Het boekje 24 december 1980 (81 pagina’s) bevat de integrale teksten van zeven toespraken van Catharose de Petri (1902 – 1990) voor leerlingen van de innerlijke school van het Gouden Rozenkruis. Op de genoemde datum had zij zich vijftig jaar ingezet voor het werk van de genoemde jong gnostieke broederschap. Hieronder volgen zeven tekstgedeelten uit de uitgave, die vanaf 1 mei 2021 blijvend in prijs is verlaagd van € 8,00 naar € 3,00.Lees verder →
Het graalverhaal van Wolfram von Eschenbach (1210) is één van de grootste cultuurschatten van de Middeleeuwen. Kelten en Germanen hebben hun sporen erin achtergelaten, Provençaalse troubadours vertolkten het graalthema, en tot in onze tijd gaat er onmiskenbaar een magische aantrekkingskracht van uit. Benita Kleiberg schreef er een prachtig boek over. Hieronder volgt de paragraaf Graal en katharisme’ uit Het graalmysterie van Parzival – verborgen lichtader uit een ver verleden.
Tegenover het Zuid-Franse dorp Vicdessos verheft zich een enorme rotsmassa die ooit één van de machtigste kastelen van het land van de Tarusken droeg, het latere Sabarthez. Van dat kasteel, de graalburcht Montréalp de Sos, gelegen op 1250 meter hoogte, resten ons nog slechts wat ruïnes alsmede een wonderlijke grot. Hieronder volgen de inleiding en de inhoudsopgave van ‘Montréalp de Sos, de graalburcht’ . Het bevat onder andere de Nederlandse tekst van de diepzinnige graallegende van Sir Percivale van Tennyson.
Bevrijd van de boeien der stofgebondenheid brachten de Parfaits, als bewoners van de wereld van de geest, als discipelen van Christus, het goede woord van de God van liefde heinde en ver. Wat bekommerden zij zich om gevaren, lijden, de woede der bozen, om geneugten, om de dood? Hij, hun Heer, had het bevolen, Hij had het voorbeeld gegeven, Hij had zijn bloed gestort; Hij had de Vader gebeden zelfs hun te vergeven die Hem gekruisigd hadden, hun die, o opperste gruwel, Hem in zijn offerande bespotten.
Dit eeuwig levende bloed, dit eeuwig goddelijke gebed van liefde en vergiffenis, schonk vleugels en hart aan deze discipelen van de zo diepbeminde Meester, aan deze reinen die, evenals Hij, zich in Lees verder →
Tegen de steile hellingen van de heuvel klom de stad Camelot, het ene gekleurde dak boven het andere, aan alle zijden omhoog. Om de voet van de heuvel legde de rivier zijn glinsterende, zilveren lus, en hoog in het hart van de stad rees het paleis van koning Arthur op. In de grote zaal van Arthurs paleis stond de ronde tafel, waar honderdvijftig ridders konden aanzitten, elk met zijn naam in het zuiverste goud op de hoge rug van zijn zetel geschreven. Zij waren de ridders van de tafelronde. De tafelronde was gevormd toen Arthur nog jong was en nieuw in zijn koningschap, om in het hele land recht en goedheid en ridderlijkheid te verbreiden en rechtvaardigheid te handhaven tegenover macht.
Waar de ridders op andere tijden ook mochten zijn – want ieder had zijn eigen leven te leiden en eigen ridderdaden te volvoeren – het was altijd hun gewoonte op de Lees verder →
