Sotiaten, Tarusken, Wisigoten hebben de Sabartez toebereid: de zonnemythe, de mythe van de grote moedergodin, de mythe van Ram of Rama en van de Aum, menhirs, dolmens en druïdencirkels, oorspronkelijke christendom, katharisme, het rijk van liefde en ridderlijkheid hebben, min of meer, sporen van hun bestaan nagelaten: de rood omrande zon, de maansikkel, wit geschilderde slangen, de gele godin, magische inscripties, gegraveerde godinnen, dieren in rode kleur geschilderd of gegraveerd, beeldjes uit het Oude Egypte, heilige symbolen, heel de cyclus van transformatie, Mysteriën van Egypte, de Egeïsche zeeschildpad en de in steen gegraveerde leer van de Reinen …

Duizenden jaren zijn voorbij gegaan, de eeuwen hebben hun duizelingwekkende ommegang in de tijd voortgezet, ‘de bijbel van de mensheid’ (Abbé Glory, ‘A la recherche des hommes préhistoriques’) is wijd op en gebleven voor de zoeker. ‘De geest blaast zijn adem over de stof, die daardoor bezield wordt en de glorie van zijn schepper bezingt’ (Glory).

Neen, de heilige graal, het bloed van de goddelijke meester, de lapis ex coelis, kan niet vernietigd worden. De mens heeft altijd de behoefte zich te verheffen, zijn ziel eist dat van hem. De queeste van Perceval de Galliër’ moet steeds opnieuw beginnen; waarom zou de mens anders de koning der schepping zijn? Wie heeft in deze wereld geen behoefte zich staande te houden en zich te versterken?

‘Maar denk niet,’ zei de kluizenaar tegen Perceval, ‘dat hij snoek, lamprei, karper of zalm te eten krijgt, noch enige andere vis die zich in deze graal zou bevinden; maar zó verheven en zó waardevol is deze graal, door de krachten die er werkzaam in zijn, dat alleen al door hem te dragen koning Peschor (Amfortas) zich gedurende twaalf jaar in leven hield en er kracht uit putte.’  

INHOUDSOPGAVE MONTRÉALP DE SOS, DE GRAALBURCHT

• Inleiding
• Reinheid – volmaaktheid: de graal in de Pyreneeën
• Montréalp de Sos
• De legende van Sir Percivale van Tennyson
• Het gebroken zwaard en de zwarte hand
• De kracht van de heilige graal
• De herkomst van de legenden over de heilige graal
• Grotten met twee toegangen: inwijding
• Enige interessante onderzoekingen
• Beknopte bibliografie

Bron: Montréalp de Sos – de graalburcht door Antonoine Gadal