Tag archieven: Giordano Bruno

Giordano Bruno – zijn levensgeschiedenis en de spanningsboog tussen ontkenning en aanvaarding

BESTEL BRUNO, EEN KOMEET RAASDE OVER EUROPA

Giordano Bruno (1548-1600) doorbrak de middeleeuwse idee dat de wereld besloten zou liggen binnen kristallen sferen. Voor Copernicus was de zon nog het middelpunt van het eindige universum. Bruno bewees dat het heelal oneindig moet zijn. Daarmee bevrijdde hij de menselijke geest en de wetenschap uit een enge, bedompte kerker. Hij wilde het grenzeloze heelal en de mens daarin als één levend organisme begrijpen en beschrijven. Hij getuigde van het verband tussen macrokosmos en microkosmos en de taak van de mens daarin, ver voordat anderen dat deden.

1 INLEIDING, DE HEROÏSCHE MENS IN HET ONEINDIGE UNIVERSUM

Giordano Bruno (1548-1600), gedreven zoeker naar de waarheid, getuigde van de absolute goddelijke wetmatigheden in het oneindig grote én in het oneindig kleine. Zijn ideeën zijn Lees verder →

Giordano Bruno, visionair en grondlegger van een grensverleggende kosmologie

Giordano Bruno (1548-1600) was een bijzondere overgangsfiguur tussen Renaissance en Reformatie en tevens een van de grootste Italiaanse denkers. Hij begon als Dominicaan in het klooster, maar kon geen vrede hebben met de onchristelijke praktijken die zich achter de schermen van het kloosterleven afspeelden. Tegelijkertijd had hij een groeiende afkeer van Lees verder →

Jacob Böhme en overeenkomsten met andere grote denkers in zijn tijd: Spinoza, Fludd, Comenius en Bruno

BESTEL OOG IN OOG MET JACOB BÖHME

Hieronder volgen gedeelten uit het nieuwe boek Oog in oog met Jacob Boehme van Rachel Ritman dat aansluit bij de tentoonstelling Oog voor de wereld – de visionaire denker Jacob Böhme in de Embassy of the Free Mind in Amsterdam. 

Jacob Böhme (1575-1624, fakkeldrager van het Rozenkruis 7) wordt wel beschouwd als een van de filosofen die aan de wieg hebben gestaan van wat wij nu de Verlichting noemen. Het heersende beeld is dat ten tijde van de verlichting de balans in de eeuwenoude controverse tussen religie en wetenschap doorsloeg naar de laatste. De denkers en geleerden ontworstelden zich aan de kerkelijke dogma’s die de samenleving van die tijd gevangen hielden, met behulp van Lees verder →

Het universele lichtprincipe – Rachel Ritman over Boehme, Fludd, Gichtel en Comenius

De fysicus David Bohm (1917 – 1992) heeft een mooie definitie van de ‘waarheid’ als een volstrekt begrip. Hij ging ervan uit dat wat we zien als ‘realiteit’ in feite een relatieve waarheid is, omdat er immers altijd meer is dat we niet weten dan wat we wel weten. De totaliteit van het universum is volgens hem te veel om te worden gevat in welke kennis dan ook. Die ‘totaliteit’ duidt hij daarom aan met het begrip ‘waarheid’, dus als iets dat zich voorbij de kenbare ‘realiteit’ bevindt en dat alles betreft dat is. De essentie van ‘waarheid’ kunnen wij, omdat Lees verder →

Het einde van de hermetische traditie volgens professor Wouter Hanegraaff

Het idee van een ‘hermetische traditie’ dateert uit 1938, toen de grote renaissancespecialist Paul Oskar Kristeller in een Italiaans artikel aandacht vroeg voor de rol van het zogeheten Corpus Hermeticum in de cultuur van de vijftiende en de zestiende eeuw. Kristeller’s oproep wekte aanvankelijk vooral belangstelling in kringen van Italiaanse vakspecialisten, en in 1955 verscheen in Rome een eerste – tamelijk provisorische – editie van enkele hermetische teksten uit de Renaissance. Op de eerste plaats stond daarin een vergeten auteur uit de tweede helft van de vijftiende eeuw, die ook bij Kristeller centraal had gestaan maar die door latere auteurs opnieuw is verwaarloosd: een zekere Lodovico Lazzarelli.

Lees verder →