De Universele Gnosis – symposionvoordracht door Peter Huijs – Het hart dat weet

BESTEL HET HART DAT WEET

Onze eenentwintigste eeuw en de mensheid die deze eeuw bevolkt, is rijper dan ooit tevoren voor een boodschap van hoop, liefde en zelfverwerkelijking. Het zevende symposion van de serie ‘Wijsheidsstromingen’ – (met als thema Universele Gnosis) draagt deze universele boodschap opnieuw luid uit, in de hoop dat zij in vele harten en hoofden zal resoneren en op die manier tot nieuwe inzichten en daden zal leiden. De bovenstaande video is toont de openingsvoordracht van Peter Huijs. Hieronder staat de transcriptie zoals die gepubliceerd is in het boekje ‘Het hart dat weet’ (symposionreeks 39),

 

BESTEL HET HART DAT WEET

DE DAG VAN 18 JUNI 2016 DOOR PETER HUIJS

Stelt u zich voor dat u niet in een bepaald conferentiecentrum bent, of tenminste niet alleen, maar dat u als een spiritueel wezen met een ziel verkeert in een veld met enkele speciale eigenschappen. Een veld met een bepaalde trilling, waarin alles met elkaar samenhangt in grote harmonie. Een veld dat beweegt, dat klopt van leven, dat als prana om u heen golft, en omdat uw ziel eveneens leeft en klopt – ook al is het nog dankzij uw lichaam –, omdat zij volop in wisselwerking staat met het omringende veld, bent u van buitengewoon belang op deze dag. En terwijl u dit veld binnentreedt, zou het zo kunnen zijn dat u van welwillende luisteraar verandert in een actieve unit, om het zo maar eens te zeggen. 

Normaal gesproken komt u hier binnen als een zelfbewuste mens, zeer goed in staat af te wegen wat goed is en wat minder goed. Dat weten, dat bewustzijn, komt samen in en drukt zich uit via uw denken en spreken. Tegelijk herkent u in uzelf en wellicht in anderen
een streven naar zingeving en naar verdieping en u heeft besloten daar vandaag vorm en invulling aan te geven. Wij zeggen u: vandaag is dat slechts een begin. Dat kan niet meer dan een opmaat zijn. Wij zeggen u ook: Achter deze dag ligt een bedoelen. Niet een bedoeling die de organisatoren erin hebben gelegd, hoewel zij hun uiterste best hebben gedaan. Nee, er ligt een intrinsieke meerwaarde in, deze dag dient een groter doel.

Dat doel kunt u zien als transformatie. Mogelijk knikt u nu: u bent bekend met dit concept. Maar wij bedoelen het vandaag anders. Enkelen van de sprekers vandaag vertegenwoordigen tegelijk een groep, een geestelijke of spirituele beweging, die in de jaren die achter ons liggen heel veel, enorm veel hebben gedaan om de verbinding met de wereld van inspiratie, van Licht en van Geest niet verloren te laten gaan. 

De meesten van die bewegingen vinden hun oorsprong in een geestelijke impuls die zo’n honderd jaar geleden werd ingezet. In deze context is misschien wat minder bekend de zenmeester Mahabiksu-Ashin-Jinarakkhita, die in Indonesië in de vijftiger jaren er zorg voor droeg dat het spirituele boeddhisme en zenboeddhisme niet verloren gingen. André van der Braak staat met hart en ziel in zijn traditie. Hier in het westen wat beter bekend, zijn het mensen, grote zielen, als Rudolf Steiner (fakkeldrager van het Rozenkruis 16), Inayat Khan, Max Heindel (fakkeldrager van het Rozenkruis 19), Jan van Rijckenborgh (fakkeldrager van het Rozenkruis 21). Iedereen kan over hen alles vinden – praktisch alle kennis, innerlijk zowel als uiterlijk, en alle teksten zijn vindbaar via het web.

Waar vroeger de mens die wijsheid assimileerde door lid te worden van een van deze groepen, scant de moderne mens deze opgeschreven wijsheid, digitaal, raast over het internet en weet – op een bepaalde manier – en geniet weer verder van het mooie weer.

Transformatie, zeiden we. Het jaar 2016 vertegenwoordigt het getal 9, in kabbalistische zin het mensheidsgetal. In de meest gunstige zin het getal van het idealisme van die mensheid, ook van haar kracht om idealen te verwezenlijken. Waar komt dat ideaal vandaan? Het kan niet komen van mensen, die iets bedacht hebben. Dan ontstaat er slechts een variatie op de chaos en ellende die we om ons heen zien.

Het kan slechts komen uit Waarheid. Heeft u wel eens een glimp van haar glans gezien?
Wij kunnen Waarheid niet kennen. Wie kan zeggen dat hij waar is? Wij zijn voorbijgaand. Maar soms verwaardigt Waarheid zich, om, als je er niet op bedacht bent, voor een moment haar Gewaad te tonen. Nee, dat is te veel gezegd. Niet haar gewaad, nee, het is niet meer dan een sterretje, een glittertje van haar gewaad.

Zij is zo zuiver, dat het ontreddert. Het ontroert hevig, zo, dat het uw hart doet huilen. ‘En zij weende bitter,’ lees je wel eens in de Heilige Taal. Zo voelt het. Het is een gebied, een veld, maar wij zijn daar niet. Het dichtstbij komt de lucht, die azuren blauwheid, maar dan sereen, zeer, zeer verheven en niet te verdragen zuiver. Die zuiverheid! Een glimp van haar duurt minder dan een secondefractie, en dat is maar goed ook, want langer, wij zouden zekerlijk verzengen.

Emerson zegt: ‘O, zo bijzonder, je denkt dat je haar kent, maar zo gauw je dat denkt verdwijnt zij weer, net achter de horizon!’ Boehme kan niets anders dan lyrisch zingen over de Sophia, de Wijsheid die Waarheid is. Van Rijckenborgh noemt haar ‘bruid der eeuwen’. Haar weten is zo diep! Universele Gnosis! Haar kwaliteit is als een glimlach en haar begrijpen zo intens omvattend, dat je wilt krimpen tot je weer een baby bent, om maar in haar omhulling te zijn. Om opnieuw te worden.

Daarom is het te doen, bij mens-zijn. Opnieuw te worden. Dat is mens zijn voor gevorderden. En u zit hier vandaag als representant van deze mensheid. Onderschat u uw aanwezigheid daarom niet, geliefde vrienden, en welkom binnen in die groep.

De dag 18 juni is midden in de derde decade van het teken Tweelingen. Ik heb gelezen dat exact vandaag de planeet Saturnus, die vaak de vormzijde van de dingen bepaalt, vierkant staat op de planeet Neptunus, de planeet van het Godsbesef, 12 graden op de as Boogschutter–Vissen. U mag dat onmiddellijk weer vergeten, maar van belang is het volgende: een vierkant in de astrologie geeft meestal problemen aan – en die zullen zich in het wereldveld ongetwijfeld weer aandienen.

Astrosofisch gezien evenwel, heeft juist deze constellatie een grote en positieve invloed op iedereen die zich bezighoudt met spiritualiteit, juist op die geestelijke groeperingen en verenigingen die zich inzetten om een Pad open te houden, die de tradities in ere houden, die zich kunnen overgeven aan rituelen (Saturnus, vorm) en hart en hoofd verheffen boven de turbulentie van de botsingen, en verlicht proberen te houden (Neptunus, godsbesef). Zou het toeval zijn?

Of ziet u ook hoe het belang van vandaag zich aftekent? De kosmische uitdaging die voor ons ligt? Beschouwt u zich vandaag als getuige, of ja, als die mensheid-representant. U brengt vandaag iets in de atmosfeer teweeg, doordat u klankbord bent. Iets dat vooruitloopt op de ontwikkeling van de samenleving, die nog volop worstelt met misleiding, onbegrip en strijd. U heeft een hart, dat werkzaam is. In dat verband is het minder belangrijk, wat uw mentale reden was om vandaag hier te zijn. Uw hart heeft u gestuurd. U werkt mede om vorm om te zetten in levende vibratie, innerlijkheid, Liefde. Hoe kan deze wat kalende spreker dat zo stellig beweren?

Verder las ik ook, dat het elektromagnetisch veld van het hart vijfduizend maal krachtiger is dan het elektromagnetisch veld van de hersenen. Van het elektromagnetisch veld van het brein wordt gezegd dat het, als je het kon zien, het effect zou hebben van een zon aan een onbewolkte hemel. Het elektromagnetisch veld van het hart is vijfduizend keer sterker. 5000! Dat is een mega-schaalvergroting; dat omvat in deze kleine vergelijking het gehele planetaire systeem – en verder, vrienden.

Door de wonderbaarlijke geaardheid van zijn cellen zet het hart flitsende en heel hoge energieën om in lagere energie, bijvoorbeeld in elektrische energie, fysieke of mechanische energie. Ononderbroken stroomt deze bio-energie in veel niveaus en gradaties naar alle delen, organen en cellen van het lichaam, ook naar uw hoofd, beïnvloedt uw en mijn denken, bewustzijn, besluiten.

Nu staan vandaag, 18 juni 2016, voor u sprekers die hun hart hebben gewijd aan het uitdragen van hogere waarheid, en die tegelijk een vorm representeren. De vorm van zeer gerespecteerde groepen en verenigingen. Kunt u, wilt u, al is het maar voor een dag, hun klankbord zijn? Voor een moment, als een hart, de vibratie van deze dag transformeren, en deze het lichaam van de gehele grote mensheid inzenden?

Want hoe is het in het lichaam? In ons hart heeft elke hartcel – en dat zijn er vele miljoenen – haar eigen hartslag. De andere lichaamscellen hebben dat niet. Weliswaar vibreren alle lichaamscellen – alles immers is energie – maar de hartslag van elke hartcel afzonderlijk is uniek. Elk van de miljoenen hartcellen klopt mee met de andere hartcellen en ze staan alle in een ononderbroken, subtiele onderlinge communicatie. En daaruit ontstaat die éne bijzondere hartslag van het hart.

De mensheid, onze verscheurde samenleving, wacht op die éne bijzondere hartslag, die wij als draaggolf van de geestelijke essentie die zich vandaag vrijmaakt de wereldether insturen. Of beter gezegd, wij doen niets, maar zij stort zich via ons uit in die wereldether. Het is de magie van gelijkgestemden, het is transformatie-energie. Wij twijfelen daar geen seconde aan.

De ziel werkt heel anders dan ons bewuste denken en zijn. Zij kent geen haast, en toch werkt zij onophoudelijk. Zij functioneert het beste, is het helderst aanwezig, in Licht. Oude volken, die dicht bij de natuur leven, weten dat nog. Laatst, in de Groene Amsterdammer, een artikel van Arita Baaijens, een antropologe. Zij begrijpt maar niet – niet zo vreemd voor een wetenschapper – waarom zij nooit kan voelen dat een landschap, een berg of een beek voor die volken ‘heilig’ kan zijn. Zij schrijft: ‘De Inuit zien geen gefixeerd plaatje maar ‘lezen’ het landschap zonder er meteen iets van te vinden. De betekenis ontvouwt zich mettertijd, afhankelijk van wat ze eerder zagen en van dat wat nog gaat komen.’

Zoveel geduld heeft de schrijfster niet, zegt ze, haar denkende brein trekt conclusies als het lichaam nog volop bezig is informatie te verzamelen. Informatie die dan onbenut blijft. En ze gaat verder: ‘Maar het is de kunst om met geduld en zonder oordeel te luisteren. Dan luistert het land ook naar jou. In de weken die volgen, houd ik de bergen gezelschap in de avondschemer. Dan wandelen mijn ogen over gletsjers en volgen ze wendingen en krommingen van watervlugge riviertjes die op besneeuwde flanken ontstaan en op missie worden gestuurd naar de bewoonde wereld die voorbij deze Mongoolse verlatenheid begint. Om mij heen is alles in beweging.

Het veen deint, waterstroompjes sissen, monkelen en gorgelen, wolken verschieten van kleur en de allerlaatste zonnestralen bestrooien de bergtoendra rijkelijk met goudpoeder. Animus en spiritus. Natuurlijk! De notie dat dit land bezield is, leeft, beweegt en zelfs ademt, brengt geen paniek teweeg. De grond zakt niet weg onder mijn voeten en er klinkt geen trompetgeschal. De schroom en weerzin die ik mijn hele volwassen leven heb gevoeld in verband met gedachten en ervaringen die niet in een wetenschappelijk kader passen – ze knappen als zeepbellen na een mooie zweefvlucht. Dit is wat de dichter Rilke heeft bedoeld met ‘het liefhebben van de vragen om zo op zekere dag, bijna ongemerkt, de antwoorden binnen te wandelen.’

Op dezelfde wijze verkeren wij nu in een veld. Ons logische denkende brein trekt al conclusies als we binnenkomen, wil pareren: dit ben ik en dat is daar, dat zijn zij. Ik parafraseer Arita nog een keer graag:

‘Wat het moderne brein zo bedreigend maakt, is niet dat systeem van kennis op zich, maar zijn invloed en macht. Hoe vaak gedraagt het zich niet als een jaloerse en bekrompen minnaar, die elke andere vorm van de wereld ervaren smoort.’

Maar hier, in dit veld, onze ziel – zij neemt alleen maar op, assimileert, probeert haar vibratie af te stemmen op wat hier heerst en gebeurt en ziet er, in grote blijde verwachting, naar uit om daaraan mede gestalte te geven.

Uw ziel weet. Ook op dagen die kabbalistisch gezien niet negen vertegenwoordigen, is zij altijd de mensheid-representant, want u heeft haar van de Mens van de Grootheid gekregen. Zij tilt het ware Al-Ene uit de vorm, de vormen die haar nu al bijna honderd jaar tot beker hebben gediend. Gnosis dient zich aan, doet uw hart sneller kloppen. Waarlijk denkende, wetende harten vormen de transformator, die Universele Gnosis, dat is verbinding en verantwoordelijkheid, en overstelpende Liefde uitzendt naar een mensheid zich vol verbijstering afvraagt wat er met de wereld aan de hand is.

INHOUDSOPGAVE VAN HET HART DAT WEET

BESTEL HET HART DAT WEET

LEES MEER OVER DE SYMPOSIONBOEKJES OVER ZEVEN GROTE WIJSHEIDSSTROMINGEN

Eén gedachte op “De Universele Gnosis – symposionvoordracht door Peter Huijs – Het hart dat weet”

Reacties zijn gesloten.