De eerste helft van de twaalfde eeuw was een periode van ongebreidelde creativiteit. In Tours aan de Loire schreef Bernard Silvestris een verbluffend werk, waarin vrolijke poëzie en filosofische dialogen gecombineerd zijn om een wonderlijk verhaal te vertellen over het ontstaan van het universum en de constructie van de mens, een schepsel dat even breekbaar als inventief is. Bernard baseerde zich op Plato en Boëthius, maar liet zich ook inspireren door de nieuwste inzichten uit de natuurwetenschappen. In ‘De kosmos geschreven’ zijn het vrouwen die de dienst uitmaken. De goddelijke Natuur neemt het initiatief door haar moeder Geest op te roepen uit weerbarstige Stof een fraaie wereldorde te scheppen. De dichter volgt het scheppingsproces op de voet en vormt zo een kosmos van taal.
INLEIDING HET BEGRIJPEN VAN DE WERELD
De wereld is er, althans dat nemen wij aan. Dat moeten wij ook wel doen, want wij maken er zelf deel van uit, of zij maakt deel uit van ons, dus zij is er, voor ons. Maar wat is zij? Moeten wij Lees verder
