Mysteriën van de Pistis Sophia

Berouw tonen, podcast 8 van 9

 

GA NAAR HET BESLUITENDE WEBINAR OP ZONDAG 28 MAART 2021, 15.30 UUR

 

BESTEL HET EVANGELIE VAN DE PISTIS SOPHIA

EN ONTVANG HET PROCES VAN TRANSFIGURATIE BIJ UW BESTELLING

De Christus is de schepper van het Al in het pleroma. De Pistis Sophia is de hoedster van de wijsheid in de kosmische ordening binnen het Al. De lichtmensheid in het pleroma heeft daardoor de wijsheid, dat is de Sophia, van de Onuitsprekelijke als kracht tot haar beschikking. Als een deel van de mensheid buiten het pleroma gaat leven, begeleidt de Sophia deze mensheid in het levensgebied dat dan tot ontwikkeling komt: de dertiende eoon. Hier openbaart de Christus zich als het eerste mysterie.

In het eerste boek van het Evangelie van de Pistis Sophia, vindt Jezus de Pistis Sophia onder de dertiende eoon. Het perspectief op de Pistis Sophia is hier niet vanuit het pleroma, maar vanuit de wereld die uit de chaos is ontstaan. Jezus treft de Pistis Sophia aan in een zodanige toestand, dat zij de dertiende eoon niet kan betreden. Zij is als het ware dieper dan haar eigen schepping gezonken, in een wereld waarin zelfs het eerste mysterie niet kan doordringen.

Het eerste mysterie zendt daarom de verlosser als een nieuwe metgezel voor de Pistis Sophia. Jezus, de verlosser, is dus gekomen om de Pistis Sophia op te heffen tot de dertiende eoon.  Als de wet vervuld is, dan mag Jezus haar opheffen op bevel van het eerste mysterie. Wat wil dat zeggen?

Alle mensen bevinden zich nagenoeg in dezelfde situatie. De ziel is gevangen in het rad van het lot van de archonten, het wiel van geboorte en dood. De krachten van de duisternis, de archonten en hun heersers, hebben de ziel in hun macht en zij is daardoor het lichtende pleroma vergeten.

Als de ziel zich weer haar hoge afkomst gaat herinneren, kan de verlosser zich verbinden met de mens die deze ziel in zich draagt. De mens zelf wordt hierdoor een bewuste discipel van de verlosser en de ziel wordt een Pistis Sophia. Pistis betekent geloofsvertrouwen en Sophia wijsheid. De staat van de ziel is dan: door geloofsvertrouwen wederom tot de ware wijsheid van het pleroma kunnen doordringen.

Zo is onze ziel is een Pistis Sophia die zich bewust wordt van het feit dat alle gebondenheid aan de duisternis voortkomt uit de neiging te scheppen buiten het pleroma. De ziel wil met het licht uit de schatkamer van het licht eigen licht-eonen scheppen, een eigen, egocentrische voorstelling van de schepping van de Onuitsprekelijke. Hierdoor ziet de ziel niet meer het verschil tussen het licht uit de schatkamer van het licht en het licht van Authades, de menselijke wil. Deze schepping van Authades is de kracht met het leeuwengezicht. Deze kracht belaagt keer op keer de Pistis Sophia, zodat zij al haar lichtkracht verliest.

In deze toestand van bewustzijn gaat de ziel, de Pistis Sophia, berouw tonen. Het oorspronkelijke woord voor berouw in de Koptische brontekst is metanoia. Hier is geen goede vertaling voor, want het betekent zoiets als ‘voorbijgedachte’ of  ‘bewustzijn voorbij het denken’. De ziel kan in de toestand van metanoia het gebied betreden dat niet begrensd wordt door het menselijke denkvermogen. Die toestand van de ziel wordt bedoeld met berouw.

De Pistis Sophia spreekt zo een twaalfvoudig berouw uit, terwijl zij het licht der lichten lof zingt. Voor elke eoon, elk teken van de zodiak (die in de gnosis vaak worden gezien als de ‘oudere broeders’ waaruit het zonnestelsel voortkwam), spreekt zij een berouw uit, totdat het berouw volledig is en vooral een voortdurende toestand van zijn is geworden. Voor ons is dit het ontwikkelen van een sterk geloofsvertrouwen, een zeker weten dat de overwinning van het licht op de duisternis aanstaande is. De wereld kan zijn verwarrende invloed op ons blijven uitoefenen, maar het hart is omhuld door de Pistis Sophia en blijft gericht op de verlosser die het licht brengt. Zeker komt dan het moment dat het licht zich uitstort en alle duisternis wegvaagt.

Daarom is de vraag: hoe kunnen we komen tot het volledige ‘bewustzijn voorbij het denken’, het berouw, om daarna in het licht te kunnen blijven?

Het begint met ervoor te zorgen dat we geen moment meer onbewust zijn. Dat klinkt eenvoudig, maar de neiging is groot om in deze wereld van ruimte en tijd het op onszelf gerichte deel van ons wezen zo goed mogelijk te laten functioneren. Willen we niet beter, eerlijker, liefdevoller of slimmer worden?

In eerste instantie is het van belang te blijven waarnemen en geen enkel deel in onszelf te verdoezelen of weg te stoppen. We willen vaak een bepaald aspect van onszelf meer laten zien dan een ander. Daar begint echter het verdringen van gedachten en gevoelens naar het onderbewustzijn, met als enig gevolg dat we het later zeker, en vaak moeilijker, weer tegenkomen. Werkelijk berouw is niets meer toe of af willen doen aan wie wij zijn – met aan de ene kant een lichtvonk in ons hart en aan de andere kant een persoonlijkheid die uit de krachten van de archonten is opgebouwd. De weg van het midden is de weg van bewustwording van beide aanzichten van ons wezen.

In het licht van dit bewustzijn zal onze ziel zeker gaan groeien. Zij wordt steeds meer gedragen door het licht, zodat de duisternis geen vat meer op haar krijgt. Als ons berouw volledig is, komt het moment dat het eerste mysterie onze ziel laat opnemen in de dertiende eoon. Daar verbindt de Pistis Sophia zich met de verlosser, in een uitstorting van licht. De ziel verbindt zich met de lichtziel; dat kunnen we ervaren. En zo wordt de Pistis Sophia weer opgenomen in de cirkel van de vierentwintig onzichtbaren, de twaalf licht-eonen met hun metgezellen. Dit is de kroon op de schepping van de Pistis Sophia: de terugkeer tot het pleroma.

Het wonder van het leven is dat wij werkelijk kunnen veranderen. Onze ziel kan weer een Pistis Sophia worden, volledig gericht op de terugkeer tot het pleroma. Het geluk dat onze ziel doorstraalt, is de Pistis, het grote vertrouwen, dat niet meer van ons wijkt. De wijsheid van de Sophia zal ons de zekerheid brengen van het deelgenootschap aan het nieuwe leven in eenheid met de schepper, de Onuitsprekelijke.

Citaat hoofdstuk 35: Het tweede berouw

En Jezus ging voort en sprak: ‘Daarna ging de Pistis Sophia door en zong een tweede berouw, waarin ze aldus sprak:

• O licht der lichten, ik heb in u geloofd; laat mij niet tot het einde van mijn tijd in de duisternis.
• Help mij en red mij door uw mysteriën; neig uw oor tot mij en verlos mij.
• Moge de kracht van uw licht mij bevrijden en mij naar de hogere eonen dragen, want u zult mij bevrijden en mij voeren tot de hoogte van uw eonen.
• Red mij, o licht, uit de hand van deze kracht met het leeuwengezicht en uit de handen van de emanaties van de goddelijke
• Want u bent het, o licht, in wiens licht ik geloofd heb en op wiens licht ik vanaf het begin vertrouwd heb.
• Van het ogenblik af dat het mij geëmaneerd heeft, heb ik erin geloofd en u zelf hebt mij laten emaneren en ik heb vertrouwen in u gehad vanaf het begin.
• En daar ik in u geloofde, bespotten de archonten van de eonen mij en zeiden: ‘Zij heeft haar mysterie niet kunnen volbrengen.’ U bent mijn redder en mijn verlosser. U bent mijn mysterie, o licht.
• Mijn mond is vol verheerlijking, opdat ik te allen tijde roeme het mysterie van uw heerlijkheid.
• Daarom, o licht, laat mij niet in de chaos tot de voleinding van mijn tijd. Verlaat mij niet, o licht.
• Want alle emanaties van Authades hebben al mijn lichtkracht van mij genomen en mij omringd. Zij wensten al mijn licht weg te nemen en bewaakten mijn kracht.
• Terwijl zij tegen elkaar zeiden: ‘Het licht heeft haar verlaten, laat ons haar overweldigen en alle licht van haar nemen.’
• Laat mij daarom niet aan mijn lot over, o licht. Wend u, o licht, tot mij en verlos mij uit de handen van de onbarmhartigen.
• Mogen zij die het op mijn kracht gemunt hebben, struikelen en machteloos worden. Mogen zij die mij mijn lichtkracht willen ontnemen, worden gehuld in duisternis en tot krachteloosheid vervallen.

Dit nu is het tweede berouw dat de Pistis Sophia uitsprak, het licht lof zingend.’
 

LEES MEER OVER DE DRIE AANBEVOLEN BOEKEN OVER DE PISTIS SOPHIA