Wat is angst? Wat is de werkelijke essentie van angst? Als we diep ingaan op dit concept, via een werkelijk innerlijk onderzoek, kunnen we ons misschien realiseren dat angst de centrale zuil is van iets dat we ego noemen. Dat is ons egocentrisch bewustzijn. Dus angst is de essentie van ego. Als we proberen beter te begrijpen wat ego is, wat ons egocentrisch bewustzijn is, zullen we ontdekken dat ons bewustzijn verdeeld is over verschillende centra van onszelf.
Op basis van de universele wijsheidsleer kunnen we zeggen dat we op zijn minst drie centra hebben, drie lagen van dit egocentrisch bewustzijn in ons. Het eerste centrum wordt geassocieerd met ons hoofd, met ons mentale leven, het leven van onze gedachten. Het tweede centrum is ons hart, ons emotionele leven. En het derde centrum, om het te eenvoudig te houden, kunnen we onze handen, ons leven noemen. Het centrum is dus dat van van onze handelingen, van onze interacties met alles en allen die ons omringen. Drie h’s dus: hoofd, hart en handen.
Als ego en angst gelijkwaardig zijn of een directe correlatie hebben, hoe komt het dat dat angst zich manifesteert in ons drievoudige bewustzijn? We zouden die manifestaties verschillende soorten of typen van angst kunnen noemen.
In ons hoofd, verbonden met onze gedachten, kan deze angst worden geclassificeerd als bezorgdheid of vooringenomenheid. In ons hart manifesteert angst zich door te anticiperen op de realiteit, om de realiteit te beheersen. Dat zou kunnen worden vertaald als ongerustheid. En in onze handen of in ons heiligdom des levens, het centrum van onze handelingen, is angst de angst zelf. De angst om te sterven, de angst dat ons bestaan wordt beëindigd, de angst om aangevallen te worden, angst om bedreigd te worden en dergelijke. We noemen het hier angst.
Als we nader kijken naar deze drie verschillende soorten angst, zullen we ons realiseren dat deze allemaal gebaseerd zijn op een toestand van schaarste, een toestand van leegheid omdat we altijd proberen onze identiteit met iets te vullen. We proberen altijd te anticiperen op wat er om ons heen gaat gebeuren omdat we ons zwak voelen, onbeschermd.
Dat proberen we te doen met onze gedachten en we creëren talloze mentale beelden, talloze gedachten en onze innerlijke dialoog gaat werkelijk altijd door. We leven in een toestand van ongerustheid met een extreem opgewonden en ongebalanceerd gevoelsleven. En het is bijna onnodig om de angsttoestand te beschrijven omdat we ons bedreigd voelen door iets wat kan plaatsvinden ten aanzien van onze fysieke identiteit van ons lichaam of de veiligheid die we in onze huizen hebben en dergelijke.
We leven dus altijd in deze zeer onzekere en ongebalanceerde bewustzijnstoestand of ego-toestand, het egocentrische bewustzijn. Ik denk dat dit vrij duidelijk is. We kunnen dat allemaal meevoelen en begrijpen, en onze situatie in verband brengen met onze bewustzijnsstaat en levensstaat.
Het komt heel veel voor dat getracht wordt om bezorgdheid of vooringenomenheid te overwinnen met een positieve mentale houding, met positieve gedachten of met het vermijden van negatieve of donkere gedachten. Maar in essentie, als we werkelijk aandacht schenken aan onze gedachten, realiseren wij ons dat zij vooral zelfstandig werken en dat het niveau van beheersing dat we op hen kunnen uitoefenen vrij beperkt is.
Hetzelfde geldt voor ons gevoelsleven. We proberen flink en moedig te zijn en onszelf te verbinden met vertrouwen. We proberen een bepaalde innerlijke basis te vinden om het eindeloze tumult van emoties te voorkomen. In werkelijkheid leven we een heel ongerust leven. En het resultaat daarvan op ons innerlijk en ook onze gezondheid is vrij duidelijk.
De mentale toestand en emotionele toetstand vertalen zich in een levensstaat. Hier bedoelen we niet de biologische grenzen. Ook dieren voelen angst. Er is een basismechanisme van zelfbescherming. Die biologische achtergrond of situatie wordt ernstig verergerd door een volledig gebrek aan balans door ons mentale en ons emotionele leven.
We proberen een ander beeld over te dragen. We proberen een bepaalde innerlijke basis te vinden om een beter en meer gebalanceerd leven te leiden, maar uiteindelijk – zelfs als we naar buiten toe enkele van die kwaliteiten tonen waar we wanhopig naar op zoek zijn – weten we hoe we werkelijk zijn. We weten precies wat voor soort leven en wat voor soort emoties, gedachten en reacties we in ons hebben, als kokend water.
Zij die zich dat realiseren, proberen een pad van transformatie te volgen. Ze willen een pad lopen dat hen in staat stelt een ander leven te leiden. We doelen hierbij op bijvoorbeeld de esterische wereld en alle pogingen en initiatieven die we proberen te implementeren en die we soms zo wanhopig volgen.
Als het gaat om ons hoofd, onze gedachten, ons mentale leven zoeken zoveel mensen naar het occulte, naar verborgen krachten, verborgen zintuigen. Anderen zoeken naar een mystieke ervaring, een ervaring waarbij hun bewustzijn zich kan vrijmaken van hun fysieke bestaan en het projecteren in de astrale wereld of de etherwereld. En weer anderen proberen hun verborgen krachten, verbonden met magische vermogens, toe te passen, zoals healing, anderen beïnvloeden. Meestal op een positeve manier.
Maar zelfs zij die zoeken naar die transformatie, realiseren zich uiteindelijk dat dat die andere bewustzijnsstaat en levensstaat die zij zoeken erg kwetsbaar is. Bijna alsof het een moment is dat komt en gaat, dat verschijnt en verdwijnt. Het is alsof zij steeds weer tegen een grens aanlopen en steeds weer terugvallen naar hun werkelijke bewustzijnsstaat en levensstaat.
Hoewel in de meeste gevallen dergelijke pogingen buitengewoon belangrijk zijn, met name voor het verkrijgen van innerlijke kracht en innerlijke ervaring, moeten we ons realiseren dat al die inspanningen niet leiden tot een werkelijke transformatie, tot een werkelijk zelf-revolutie. En hoe komt dat? Waarom werkt dat niet? Zouden we het harder moeten proberen? Zouden we een andere methode moeten vinden. Een andere serie oefeningen? Zouden we een betere goeroe of sterkere meester moeten vinden?
Wat is de werkelijk reden dat het niet werkt. De werkelijke reden waar de universele wijsheidsleer naar verwijst is het feit dat we proberen het ego te transformeren met ego. Dit is zo duidelijk. We kunnen dat mentaal begrijpen, maar als het gaat om de praktijk van ons leven, hebben we nog steeds veel te leren. Want steeds weer proberen we onszelf te bevrijden van het ego, met het ego, met alles wat het ego heeft.
We proberen de gedachten van ons ego te kalmeren met sterkere gedachten van ons ego. We proberen ons gevoelsleven te organiseren door gevoelens te kiezen die we als goed kwalificeren als emoties die we kwalificeren als negatief weg te drukken. We trachten zo het wiel van ongerustheid te veranderen met dezelfde onderdelen waarvan dat wiel is gemaakt. We proberen te ontsnappen aan deze fundamentele staat van innerlijke armoede, van innerlijke leegte, van de basale angst om ons bestaan te verliezen door te proberen intensiever te leven, op een meer gebalanceerde manier te leven, of wat dan ook. Dus we proberen te ontsnappen uit de gevangenis door de gevangenis beter te maken. Door nieuwe muren te bouwen en nieuwe ramen. Door de gevangenis uit te breiden. Maar we blijven gevangenen: gevangenen van onszelf, van ons eigen ego.
Daarom vertelt de universele wijsheidsleer – en die boodshap heeft de mensheid bereikt in alle tijden en op alle plaatsen met verschillende symbolen en verschillende woorden – dat we binnen de grenzen van het ego blijven totdat we ons realiseren dat ons ego, ons egocentrisch bewustzijn niet geperfectioneerd kan worden voorbij zijn eigen grenzen. Vanaf het moment dat we dat van binnenuit herkennen – gebaseerd op werkelijke ervaring, na talloze pogingen, talloze ervaringen en misschien talloze levens – realiseren we ons dat er een totaal andere basis is, een geheel ander startpunt dat we in een notendop kunnen noemen: de geestvonk. Het werkelijke middelpunt van ons wezen, het werkelijke centrum van het Zelf in ons, het werkelijk zelf dat verborgen ligt achter ons superontwikkeld ego.
Maar wanneer dit ego door talloze ervaringen is gegaan, dan zal het zich realiseren dat de enige kracht die het kan overwinnen het werkelijke Zelf is, de geestvonk. Die geestvonk is de basis voor de zelf-revolutie. Het is de basis voor het transformeren van eerst het bewustzijn en daarna het transformeren van het leven. Hoe gaat dat in de praktijk in zijn werk? Hoe kan dat worden bereikt? Is er een methode? Is er een lijst van oefeningen die we moeten afwerken? Is het iets dat we kunnen trainen met een verzameling andere gedachten? Of met bepaalde emotionele oefeningen? Of met magische of occulte praktijken? Eigenlijk niet!
De enige manier om door deze zelfrevolutie te gaan, is om zelf de revoltie te worden, om het pad te worden, om de reis te worden, om je gehele leven te transformeren. Het is een werkelijke inspanning waaraan het menselijke bewustzijn zich moet commiteren. Maar dat commitment is iets totaal anders dan proberen beter te worden, gelukkiger te worden, gebalanceerder te worden en machtiger te worden. Het is de inspanning om jezelf te overwinnen gebaseerd op iets totaal anders.
De geestvonk, die we in zijn eenvoudigste vorm kunnen weergeven als een punt, is de basis om onze diepste identiteit te transformeren. Het proces vindt plaats om te komen tot de oorspronkelijke vrijheid van het bewustzijn. Dus de eerste stap op dit pad, op deze reis, is het herstellen van zelfbewustzijn. Na talloze ervaringen kan de geestvonk het centrum van het menselijke bewustzijn laten ontwaken waardoor het bewustzijn zich bewust wordt van zichzelf, zich bewust wordt van zijn eigen grenzen, zich bewust wordt van de dwaasheid om te proberen het pad van spirituele ontwikkeling te gaan op basis van zijn eigen ego.
Dus dat centrum, de geestvonk, zal in staat zijn om het menselijk bewustzijn stap voor stap te transformeren. Het eerste niveau van vrijheid is het bewustzijn toe te staan zich van zichzelf gewaar te zijn. Op basis van dat zelf-gewaarzijn, zal het bewustzijn in staat zijn een beetje van zijn eigen innerlijke wereld te observeren. Maar dat is het begin van een nieuwe macht of een tweede niveau van vrijheid dat in de universele wijsheidsleer zelfkennis wordt genoemd.
Dus gebaseerd op zelf-gewaarzijn, kan het bewustzijn vrijheid verkrijgen om zijn eigen innerlijke wereld werkelijk te observeren, zonder oordelen, zonder zich erin te mengen. Zo wordt een groter gewaarzijn verkregen van het mentale leven, het gevoelsleven en het daadleven (reacties). Wanneer dit tweede niveau van vrijheid van zelfkennis tot een bepaald minimum tot stand gekomen is op basis van zelf-gewaarzijn, dan kan een derde niveau van vrijheid worden bereikt. Dat is het niveau van kiezen.
Wanneer we geïdentificeerd zijn met al die automatische gedachten, gevoelens en reacties, hebben we geen keuze om ook maar iets te kiezen. We lijken dan bijna op robots omdat we geleefd worden door onze gedachten, onze gevoelens en onze reacties. Want wanneer we we zelf-gewaarzijn hebben herwonnen, en op basis daarvan een bepaald niveau van zelfkennis hebben verkregen, kunnen we innerlijke bewegingen maken van ons bewustzijn, alsof we voor het eerst vrij zijn om innerlijk te bewegen.
Dat betekent dat we kunnen kiezen of we de stem van ons ego volgen, van ons egocentrich bewustzijn, of dat we naar de stem van de stilte luisteren en die stem van ons werkelijk Zelf, die stem van de geestvonk, volgen. Dat is het derde niveau van vrijheid en op bais daarvan kunnen we de vrijheid herwinnen om te handelen, om te handelen op basis van ons bewustzijn, op ons werkelijke innerlijke bewustzijn, ons werkelijke Zelf. En deze mogelijkheid om te handelen stelt ons in staat ons te bevrijden van al die automatische reacties.
We zijn zelf-gewaar geworden. We zijn ons bewust geworden van onze innerlijke wereld en hebben enige werkelijke zelfkennis verkregen. Op basis daarvan, onszelf daarvan bewust zijnde, hebben we weer de vrijheid om te kiezen welke energie, welke kracht er door ons bewustzijn zal stromen, met welke welke impuls we worden verbonden of onder invloed van welke kracht we willen staan. Op basis daarvan kunnen we, misschien voor de eerste keer, weer vrij handelen.
Dit is als een spiraal van een roos die zich geleidelijk ontvouwt. Van de het ene niveau van vrijheid naar de andere. Door dit innerlijke proces, door dit pad, door deze reis, kan het drievoudige bewustzijn worden getransformeerd. Dan kan het getransformeerde bewustzijn het leven transformeren. In essentie zal die drievoudige bewustzijn niet langer meer een volledige gevangene zijn van van bezorgdheid of vooringenomenheid, van bezorgdheid en angst.
Vanuit het drievoudige bewustzijn zullen drie totaal verschillende elementen voortkomen. Het bewustzijn zal worden verbonden met het Zelf dat dit bewustzijn vrijheid geeft. En op basis van Zelf en vrijheid zal uit dit bewustzijn en totaal andere levensstaat oprijzen die we compassie kunnen noemen. Dat is de vaardigheid om te uit te wisselen met de hele wereld en de gehele mensheid, niet meer op basis van ons egocentrisch bewustzijn, maar vanuit het werkelijke bewustzijn dat is voortgekomen uit het werkelijke Zelf. We hopen dat deze elementen je wat ‘materialen’ mogen geven voor je eigen innerlijke zoektocht. We hopen dat je door je innerlijke zoeken je eigen antwoorden vindt.
Het doel van het Gouden Rozenkruis is het gaan van dit pad in de moderne wereld voor de moderne mens. Niet als een verheven verre droom, maar als een werkelijke mogelijkheid. De mogelijkheid om angst te overwinnen en de mogelijkheid om een werkelijk leven van compassie te leiden. Dank je.