DOWNLOAD HET GRATIS GEDEELTE VAN ‘ZONDER MIJ’ (PDF)
Olette Luitwieler – coach transformatie en auteur bij De Morgenster (onderdeel van Rozekruis Pers). Onderwerp: Zonder mij – Bespiegelingen over leven in eenheid. Dit is een mooie gedichtenbundel waarvan ze aangeeft dat dit niet door haar geschreven is, maar als het ware door haar heen gekomen. Bespiegelingen over leven in eenheid, en deze verbazingwekkende en pakkende zinnen zijn het begin van een waterval. Een stortvloed van dergelijke overpeinzingen vol innerlijke beweging golft over je heen, die je als lezer nu eens verrassen, dan weer ontroeren en dan weer stil maken.
Olette is een van de mensen die door de ‘poort van angst om het eigen ik’ zijn gegaan en zich in vrijheid hebben overgegeven. Eén van haar gedichten ter illustratie over Overgave:
Begrip leidt niet tot bevrijding.
Onwetendheid los je niet op met weten.
Toch is zelfinzicht onontbeerlijk,
want uiteindelijk doet dit jou inzien,
dat weten zo begrensd is,
dat vrijwillige overgave aan niet weten
de enige wijsheid is.
VRAAGGESPREK MET OLETTE BIJ HELLO RADIO SPIRITUALITY
Olette, welkom bij Hello Radio Spirituality. We hebben eerder al een keer een interview met jou gedaan over je boek De levensdroom. We zijn nu geruime tijd verder. Wat heb je allemaal gedaan in de tussentijd?
Heel veel. Ik heb weer een nieuw boek geschreven en ik begeleid ook mensen. Ik ben met groepen begonnen: transformatietrajecten van negen maanden voor innerlijke bevrijding. Het gaat om workshop-dagen, mail-contact en individuele gesprekken. Dat is een hele uitdaging. Er gebeuren mooie dingen. Dus dat is heel mooi!
Hoe is dat op je pad gekomen of was dat iets wat je sowieso van plan was om te gaan doen?
Het is eigenlijk tijdens een meditatie, een soort van doorgekomen. Opeens kreeg ik dat beeld van drie keer drie, drie maanden: eerst drie maanden hoofd, dan drie maanden hart en tenslotte drie maanden over hoe je het in de vorm gaat zetten. Dat zag ik toen heel helder voor me en ben het een beetje gaan uitwerken. Toen had ik er een heel goed gevoel bij en ik werd er ook heel blij van. Als je zo af en toe een lezing geeft of een satsang kun je niet heel erg de diepte in. Dan zijn het steeds weer dezelfde vragen.
Als je echt verder wil gaan kijken naar jezelf en in contact wil komen met de Bron, dan kun je dieper gaan gedurende een aantal maanden en dan verder komen. Dat is natuurlijk ook relatief: want wat is verder? Je hoeft nergens meer te komen, maar toch kunnen de conditioneringen heel hardnekkig zijn en dan is de weg naar binnen toch een weg.
Je begeleid tansformatietrajecten. Wat betekent transformatie voor jou zelf?
Een verandering in denken eigenlijk, in de geest. Een omkering van hoe je geleerd hebt te zijn en hoe je geconditioneerd bent om naar de wereld te kijken en in de wereld te staan, dus als een ik als het ware tegenover de ander, en dat er een andere werkelijkheid is die eenheid is. Vanuit die eenheid probeer je dan in de vorm iets te betekenen.
Olette, we gaan vandaag met jou in gesprek over je recent verschenen boek Zonder mij. Wat betekent deze titel voor jou?
Dat ik mezelf eigenlijk meer zag als een soort doorgeefluik door me open te stellen en te kijken wat er dan komt, dus dat ik het zonder mijn ik heb geschreven.
De angst om het eigen ik achter te laten, is dat het loslaten van het ego?
Ja, dat zou je zo kunnen noemen, ja.
BESTEL DE LEVENSDROOM VAN OLETTE LUITWIELER
Het boek doet een beetje sobertjes aan in vergelijking met de cover van De Levensdroom, die was heel expliciet met royal lipstick en zo. Dit is ook heel mooi, op een hele andere manier natuurlijk. Waarom is hiervoor gekozen?
De ontwerper kwam met dit ontwerp en ik vond het eigenlijk meteen hele mooi. Ik vond het verstild, en dat vond ik ook wel passen bij de inhoud. De levensdroom was een soort explosie van inzichten wat zo overweldigend was, dat het mijn hele leven op de kop zette. Dus dat haar zo rechtop was ook wel een hele mooi beeld. Dit beeld is meer een naar binnen gaan, meer de verstilling. Dus dat vind ik wel heel goed passen bij de weg die ik nu ga.
Best bijzonder om dat zo te zien, wat het is bijna van het ene uiterste naar het andere. In dit boek staan heel veel gedichten. Een opvallend gedicht staat op bladzijde 111, is getiteld ‘Onzekerheid’ en luidt als volgt.
‘Onzeker
is alle zekerheid.
En alle onzekerheid
is zeker niet zo onzeker
als deze doorgaans lijkt.
Is het misschien zeker
dat onzekerheid
de enige zekerheid is?’
Je eindigt hier met een vraagteken. Waarom is dat?
Dat is een moeilijke vraag. Dat kwam zo gewoon. Het is toch wel om de lezer uitnodigen om die vraag zichzelf te stellen. Niet zozeer om het voor te zeggen of te zeggen: zo is het. Meer een uitnodiging om te denken: misschien krijg ik nooit zekerheid door alles te gaan beredeneren en analyseren. Dat is wat het ego vooral wil, controle te hebben over het leven en zichzelf. In wezen geeft het een veel grotere vrijheid als je durft te vertrouwen op de onzekere stroom van het leven en daarin gewoon kunt zijn. Dan gebeurt het door jou heen. Dan krijg je zekerheid omdat je valt in het zijn en je geen zekerheid meer zoekt in het denken.
Hoe heb je dat zelf kunnen loslaten?
De hoe-vraag is altijd zo’n moeilijke vraag. Het is een proces geweest van jaren en op een zeker momenten is het ook een soort val geweest in die eens oort doorbraak, openbaring of hoe je het ook noemen wil. Een combinatie. Ieder heeft zijn eigen weg. De uitkomst is heel universeel: iedereen komt op hetzelfde uit, maar ieder op zijn eigen unieke persoonlijke weg. Dus wat voor mij werkt, zal voor een ander misschien helemaal niet werken. Het gaat er denk ik juist om dat je je eigen weg vindt en dat je die durft te vertrouwen. Je innerlijke stem wijst je de weg.
Je hebt ervoor gekozen om dat pad van transformatie te gaan. Je gaf ook aan dat dat op een geven moment tot je kwam en dat je besloot dat te gaan volgen. Was dat er meteen?
De vreugde was er wel meteen, het gevoel van: dit is mooi, maar er was ook onzekerheid. Krijg ik wel groepen bij elkaar? Hoe ga ik het verder vormgeven? Dat was ook eng. Maar ik merkte ook dat ik toe was aan een andere stap want het is natuurlijk heel makkelijk om vanachter je computer op het lege scherm allerlei dingen neer te schrijven en die verbinding te voelen met Bron, maar op het moment dat je in contact komt met andere mensen wordt het een heel ander verhaal. Daar gaat het eigenlijk om. Dan ga je ook echt je waarheid leven in plaats van alleen maar verkondigen en boeken over schrijven.
Deed je dat niet al eerder?
Ja, dat deed ik al eerder, maar hier ga ik veel dieper met mensen. Dit is toch anders dan af en toe eens een lezing geven, want dan vertel je over. Nu ga je echt in de praktijk van het leven. Wat betekent het nu? Je gaat de dialoog aan en gaat kijken naar de gevoelens, emoties en belemmeringen. Dan kom je jezelf ook tegen, want die mensen zijn voor mij net zo goed een spiegel. Dus dan kan ik in mijzelf ook weer dingen helen die ik anders niet tegenkom als ik gewoon thuis zit te schrijven.
Wat ook heel bijzonder is, is dat je op een gegeven moment ook op het pad gekomen bent met een andere stroming. Wil je daar iets over vertellen?
Ja, dat is eigenlijk ook per toeval. Het is geen toeval. Ik ben bij de rozenkruisers terecht gekomen en het voelt meteen heel goed. Alsof ik daar thuiskwam of zo. Dat was een mooie ervaring, heel fijn. Dat was ook gewoon intuïtief eigenlijk.
Kun je er ons iets over vertellen hoe die ontmoeting tot stand is gekomen?
Dat was door mijn vriend toen, die en brief geschreven had naar het Rozenkruis en daarover nagebeld had. Ze kenden mij en waren heel enhousiast over mijn boek De levensdroom. Dus ze hadden zoiets van : wat leuk. Ze waren blij dat ze benaderd waren. Dat was een leuk begin. Toen zijn we daar op gesprek gegaan en zo is het eigenlijk gekomen.
Ben je meteen lid geworden of ga je iets doen via de geestesschool.
Nee, ik ben nog niet lid. Ik ben er net bij en ik heb 2 november de eerste keer de presentatie gehouden op een symposion (Vuur van verandering). Dat was heel bijzonder en mooi. De tempel die ze hebben in Haarlem vind ik ook echt heel bijzonder.
Olette, de gedichten die jij schrijft, hoe komen die bij jou binnen? Wat is de aanleiding en de inspiratie? Het zijn hele universele onderwerpen.
Ja, het zijn universele onderwerpen waar ik zelf natuurlijk ook mee heb geworsteld en waarover ik nu bepaalde inzichten over door krijg. Op het moment dat ik een gedicht schrijf, werkt het voor mij al transformerend. Het tilt mij als het ware ook op. Het zou mooi zijn als de lezers diezelfde ervaring zouden hebben. Dat is het wel voor mij geweest, dat ik door te schrijven mijn bewustzijn verhoog.
En als je kijkt naar dualiteit en non-dualiteit. Hoe kijk je daar tegenwoordig naar?
Ik ben een beetje afgestapt van het woord non-dualiteit en wat daar allemaal bijhoort en wat daaronder verstaan wordt. Ik heb eigenlijk alles weer moeten loslaten. Toen ik de levensdroom schreef had ik dat ook nog niet. Daarna kom je toch ergens in terecht, via de uitgever, en dan hebben mensen verwachtingen zoals ‘ben jij dan met non-dualiteit bezig?’. Dan komen daar ideeën over en wordt er iets van je verwacht. Ik ben bezig om mezelf te worden en ik ben bezig om echt en waarachtig te leven. Ik kan dan niet aan wat voor leer dan ook vasthouden. Ik moet de moed hebben om alles los te laten en vanuit mezelf te praten. Dan ben ik het meest echt en ook het gelukkigst. Dan voel ik dat ik in contact blijf. Als ik dan weer ga grijpen naar één of andere leer, dan raak ik mezelf weer een beetje kwijt. Zo voel ik het.
Dus je gaat niet bezig zijn met eerst na te denken: welke stroming ga ik aanhalen?
Nee, totaal niet. Ik ga naar binnen en laat alles los en kijk wat er komt.
BEREIK
Ik wil ze graag bereiken.
De harten van de mensen.
Ik strooi gretig heel wat woorden.
Geen idee of ze ze horen.
Ik wil ze graag vertellen
over liefde, God en zo.
Ik wil ze wakker schudden
wakker uit hun droom.
Ik wil iedereen laten zien
wat ik voel in hart en ziel.
Ik wil het allemaal delen
opdat het gedeelde zich uitbreidt
over het verste veld,
de diepste diepte,
de hoogste top,
het laagste dal.
Ik wil ze graag bereiken.
de harten van de mensen,
maar ik zou bij god niet weten hoe.
Ik stuit op muurtjes en op deuren.
Daar kan ik soms om treuren,
Word dan moedeloos en moe.
Toch blijf ik het proberen
en negeer mijn vraag: waartoe?
In mij is iets gaande
waar ik echt niet over ga.
Soms is dat best lastig.
Het is zo allemachtig krachtig.
Weet niet wat ik ermee moet.
Dus geef me eraan over.
Ik draag mezelf over.
Dat is de zin van mijn bestaan.
Ik verdwijn door me te geven.
Ik verschijn door me te delen.
Geen idee waar ik uitkom.
Ik ben zonder bereik.
Wat betekent dit gedicht voor jou?
Het is een uitdrukking van een verlangen denk ik, het verlangen naar het uitbreiden van de liefde. Soms is dat nog best moeilijk. Ik heb soms het gevoel dat het nog niet gehoord wordt of dat er veel weerstand zit. Soms denk ik: ik moet een manier vinden waardoor de weerstand nie te hoog wordt of oplost. Dat gaat ook steeds beter. Het is vooral ook zelf niets meer willen. Op het moment dat ik dat loslaat en gewoon ben, gebeurt het vanzelf.
Heb je veel steun aan het feit dat je bij het Rozenkruis bent opgenomen, om het maar zo te zeggen?
Ja, je krijgt gehoor en je vindt gelijkgestemden. Ik heb toch altijd wel een eenzame weg gehad. Ik heb alles zelf alleen gedaan. Ik ben echte een beetje een autodidact. Nu is het fijn om bij mensen te komen waarvan je denkt: ik kan daar gewoon over praten omdat er herkenning is van het een en ander. De mensen gaan er ook steeds meer voor open staan, ook jongelui. Het is iets wat gaande is. Er is een collectieve opening van een nieuw soort bewustzijn aan de gang. Steeds meer mensen worden wakker en denken: er moet een andere werkelijkheid zijn, het moet anders kunnen. Het oude stagneert en daardoor komt er ruimte voor het nieuwe. Uit de chaos ontstaat een nieuwe hogere orde.
Ik ben benieuwd hoe lang het heeft geduurd voor je het boek als compleet zag?
Niet zo lang eigenlijk. Het ging ontzettend snel. Ik denk dat het een paar maanden was dat ik zoveel inspiratie had dat ik het niet bij kon houden. Dan werd ik ’s ochtends om zes uur wakker, en om 10 uur had ik al acht gedichten geschreven. en dat ging maar door. Onder de douche of onder het wandelen kwam er weer een die ik moest opschrijven. Steeds als ik in beweging ben of ik hoor water stromen, dan gaat het bij mij ook stromen. Op het moment dat ik het in de computer aan het zetten was, kwamen er weer nieuwe. Dan was ik ook hartstikke moe, want het ging door van ’s ochtends zes uur tot twaalf uur ’s avonds. Ik vergat te eten en te drinken en het bleef maar komen. Maar het was heel vervullend ook. Het gaf een heel fijn gevoel, want ik voelde toch dat het woorden van licht, waarheid en liefde waren. Dat deed mij gewoon heel goed. Het zijn 134 gedichten, voor een bundel is dat vrij heel dik. Het is denk ik zeker niet iets wat je snel moet doorlezen, maar af en toe eens kunt pakken en laten bezinken.
Heb je dat zo ook bedoeld?
Ik heb er nog niet echt een bedoeling mee, maar dat kan ik me wel voorstellen. Voor mijzelf is het een soort samenvatting van een jarenlange zoektocht, een verzamelbundel van inzichten. Ik kan me voorstellen dat je dat niet zomaar even kunt verstouwen in twee avonden. Maar misschien ook wel, daar kan ik niet over oordelen. Je kunt een gedichtenbundel meerdere keren oppakken en je leest erelke keer weer iets anders in, afhankelijk waar je bewustzijn dan voor open staat. Dat hangt heel erg van het moment af.
Heb je een specifieke volgorde gekozen, van samenhang van de gedichten?
We hebben gekozen voor de driedeling van weg, waarheid, leven. Jezus – hij is mijn grote held – heeft hele mooie dingen gezegd, waaronder ‘ik ben de weg, de waarheid en het leven’. Dat vind ik een hele mooie zin die mij vroeger als kind ook al erg raakte. Deze drukt voor mij ook goed uit wat non-dualiteit nu eigenlijk is. Hij zegt niet: ik ben een lichaam, ik ben een ego, een ik. En hij verbindt zich met alles wat hij doet. Hij scheidt zich niet af van de weg, hij scheidt zich niet af van de waarheid en niet van het leven. Daar gaat het in mij ogen om.
Het is een zelf-ontdekking. Het is een eis naar binnen waarin je steeds meer ontdekt dat de waarheid uiteindelijk universeel is, waar wel vanuit eigen ervaring. Iets is pas waar als je het echt zelf ervaart. Een ander kan het je wel zeggen, maar je meot het van binnenuit voelen. Ik zeg ook altijd tegen mensen: geloof niks van wat ik zeg, maar voel, voel of het waar is voor jou, voel of het klopt. En als het voor jou klopt, verinnerlijk je het, dan komt het aan.
Dus ga niet preken of zeggen ‘dit is de weg’ of ‘dit is de methode’. Ik nodig mensen uit: word jezelf. Luister naar je ziel, luister naar wat jouw innerlijke stem jou vertelt. Luister ernaar, vertrouw erop en geloof erin.
MOGEN
Wat als ik zou stoppen
met oordelen
en alles liet zijn
wat het was?
Dan zou ik zien
dat de grote pijn was
dat niet alles mocht zijn
wat het was.
