Ver weg in het oosten, daar waar de hemelkoepel op de aarde rust en de poorten tot de eeuwigheid zoveel dichter lijken, ligt, afgezonderd en eenzaam, een gezegend gebied. Het kent geen wisseling van zomer en winter, want de zon schijnt er het hele jaar door met verkwikkende stralen, als in een altijddurend voorjaar. In dit klare lentelicht strekt zich een wijds en open land uit, zonder steile heuvels of diepe dalen. Het is een gebied dat heel hoog ligt, ja, zelfs tweemaal zes ellen hoger dan onze hoogste bergtoppen.

Hier bevind zich het Zonnewoud, een dicht bos van hoog oprijzende bomen met een altijd-groen bladerdak. Toen in het grijze verleden de aarde door vuur geteisterd werd, bleef dit gebied voor de vlammen gespaard. En toen de zondvloed de Lees verder →