Het taoïstisch midwinterritueel – online programma – deel 9 van 9
de Ronde Altaar Tempel
1 januari 2023
DEEL 1 – DEEL 2 – DEEL 3 – DEEL 4 – DEEL 5 – DEEL 6 – DEEL 7 – DEEL 8 – DEEL 9
Zoek de hoogste leegte,
Bewaar de diepste stilte.
Dan verrijzen alle dingen tezamen.
Stil aanschouw ik hun terugkeer.
Ja, alle dingen hebben hun bloeitijd,
en gaan dan terug tot waar ze vandaan kwamen.
Wanneer de Zoon des Hemels door de poort gaat, voert de Weg naar drie bouwwerken die enigszins aan poorten doen denken. Deze vormen de toegang tot de Ronde Altaar Tempel. Alleen de Zoon des Hemels mag, één keer per jaar, deze tempel betreden om er het laatste deel van het midwinterritueel te voltrekken. Dit kon hij alleen doen vanuit een open bewustzijn dat niet verstoord werd door sporen van zijn persoon. Hierdoor stond hij open voor ‘het permanente’: voor de werelden van volkomen Eenheid, die nooit in hun tegendeel verkeren. Alleen in deze staat van zijn kon hij de Ronde Altaar Tempel naderen, want deze is volkomen gewijd aan de grote Volmaaktheid.
Terug gaan tot de oorsprong heet: verstillen.
In stilte keer je terug tot je mandaat.
Dat is het onveranderlijke.
Zij die het onveranderlijke kennen zijn verlicht.
Zij die dit negeren doen in het wilde weg rampzalige dingen.
In diepe stilte betreedt de Zoon des Hemels het terrein waarop de Ronde Altaar Tempel is gelegen. Deze is in de open lucht gebouwd, de plaats waar van oudsher taoïstische Tempels lagen om zo dicht mogelijk bij de hemel te zijn.
De Ronde Altaar Tempel bestaat uit drie grote cirkelvormige terrassen. Het onderste is gewijd aan de Aarde; het middelste aan de Mens, en het bovenste aan de Hemel. De drie terrassen zijn omvat door een weidse cirkel, symbool voor het Ene.
Voor zijn komst hebben de dienaren van de Zoon des Hemels drie grote lantaarns ontstoken die aan hoge palen zijn bevestigd waardoor ze tot buiten het tempelcomplex te zien zijn. In de Ronde Altaar Tempel zelf zijn duizenden kleinere lichten ontstoken. Dit was destijds zo indrukwekkend dat er in oude kronieken over werd geschreven: ‘Eén lantaarn schijnt en tienduizend lantaarns lichten op als sterren aan de hemel.’
De drie terrassen waaruit de Ronde Altaar Tempel bestaat hebben nog een andere betekenis. Zij symboliseren de drie fasen waaruit in het taoïsme het gaan van de weg wordt gezien.
- Het eerste terras dat gewijd is aan de Aarde; drukt ook de fase van zuivering uit.
- Het tweede terras dat gewijd is aan de mens, heeft te maken met de fase van uitstralen.
- Het derde terras, dat was gewijd aan de Hemel drukt de fase van transmutatie uit.
Er wordt in het taoïsme openlijk gesproken over de eerste twee fasen: het zuiveren van de mens, en het uitstralen van de Lichtkracht.Er wordt echter nooit gesproken over de derde fase. Dat is het proces waarin het oude ik ‘geofferd’ wordt om de oorspronkelijke, hemelse Mens ‘geboren’ te laten worden. Dit is iets tussen iedere mens zelf en het Ene. Om die reden was de Zoon des Hemels dan ook geheel alleen in deze Tempel.
De Ronde Altaar Tempel bevindt zich symbolisch in ons hoofd. De plaats waarin geestkracht van de meest hoge vibratie circuleert in degene die de weg gaat. Er zijn vier toegangen tot deze tempel, ieder bestaat uit drie trappen, bij elkaar zijn er twaalf trappen; symbool voor de zodiak. Iedere trap bestaat uit negen treden, symbool voor het volmaakte.
Daarom bestaat de bestrating van de drie terrassen dan ook steeds uit een veelvoud van negen stenen. De eerste cirkel bestaat uit negen tegels, de tweede uit achttien, de derde uit zevenentwintig, en zo verder tot de negende cirkel die uit eenentachtig tegels bestaat. Het getal van de meest verheven eenheid.
De ronde tempel is gebouwd op een enorm groot vierkant plein. Rond is symbool voor de Hemel en vierkant voor de Aarde. Om de tempel heen ligt een groot plein, symbool voor de tijdloze ruimte die in de Zoon des Hemels is. Tempel en plein worden omvat door een weidse cirkelvormige muur, symbool voor het Ene. Van daaruit leiden vier paden naar de ingang van de tempel. Deze liggen exact op de vier windrichtingen. De tempel is op een heuvel gebouwd en bevindt zich in de openlucht. Beide symboliseren een grote openheid naar het Onnoembare waarvan de Hemel een afspiegeling is. Alles in en om deze tempel, erboven en eronder is een hulde aan het grote mysterie.
Het onveranderlijke kennen maakt vergevingsgezind.
Wie vergevingsgezind is, is universeel.
Universeel zijn brengt soevereiniteit.
Daodejing 16
Wanneer de zon na de koude winternacht langzaam opkomt, heeft zij inmiddels haar baan omgewend. Vanaf dat moment loopt deze weer richting de evenaar en worden de dagen op het noordelijk halfrond weer langer. Wanneer de zon nét even boven de horizon oprijst, begeeft de Zoon des Hemels zich naar het bovenste terras, dat aan de Hemel is gewijd. Daar zal hij het derde en laatste deel van het midwinterritueel voltrekken.
Op dat moment werd beneden in het tempelcomplex opnieuw de grote, bronzen klok geluid. Deze weergalmde over de wijde omgeving. Iedereen die het hoorde wist dat nu het meest heilige moment van het jaar was aangebroken. Het volk stelde zich hiervoor open door het werk neer te leggen en zich in stilte met het ritueel te verbinden. Uit eerbied voor dit magische ritueel legden de mensen hun werk neer en kwam zelfs alle verkeer enige tijd tot stilstand.
De koning vertegenwoordigt de hemel.
Van de hemel komen we bij Tao.
Tao maakt dat alles voortduurt.
Daodejing 16
Op het bovenste terras ligt precies in het midden een ronde steen die iets boven de tegels die eromheen liggen uitsteekt. Deze steen staat bekend onder verschillende namen zoals:
‘De Hemelse Middensteen’; ‘De Steen van het Opperwezen’; ‘Het Hart van de Hemel’; of
‘‘De Steen van “Taiji’. Deze laatste naam slaat op de volkomen eenheid die voorafging aan het tot leven wekken van Yin en Yang.
Op het hoogtepunt van het midwinterritueel betreedt de Zoon des Hemels het Hart van de Hemel. Hij verkeert in een staat van volkomen zelfverlorenheid; het opperste wu wei.
Wat het ritueel van de Zoon des Hemels inhield is vanzelfsprekend nooit openbaar gemaakt. Wel is bekend dat hij het ritueel eindigde door staande op de Ronde Steen met zeer zachte stem een kort gebed uit te spreken.
De bouw van de Ronde Altaar Tempel is zodanig dat zijn woorden weerkaatst worden door de bouw ervan. Zijn woorden keren binnen een fractie van een seconde naar het Midden terug.
Terwijl de Zoon des Hemels in ‘niet-doen’ blijft, neemt het geluid toe in volume, wordt opnieuw weerkaatst en neemt nog eens toe in volume totdat het uiteindelijk klinkt alsof honderden mensen dit gebed beamen, en het stijgt op tot in het onnoembare.
Dit magische geluid werd tot in de wijde omtrek gehoord en in de harten van zijn stil geworden volk ontvangen. De kracht ervan, die niet gebonden is aan tijd of ruimte, spreidt zich permanent uit over de hele wereld, om al wat leeft tot hulp te zijn bij het gaan van de Weg in Tao. En in ieder die zich hiervoor openstelt, wordt – in het Midden – de kiem voor diens werkelijk Mens-zijn geboren.
De Aarde bidt tot de Hemel en de Hemel geeft antwoord aan de Aarde. De kracht ervan spreidt zich uit over de hele wereld en is haar tot hulp bij het gaan van de Weg. Daarna keert de Zoon des Hemels in alle stilte terug naar de Poort van de Hemel om daar weer Poortwachter te zijn.
Wie koning is, heeft deel aan de Hemel.
Wie deel heeft aan de Hemel,
die heeft deel aan de Weg.
Wie deel heeft aan de Weg,
die zal blijvend zijn.
Ook al vergaat het lichaam, er is niets te vrezen.
Daodejing 16
