De mythen en symbolen van de wereld maken ons duidelijk dat er in de aarde nog steeds een rijk van paradijselijke vibratie bestaat. Mythische, religieuze en visionaire literatuur noemt dat het Boeddha-rijk, het land van de onsterfelijken of Sophia. De dichter A.E kende het als de geest-aarde, en Henry Corbin als de hemelse aarde. Het gewaarzijn van een spiritueel centrum dat in de aarde bestaat (ook wel het wereldhart genoemd) is deel van de eeuwige wijsheid, die tijdens perioden van harmonie tussen mensen, goden en schepselen, aan de oppervlakte komt. Maar als disharmonie de overhand krijgt, gaat de stroom van wijsheid ondergronds, en wordt als esoterisch of occult beschouwd door hen die niet in de diepte willen duiken waar deze heilige traditie voor eeuwig bestaat.

De hemelse aarde is een archetypisch rijk dat voor ons allen toegankelijk is, als onze harten vervuld zijn van liefde en mededogen, als we onthecht zijn aan de gevolgen van onze daden. Daar op die plaats is alles natuurlijk, het is het centrum waar alles om draait. De oude priester-koningen van Egypte, Babylonië, Soemerië en China verwezen ernaar als het centrum van de wereld, de hindoe en boeddhistische term ‘Cakravartin’ duidt hetzelfde aan. Dat bepaalde heilige plaatsen werden herkend als plaatsen waar zich spirituele energie concentreerde en circuleerde wordt bevestigd door de stichting van centra voor orakels zoals Delphi, en bestuurlijke centra zoals Jeruzalem en Rome.

Diana Vandenberg heeft prachtige schilderijen gemaakt die niet alleen deze speciale plaatsen weergeven, maar meer nog de subtiele energie en een diepe spirituele interpretatie van die heilige oorden. het samengaan van vorm en symbool door licht en subtiele energie is een openbaring die de betekenis van de Borobudur, Stonehenge en de grote piramide van Egypte naar een hoger niveau van gewaarwording tilt. Haar schilderij van de pre-Inca-tempel in Tiahuanacu toont de hemelse energie-vorm, het gouden licht, en de vorm van de tempel, gegrond door de kleine mens met gekruiste armen en benen. Ieder schilderij heeft een boodschap die niet in woorden is te vangen. We kunnen alleen vol ontzag de heiligheid van de aarde uit Diana’s schilderijen zien stralen.

Op een heel bijzondere wijze zijn de schilderijen van Diana ook spiegels die ons de wezenlijke archetypen van deze gewijde plaatsen tonen. Zij heeft ons de betekenis van het heilig middelpunt teruggegeven zowel in de aarde als in onszelf. Symbolisch wordt zo’n heilig middelpunt afgebeeld als een wiel, een swastica of de poolster waaromheen andere sterren draaien. Het wordt ook de Omphalos genoemd, de navel van de wereld. Dit is een kosmische as, symbool van die staat van bewustzijn die de paradijselijke of archetypische sfeer direct zichtbaar en voelbaar kan maken. Inde huidige periode van de Kali-Yuga is contact met het rijk van de archetypen en de eeuwige wijsheid uitermate zeldzaam.

Maar dit centrum, deze zijnstoestand van waarheid gesymboliseerd door de kosmische as, is alleen verborgen, niet verloren of vernietigd. Door onze verwarring werd het een geheim. Maar door kunst zoals die van Diana, door rituelen uitgevoerd met de bedoeling toegang te krijgen tot dit rijk, kunnen we onszelf richten op dat heilige centrum waar de bron is van de subtiele energie en waar het licht alles helder maakt.

In het verleden werden tempels ontworpen en gevestigd om het contact met het heilige te behoeden. Door de kunst van Diana Vandenberg hebben we nu toegang tot deze plaatsen, waar we ook zijn op aarde, wanneer we maar in ons eigen heilige middelpunt staan. Dan staan we in de harmonie die ontstaat door rechtstreekse afstemming op de eenheid van goddelijke wijsheid en liefde. Als liefde en wijsheid in ons ontwaken, zullen we in staat zijn de aarde te aanschouwen met de ogen van de verbeelding. Als het oog wordt losgemaakt van zijn verbeeldende functie is het een orgaan dat in zijn vervorming alleen objecten ziet. Samen met het zichtbare moet ook het onzichtbare worden gezien, anders leven we in dood licht.

De ziel is de meester van het oog, als het oog dat afwijst zijn we blind. De ziel ziet door het oog, en moet zich oefenen om de waarheid te ontdekken om waarlijk te zien. Door gemiste herkenning, gemiste herinnering, gemiste verbeelding, verliezen we de verbinding met de bron, en het gevolg daarvan is een mechanische vise op de donkere eeuw, de Kali-Yuga. Maar door de donkere eeuw te accepteren, kunnen we haar transformeren.

Het genezen en transformeren van de aarde gaat samen met de bewustwording van onze blindheid en het schouwen van de werkelijkheid door de verbeelding. Mythische visie is het herrijzen van de verbeelding in onze dagelijkse wereld. Als we waarlijk overal op de wereld heilige plaatsen mogen schouwen, zien we een visioen van de hemelse aarde. Diana deed dat in haar schilderijen. Diana is een echte ziener in de moderne wereld. Laat ons de heilige plaatsen opnieuw mogen zien door de subtiele visie van de verbeelding. Het diepe heilige centrum binnen in ons waakt op als we de hemelse aarde ontdekken in de schilderijen van Diana.

Rowena Patter Kyder in ‘Heilige krachtplaatsen – Sacred power places’ van Diana Vandenberg (niet meer in druk verkrijgbaar)