Tag archieven: Plato

Inloopochtenden 2020 Haarlem en Hilversum: Spirituele wereldleraren – universele wijsheid voor nu

 

DOWNLOAD JAARPROGRAMMA INFORMATIECENTRUM ROZENKRUIS HAARLEM 2020

  • Hoe verliep het leven van grote leermeesters?
  • Hoe vervulden die grote ingewijden hun opdracht?
  • Wat zijn de essenties van de leringen van deze wereldleraren?
  • Wat kunnen wij nu met het gedachtegoed dat zij hebben uitgedragen?

Dergelijke zouden in 2020 aan de orde komen op 20 inloopochtenden in het Informatiecentrum Rozenkruis Haarlem in de serie ‘Spirituele wereldleraren – universele wijsheid voor nu’. Gedurende het hele jaar zouden er tien grote ingewijden besproken: Lao Zi, Krishna, Boeddha, Zarathoestra, Echnaton, Mozes, Orpheus, Plato, Jezus en Mohammed.
De tweede dinsdag van de maand staat in het teken van Lees verder →

Het universele lichtprincipe – Rachel Ritman over Boehme, Fludd, Gichtel en Comenius

De fysicus David Bohm (1917 – 1992) heeft een mooie definitie van de ‘waarheid’ als een volstrekt begrip. Hij ging ervan uit dat wat we zien als ‘realiteit’ in feite een relatieve waarheid is, omdat er immers altijd meer is dat we niet weten dan wat we wel weten. De totaliteit van het universum is volgens hem te veel om te worden gevat in welke kennis dan ook. Die ‘totaliteit’ duidt hij daarom aan met het begrip ‘waarheid’, dus als iets dat zich voorbij de kenbare ‘realiteit’ bevindt en dat alles betreft dat is. De essentie van ‘waarheid’ kunnen wij, omdat Lees verder →

Moreel kompas gebaseerd op de deugdethiek van Aristoteles: van middelpuntvliedend naar middelpuntzoekend

BESTEL HOMO UNIVERSALIS

Wanneer we onder de menselijke natuur de individuele en tijdgebonden waardering van de menselijke kwaliteiten (mensbeeld) verstaan, worden de volgende drie moreel-ethische kaders duidelijk.

  • Het morele kader van de kerk was gebaseerd op de opvatting dat de mens naar zijn natuur niet alleen een fysieke maar ook en vooral een geestelijke component heeft. de menselijke natuur bestond uit een eenzijdige (over)waardering van het universeel-geestelijke kwadrant (linksboven).
  • Het morele kader van de Verlichting, met name dat van Kant, veronderstelde een menselijke natuur waarin juist niet het geestelijke, maar vooral het rationele en fysieke werd gewaardeerd (linksonder).
  • De ethiek van Nietzsche was gebaseerd op de (over)waardering van het individualistisch-materialistische kwadrant rechtsonder.

De verschillende moreel-ethische systemen, zoals die zijn weergegeven in de afbeelding, kunnen dus worden verklaard als Lees verder →

Proclus, een invloedrijke neoplatonist van wie je waarschijnlijk nog nooit hebt gehoord

De eerste neopatonist, Plotinus (205- 270 AD), zag God als zijnde in onszelf. De waarheidszoeker moest God dus in zichzelf zoeken in plaats van te knielen voor een God buiten hem. Daarom keerden de neoplatonisten zich tegen het door de kerk gedomineerde christendom, dat volledige gehoorzaamheid eiste aan een almachtige God buiten de mens, en aan het priesterschap als middelaar tussen God en mens. Neoplatonisten trachtten de Lees verder →

De neoplatoonse mysteriën – Plotinus en het neoplatonisme

De belangrijkste vertegenwoordiger van de neoplatoonse school bouwt een wijsgerig stelsel op, waarin hij zich wel in hoofdzaak baseert op de leer van zijn grote Atheense voorganger, maar dat toch tevens getuigt van zijn eigen geniale denkkracht, originaliteit en diepzinnigheid. Deze belangrijkste neoplatonicus, die men terecht de laatste grote Griekse wijsgeer heeft genoemd is Plotinus (203-274). In 244 verlaat hij zijn geboorteland Egypte en de sinds kort te Alexandrië gevestigde neoplatonische school en gaat hij naar Rome, waar hij een eigen school sticht. Tot enkele jaren voor zijn dood treedt hij Lees verder →