1 Over de hemelse hiërarchie – Dionysius de Areopagiet
Er is veel onduidelijk over de schrijver Dionysius de Areopagiet, die voor de eerste maal genoemd wordt in het Bijbelse Handelingen der Apostelen (17:34). De boeken van Dionysius verschenen namelijk pas toen hij al vele eeuwen was overleden. De meest geaccepteerde interpretatie tegenwoordig is dat de schrijver een aan het einde van de vijfde en het begin van de zesde eeuw levende Syrische monnik was. Hij zou leerling zijn geweest van Proclus en zich hebben uitgegeven voor Dionysius omdat hij de kennis over de engelorden in diens lijn doorgaf. Tegenwoordig wordt hij dan ook meestal aangeduid als pseudo Areopagiet of pseudo Dionysius. De twijfel over het auteurschap heeft echter geen afbreuk gedaan aan de verheven status die Dionysius tot diep in de vijftiende eeuw had. Zijn hiërarchische indeling van de geestelijke wereld (de wereld van onder meer Engelen, Aartsengelen, Cherubijnen en Serafijnen) heeft een langdurige en diepgaande invloed uitgeoefend op enkele belangrijke stromingen binnen het christendom. Het is zelfs niet overdreven te stellen dat de door Dionysius opgestelde engelhiërarchie gedurende de gehele middeleeuwen als canoniek kan worden beschouwd en vele grote denkers en geleerden van die tijd sterk heeft beïnvloed. In de Nederlandse vertaling van De hemelse hiërarchie is de verheven sfeer van de oorspronkelijke tekst behouden. Dat het geheel daarmee gedragen en gedateerd overkomt is voor de behandelde materie eerder een voor- dan een nadeel.
2 De mens en zijn engel – Daniël van Egmond
Vele goden in het oude Egypte en in India blijken dezelfde functies te vervullen als de engelen in het jodendom, christendom en de islam. Zij zijn het die uit het Heilige, dat is het Ene, de veelheid van de schepping voortbrengen. Zij zijn het die er voor zorgen dat de veelheid steeds naar de oergrond terugkeert. Uit verhalen blijkt dat alles wat er bestaat vanuit twee verschillende perspectieven kan worden bekeken. Ten eerste ‘horizontaal’: al het bestaan verschijnt dan als het resultaat van fysieke processen en is daarom onderworpen aan de wetten die de natuurwetenschap ontdekt heeft. Ten tweede ‘verticaal’: alles blijkt een unieke uitdrukking te zijn van het Heilige. Zo’n unieke uitdrukking is een engel of een god. Zo heeft elke rivier, elke berg, elke boom en ieder mens zijn eigen engel. We ontdekken dat we ons niet hoeven te beperken tot onze zintuiglijke ervaringen, maar dat we ook mythische, religieuze en mystieke en visionaire ervaringen serieus moeten nemen. Bevrijdend is om te ontdekken dat we niet louter een speelbal zijn van natuurkundige processen, Wij zijn niet terug te brengen tot ons brein, zoals de nieuwste ideologie ons voorhoudt. Om dit te doorzien en daaraan te ontsnappen, is het nodig om het contact met onze eigen engel te herstellen. Dit boek is geschreven als een zoektocht naar de mens die wij in wezen zijn.
LEES EEN GEDEELTE UIT DE MENS EN ZIJN ENGEL
3 Engelen spreken de grondsteenspreuk, overdenkengen – Rudolf Steiner
Bij de oprichting van de Antroposofische Vereniging als wereldwijde organisatie werd in een bijzondere meditatie de inhoud van de antroposofie krachtig samengebald. Die woorden vormen de ‘grondsteen’ van die vereniging, als fundering en als vruchtbare toekomstimpuls. Drie hiërarchieën van drie groepen engelen richten zich tot ons. In dit boek zijn 60 korte teksten van Rudolf Steiner (fakkeldrager van het Rozenkruis 16) samengebracht om de taal en het spreken uit die engelensferen te verhelderen. De kosmische ordening van de engelen wordt in de grondsteenspreuk of grondsteenmeditatie zichtbaar als de grondstructuur van de antroposofie, maar in hun spreken klinkt ook hun kleurrijke, sprankelende, steeds weer vernieuwende scheppende interactie met mens en aarde.