Welkom allemaal op deze beziningsbijeenkomst van het Gouden Rozenkruis met de titel ‘Van isolatie naar bevrijding’. We stellen voor dat je een rustige plaats opzoekt zodat je kunt luisteren met een open hart en diep kunt reflecteren op het onderwerp. Deze bezinningbijeenkomst weerspiegelt niet alleen wat er nu in de wereld gebeurt, maar ook de connectie die we dienen te vinden met ‘de Ander in ons’. We nodigen je uit om wat je vandaag hebt gehoord vandaag, in deze momenten, in het centrum van je wezen en het levende lichaam ervaren dat we samen vormen als we samen focussen op de innerlijke essentie, op de innerlijke Andere, die tegelijkertijd de Ene in ons allen is. We zullen nu luisteren naar muziek, die gevolgd zal worden door onze bezinning.
Beste vrienden,
We willen ons graag graag bezinnen op enkele aspecten van de isolatie die we van tijd tot tijd voelen, en die nu meer dan ooit een aspect van ons dagelijks leven is. In deze tijden is het belangrijk om die aspecten van ons leven te vinden waar we werkelijk iets aan kunnen doen. En dat zijn de dingen die ons, met de juiste innerlijke kennis, werkelijk stappen verder brengen naar een nieuwe spirituele verwerkelijking.
Natuurlijk doen we dat wat nodig is in fysieke zin om onszelf en anderen bloot te stellen aan schade. En als we dat doen, zullen we snel ontdekken dat de isolatie die we ervaren ons plaatst voor diepe persoonlijke en spirituele vragen.
Mogelijk verlangen we nu meer dan ooit naar samenzijn, comfort en ondersteuning. We voelen ons misschien geïsoleerd, fysiek en spiritueel, alsof we geplaatst zijn in een toestand van schijndood. Dit gevoel is begrijpelijk, want we worden alleen gelaten met onszelf en de innerlijke realiteit van onze persoonlijke relaties. De situatie van fysiek geïsoleerd zijn kan bij ons de vraag oproepen of we ook spiritueel geïsoleerd zijn, of dat we dat al waren, maar dat we ons dat nu pas realiseren.
Zou het zo kunnen zijn dat we ten aanzien van fysieke en spirituele isolatie onszelf in tegengestelde richtingen bewegen? Zou het zo kunnen zijn dat wanneer we fysiek verbonden zijn met anderen in ons dagelijks leven onze innerlijke behoeften negeren en daardoor spiritueel geïsoleerd zijn? Of voelen we alleen behoefte om spiritueel te verbinden als we fysiek geïsoleerd zijn?
===
Voor velen onder ons kunnen deze vragen oprijzen uit deze nieuwe ervaring, maar voor de mensheid is dit een tijdloos dilemma. Laten we, voordat we die vragen overwegen, nadenken over de bevestigende woorden van de Daodejing van de oude Chinese filosoof Lao Zi (strofe 47 in de vertaling van Henri Borel):
Zonder mijn deur uit te gaan ken is de wereld,
zonder uit mijn venster te kijken zie ik de Weg des Hemels.
Hoe verder gij uitgaat,
hoe minder gij zult weten
Daarom, de Wijze komt zonder te lopen,
noemt de dingen zonder ze te zien,
en volmaakt zich zonder actie.
===
We zouden allemaal graag een duidelijk antwoord willen hebben op de vraag of fysiek geïsoleerd zijn van anderen ons een ervaring van spirituele verbondenheid brengt. We kunnen twee antwoorden geven op deze vraag: ja en nee!
Ja, als onze fysieke isolatie toeneemt, leidt dat zeker tot mogelijkheden voor afname van onze spirituele isolatie. En nee, de diverse menselijke reacties op onze fysieke isolatie leiden er noodzakelijkerwijs toe dat we een bepaalde toestand van spirituele isolatie in stand houden.
===
Laten we eerst het nee-antwoord beschouwen om onze weg te vinden uit dit dilemma. Welke aspecten van fysieke isolatie kunnen ons ook spiritueel isoleren?
Ten eerste moeten we onszelf isoleren van angst, zorg en vrees om en in ons. Er zijn zoveel onbekende factoren in het leven dat een bepaalde mate van zich ongemakkelijk voelen een natuurlijke fysiologische reactie is. Maar we zouden wel moeten proberen te vermijden dat we gevangen genomen worden door angst en paniek die uit onzekerheden kan voortkomen.
We dienen te beseffen dat de meeste gebeurtenissen en momenten in ons dagelijks leven onbekend voor ons zijn totdat ze plaatsvinden. Of we nu in het voren willen plannen of alleen maar bij de dag leven, in beide gevallen hebben we geen idee wat het volgende moment zal brengen. Vanuit individueel standpunt gezien zijn deze tijden dus niet echt verschillend van andere.
Daarom is het belangrijk dat we een helder inzicht hebben in deze realiteit en proberen dit verschijnsel van paniek en irrationele angst in perspectief plaatsen. Wanneer we reflecteren op onze eigen acties en reacties en ons bewust onthouden van het voeden van monstrueuze astrale krachten die vrijkomen bij angst en paniek, kan dat ons leiden tot een werkelijk spiritueel inzicht in de oorsprongen en hachelijke situaties die ontspruiten aan de begrenzingen van onze zintuiglijke waarneming en natuurlijke instincten als menselijke wezens.
Ten tweede dienen we onszelf te isoleren van subjectiviteit, en van alomtegenwoordige leugens, geruchten en speculaties die we zelf creëren, of in onszelf toelaten door roddel, geklets, social media of de constante stroom van het laatste nieuws. We moeten al deze dingen objectief waarnemen, zodat we er niet in verstrikt raken, noch eraan bezwijken.
Wanneer we ons bewust inspannen om stilte te vinden en objectief te observeren, kunnen we de chaos en subjectiviteit van deze speculatieve krachten scheiden van de werkelijke feiten van de zaak. Dan zullen we de situatie onmiddellijk zien in een heldere, rationele en harmonieuze realiteit, in plaats van meegesleurd te worden in de draaikolk van emoties en speculaties.
===
Opnieuw verwijzen we naar de tijdloze advies in de Daodejing, strofe 12 (Borel):
De vijf kleuren verblinden het oog van de mens.
De vijf tonen verdoven het oor.
De vijf smaken bederven de smaak.
Dolle ritten en jachten
brengen het menselijk hart in verdwaling.
Moeilijk te verkrijgen goederen
brengen de mens tot verderfelijke daden.
Daarom maakt de Wijze werk van zijn binnenste
en niet van zijne ogen.
Hij verwerpt wat van buiten komt,
en verlangt naar wat van binnen is.
===
Wanneer we ons op die manier hebben geïsoleerd in zulke momenten van stilte en objectiviteit, kunnen we twee krachten onderscheiden die in ons werken en in de mensen om ons heen: één kracht die tastbaar, vluchtig en dynamisch is; en een andere kracht die ongrijpbaar, onveranderlijk en statisch is.
De ene is subjectief waarneembaar via onze zintuigen; de andere kan niet worden waargenomen of begrepen, maar kan alleen objectief worden onderscheiden, in de stilte van ons hart, wanneer we een moment stil zijn om het te observeren. In feite ontdekken we dat de ene de stem van het ego is, de andere een innerlijke stem, die we alleen zullen horen als we echt stil zijn en ervoor openstaan.
Daarom moeten we ten derde proberen onszelf te isoleren van de chaos en onrust om ons heen, om een innerlijke rust en stilte te vinden, waarin we naar die innerlijke stem kunnen luisteren. Alleen dan kunnen we ons concentreren op onze verbinding met deze innerlijke essentie, de essentie die wordt gecreëerd in de ruimte buiten ons egocentrische en exoterische bestaan in de wereld.
Dan zullen we ons realiseren dat de basis van deze verbinding dat element van het goddelijke is, de Innerlijke Andere die in ons woont. Als we ons openstellen voor deze bron, zal dat ons leiden naar een nieuw begrip, een nieuwe bewustzijnsstaat, gebaseerd op de vaste grond van objectiviteit, inzicht en zelfkennis. In strofe 16 van de Daodejing kunnen we adviezen herkennen:
Als men tot het opperste Ledig is gekomen,
handhaaft men een onvergankelijke rust.
Alle dingen worden tezamen geboren;
ik zie ze (daarna) weder terugkeren.
Alle dingen bloeien overvloediglijk;
(daarna) keert elk terug tot zijn Oorsprong.
Tot de Oorsprong terugkeren
heet in rust zijn.
In rust zijn heet terugkeren
tot het (eeuwige, reële) Leven.
Terugkerend tot het Leven heet ik eeuwigdurend zijn.
Te weten wat eeuwigdurend is heet verlicht zijn.
Niet te weten wat eeuwigdurend is
heet eigen ellende bewerken.
Weten wat eeuwigdurend is, is een grote ziel hebben.
Een grote ziel hebbende is men rechtvaardig.
Rechtvaardig zijnde is men koning.
Koning zijnde is men de Hemel.
De Hemel zijnde is men Tao.
Tao zijnde is men altijd-durend.
Al sterft het lichaam,
er is (dan toch) geen gevaar (meer te duchten).
===
Hoe kunnen we op basis hiervan het volgende antwoord begrijpen: ‘Ja – fysieke isolatie brengt de mogelijkheid met zich mee om onze spirituele isolatie te verminderen?’ Welnu, deze mogelijkheid hangt af van hoe we reageren op de vorige vraag en of we erin zijn geslaagd onszelf – geestelijk – te isoleren van die drie krachten die om ons heen woeden.
Ten eerste kunnen we ons in de eenzaamheid, of in het alleen zijn van ons isolement, realiseren dat wat we dachten dat ons verbindt met onze exoterische spiritualiteit niet de fysieke saamhorigheid was van de groep, gemeenschap of religie waartoe we behoren. Het is eerder ons innerlijke verlangen, onze innerlijke staat van verlangen die zich uitdrukt in onze spirituele zoektocht.
Misschien zijn we tot nu toe nooit lang genoeg gestopt om echt te herkennen wat het was dat ons ertoe bracht op deze manieren te zoeken, en misschien is dit de eerste kans die we hebben gehad om het bestaan op te merken van die Innerlijke Stem die altijd in ons aanwezig is geweest.
Ten tweede brengt onze fysieke isolatie van een externe gids of autoriteit onbedoeld de mogelijkheid om naar binnen te keren, om de leiding te zoeken van onze Innerlijke Autoriteit, de Stem van de Innerlijke Andere.
Nu we dus het bestaan van dit innerlijke verlangen erkennen zoals het is, kunnen we ons verlangen naar spirituele vrijheid volgen, in eenheid met allen die ernaar op zoek zijn. En als we dat doen, herkennen we dat we allemaal hetzelfde zijn; we beseffen dat het goddelijke element dat ons leidt – de kracht die ons met de Bron verbindt – in onszelf en in elk ander lichaam hetzelfde is.
We beseffen dat we geestelijk allemaal één zijn; we zijn met elkaar verbonden door de ene Goddelijke Essentie die in ieder van ons woont. Daarom is het oorspronkelijke principe, de essentie van de hele mensheid, het Ene. Met deze innerlijke herkenning zullen we onvoorwaardelijk alle gevoelens van egocentrisch zelf, individualisme, superioriteit of minderwaardigheid, afgescheidenheid en isolatie opgeven; we geven ons over aan de onderlinge verbondenheid van alles!
Ten derde leidt deze innerlijke herkenning van onze onderlinge verbondenheid ons naar een nieuw perspectief op het leven, een nieuwe levenshouding die niet alleen de spirituele essentie van elk ander mens met elkaar verbindt, maar van al het leven: elk dier, elke plant, elke steen, elke druppel water en elke ademtocht. Wanneer we deze fundamentele omkering, deze fundamentele verandering naar een nieuwe levenshouding hebben ondergaan, ondergaan we een transformatie van een egocentrisch bewustzijn naar het universele bewustzijn.
===
We kunnen nu duidelijk zien dat ons fysieke isolement een illusie is: want we zijn niet alleen verbonden in en door onze fysieke nabijheid met onze medemensen en al het andere: we zijn ook rechtstreeks verbonden door de etherische, astrale en mentale krachten die uitstrekken tussen ons allemaal, en tot het zuivere geestelijke lichaam dat het universum doordringt.
Door innerlijke reflectie kunnen we nu de vier stadia ontdekken van spiritueel isolement naar spirituele eenheid: door inzicht, verlangen, zelfovergave en een nieuwe levenshouding, naar onze bevrijding in een nieuw levensveld, het universele bewustzijn. Dan is elk gevoel van spiritueel isolement dat we hadden gehad verdwenen, en we leven in de wereld, maar zijn niet van de wereld. Dan zijn we werkelijk vrij!
===
Deze bezinning willen we besluiten met een gnostiek gebed van de stichters van de School van het Gouden Rozenkruis.
Zijt ge u bewust
geroepen te zijn tot Vrijheid?
Zijt ge u bewust
getrokken te worden naar Nieuwe Levensstranden?
Als ge u daarvan bewust zijt,
dan zijt ge een begenadigde onder de mensen.
Welnu, werp dan alle weerstanden van u af
en ga de Vrijheid, die u liefdevol wenkt, binnen.
De landouwen der Vrijheid en der Vervulling,
zij vormen geen ‘Plaats’ waarheen ge te reizen hebt,
onmetelijk ver.
Neen, zij zijn een ‘Toestand’, een Toestand-van-Zijn.
Omdat de Vrijheid u roept,
omdat de Vrijheid door u gezocht wordt,
omdat de Vrijheid u keer op keer aanraakt,
kan men zeggen dat het Nieuwe Leven
nader is dan handen den voeten,
u van alle kanten omringt
en binnenin u is.
Eén positief ‘vaarwel’
aan uw oude toestand-van-zijn,
waaraan ge u nog te zeer vastklampt,
één positief ‘besluit’ Gnostiek-Magisch te leven,
in overeenstemming met uw nieuwe Toestand-van-Zijn –
en ge trekt over de brug der vele zuchten
tot de blijdschap der Vrijheid,
om voort te gaan van Vrijheid tot Vervulling.
We zijn nu aan het einde van onze bijeenkomst. Dus danken we je voor je aandacht en hopen dat de spirituele impulsen die we vandaag met elkaar gedeeld hebben, in je hart en je hoofd mogen blijven in de komende dagen. Nogmaals dank aan iedereen die dit evenemnent van vandaag mogelijk heeft gemaakt. Als je ons weer wilt ontmoeten voor openbare activiteiten in de toekomst, blijf dan in contact met ons via de School van het Gouden Rozenkruis, social media-kanalen of bezoek the Golden Rosycross Community website op www.goldenrosycross.org. Nogmaals dank en de beste wensen voor jullie allen.
Einstein zegt: “Geen probleem kan opgelost worden vanuit hetzelfde bewustzijnsniveau van waaruit het is voortgekomen”. Problemen die door de denkende geest zijn onderkend kunnen dus niet door een denkende geest worden opgelost. Terecht wordt verwezen naar de stilte van waaruit mogelijk een inzicht kan worden aangereikt. Dan nog heeft dat inzicht slechts direct waarde voor de ontvanger in herkenning van zo’n inzicht. Zo’n inzicht kan, als het gedeeld wordt, wel rijpen in de geest. ‘De geest heeft woorden nodig om tot weten te komem, de ziel weet zonder woorden’, de ziel reikt zonder woorden ons inzichten aan als wij in een staat van ‘arm van geest zijn’ zoals Jezus dat noemt.
In de Advaita onderscheidt men 3 kwaliteiten van bewustzijn. De geest is altijd onrustig, genereerd continu gedachten, dit is de staat van ‘rajas’, meer of minder activiteit. In een staat waarin we ‘in gedachten zijn’, op de automatische piloot ons ding doen, geen enkele creaticiteit ontplooien, staat bekend als ’tamas’. De staat van bewustzijn waarbinnen alles plaatsvindt is de staat van Sattva. In deze staat ben je ‘ontwaakt’ uit de wakende slaap van het dagbewustzijn. Je weet je waarnemer, weet dat je kijkt, weet dat je hoort, etc. Dit is een staat van AANDACHT, de verleden tijd van denken, je bent helder tegenwoordig in het Nu.
In deze staat vindt het ‘out of the box denken’ waar Einstein het over heeft plaats, antwoorden worden je via inzichten uit het NIETS aangereikt. Tolle hield zich nog met te stellen dat ‘het denken van zijn troon afmoest’, Jezus gaat verder, we moeten zelfs arm van geest worden, niet langer eten van ‘de boom van kennis…’, dat is gereedschap van het mensdier. We zijn er om ‘het gat in de fluit waar doorheen God ademt’ zoals Hafiz schrijft te zijn of zoals Christus zegt “Niet mijn wil doch Uw wil geschiedde”.
De geest met zijn inhoud zich van zichzelf laten ontdoen zal, hoeveel woorden daar ook asn worden besyeed, niet gaan lukken. Ontwaken door de geest te gaan waarnemen en hem tot stilte manen. Sattva is vrede en aandacht is bewustzijn.