SPIRITUELE KERST – SPIRITUAL CHRISTMAS

In tegenstelling tot alle andere jaren in de afgelopen decennia organiseert de School van het Gouden Rozenkruis in het jaar 2020 in de decembermaandgeen kerstlezing in de 14 centra in Nederland. In plaats daarvan wordt een driedelige online kerstvertelling beschikbaar gesteld met de titel: De ster, de roos en de bron.  De bovenstaande video en onderstaande transcriptie ‘De ster’ is deel 1. Zoals de naam al aangeeft gaat deel 2 over De roos en deel 3 over De bron.

Zoals elk jaar in dit jaargetijde, bereid ik me voor op kerst. En dan bedoel ik niet het eet- en familiefeest, al heb ik daar niets op tegen. Nee, er is iets in het Bijbelverhaal dat me zodanig intrigeert, dat ik er ook in april of augustus of zo soms plotseling aan kan denken. Ik heb het idee dat het een mythe is, met een diepere betekenis dan er meestal aan wordt gegeven.

Het is een bijzondere tijd voor mij, want sinds een paar maanden heb ik een uitgesproken gevoel van verwachting. Er is geen aanwijsbare aanleiding voor; ook weet ik helemaal niet wat ik dan verwacht, maar het is onmiskenbaar. Zoals een kind naar zijn verjaardag kan toeleven, zo leef ik toe naar… iets.

Nu de dagen korten kan ik ’s avonds weer de sterren zien en er is er één bij die mij blijft fascineren. Deze ster lijkt groter en krachtiger dan de andere en heeft ook meer kleur. Omdat hij ook twinkelt, meent een vriend van mij dat het een satelliet moet zijn maar dat is het niet, dat weet ik zeker. En natuurlijk, als ik over het kerstmysterie nadenk, komt die ster nu heel sterk naar voren. Die ster in het verhaal is een roep,  voor de mensen die wachten op de geboorte van een Koning. Nu kan ik niet op zo’n manier van deze ster gebruikmaken, maar wel valt me nu de gedachte in dat zo’n ster als zinnebeeld wel in mijn leven aanwezig kan zijn.

De avond leent zich goed voor bespiegelingen, dus kijk ik eens goed naar de situatie waarin ik verkeer. Die is aan het veranderen, dat weet ik, en helemaal buiten mijn wil om. Gesprekken met vrienden en collega’s waar ik altijd heel goed mee omga, zijn anders omdat ik de neiging heb om overal een vraagteken achter te zetten. Ik weet daar niet goed raad mee. Het is gewoon zo gegaan en nu? Gelukkig nemen ze het goed op maar ik heb het gevoel dat ik me niet helemaal kenbaar kan maken. Ik merk het overal en altijd. Als ik de krant lees, lees ik andere dingen dan eerst.

Waar ik me eerst erg over opwond, lijkt me nu meer een vraagstuk te zijn. Hoe zit het? Lees ik iets wat is gebeurd, of is het iemands interpretatie ervan? Het soort boeken dat ik graag las, detectives, vervelen me nu een beetje. Ik begin er wel in, maar mijn gedachten dwalen al gauw af naar allerlei vragen die zich steeds aan me opdringen. Ze zijn als vrienden, die mij voortdurend omringen, maar die het me lastig maken om door te gaan zoals ik deed. Ik koop opeens boeken over onderwerpen waar ik me nooit mee heb beziggehouden.

Het lijkt of ik op reis ben. En opeens valt mij een gedachte in: zou je een lijn kunnen trekken tussen de ster in het verhaal en je eigen leven? Ik word heel blij van dit idee. Is dit de ontbrekende schakel? Is dit een sleutel tot het mysterie? Maar waar ga ik dan naartoe?

Ik weet helemaal niet waar ik heen wil, maar wel dat ik verandering zoek. Niet een verandering van werkkring of een verhuizing, maar een andere manier van leven. Dan schiet me opeens de gedachte te binnen dat misschien dat onmiskenbare verlangen in mijn leven een ster kan zijn, die mij roept en mij een nieuwe richting wijst. En het is alsof mijn hart hierop antwoordt met een nieuw gevoel van geluk, dat ik op de goede weg ben. Ik voel het: ik ga op onderzoek uit. Al die tijd stond ik als het ware op een open plek in het bos, zonder paden en zonder richtingwijzers. Nu zet ik mijn eerste schreden op een pad, omzoomd met vreugde. Ik weet niet waar ik heen ga, alleen dat mijn leven met deze stappen voorgoed verandert. 

Ik bedwing de neiging om te huppelen en dan opeens doe ik het toch. Waarom zou ik nog zo zijn als ik was, zo doen als ik deed, terwijl alles nu verandert? En zonder angst, maar ook zonder enige garantie trek ik door het onbekende bos, op avontuur in mijn eigen leven.

Er kan mij van alles te wachten staan, misschien niet altijd fijn, maar ik ruil mijn oude leven er graag voor in. Dat leven was afgelopen, ik kon er niet in door. Ik denk nu weer aan mijn vrienden. Natuurlijk kunnen zij niet weten wat er in mij plaatsvindt. Ik begrijp het zelf niet eens maar dat hoeft ook niet. Ik zie het bos in mijn gedachten: een kronkelpaadje, met zachtgroen en hoge, donkere bomen. Een beekje kabbelt langs. De elementen zijn bekend genoeg maar de lucht die ik inadem totaal anders. En boven dat alles straalt een prachtige ster, bijna als een zon, die mij wenkt en verwarmt, als een aanmoediging die bodem vindt in mijn hart.

Bron: Kerstvertelling 1 van 3 van het Gouden Rozenkruis 2020: de ster, Anneke Munnik

SPIRITUELE KERST – SPIRITUAL CHRISTMAS