BESTEL DE TRIOMF VAN DE UNIVERSELE GNOSIS
Hieronder volgt de tekst van een korte speech die Jan van Rijckenborgh (fakkeldrager van het Rozenkruis 21) en Catharose de Petri (fakkeldrager van het Rozenkruis 22) in de jaren vijftig of zestig hielden voor een groep jonge leerlingen van de School van het Rozenkruis die gezamenlijk een reis maakten naar Zuid-Frankrijk.
Toen wij ons in het jaar 1946 naar Albi begaven, wisten we slechts van het bestaan van het stadje, verder wisten we niets. We hadden een verborgen doel: het doel was de draad van de voorgaande broederschap op te nemen, de voorgaande transfiguristische broederschap, een broederschap die bekend stond als die van de Albigenzen. Die naam had natuurlijk zin en betekenis. Daarom moesten wij naar Albi, ook al bleek bij nader onderzoek dat geheel andere plaatsen in Zuid-Frankrijk wellicht veel meer in aanmerking kwamen.
Wij gingen evenwel, als door een innerlijke stem gedreven, naar Albi, via Toulouse. Toen we daar aankwamen met het treintje, hadden we de sensatie alsof we op bekend terrein waren gekomen en we liepen regelrecht op ons doel af: een heel oud gebouw, rechts van de grote kathedraal gelegen, aan de hoge oever van de Tarn. Het oude gebouw, nu een gemeentelijk museum annex rozentuin, vroeger een bisschoppelijk paleis en dáárvoor een nederzetting van de oude katharen.
In het gebouw aangekomen gevoelden we ons thuis en we stevenden recht af op een pergola, aangebracht op een verhoogde stenen gang boven de tuin. En daar, bij de laatste verbreding, vlak voor een koepeltje, namen we plaats, zo op het muurtje. En toen we daar enige tijd gezeten hadden, daalde de rust en de vrede en de genade van die overoude tijden op ons neer en zagen we door het geopende zielevenster beiden de weg die voor ons lag tot in de finesses.
Nimmer tevoren hadden wij een dergelijk heilig moment beleefd. En daarom is voor ons de rozentuin van Albi een zeer heilige plaats waar we het liefst zo weinig mogelijk over praten. De oprichting en ontwikkeling van de hogere bewustzijnsschool was er het gevolg van. De grote verborgenheid van de gnosis namen we toen ter hand en vanaf dat moment mochten wij reeds heel wat van die verborgenheid ontsluieren.
Nu zijn jullie als jonge leerlingen gereed om als een van je grote doelstellingen de rozentuin te gaan bezoeken. En natuurlijk zijn jullie als het ware onze vertegenwoordigers en nu hopen we zeer dat het je gegeven zal worden die vertegenwoordiging tot en met te doen slagen in de zin zoals het behoort.
Later gingen we opnieuw naar het zuiden, naar de burcht Foix, om daar te werken aan onze voorbereidingen. Ook die plaats zal je bezoeken. Ook zullen jullie gaan naar de Montségur, de meest romantische plaats van de oude katharen. We zijn benieuwd jullie verslag van dat bezoek te vernemen als je terug bent. Hoe dan ook, deze reis kan, wanneer ze op de juiste wijze wordt begonnen, voortgezet en volbracht, zeer nuttig worden voor de toekomst van de School. En daarom vragen wij je: zorg ervoor dat jer de groepseenheid bewaart, wees allen tot en met gehoorzaam aan de te maken afspraken, uiterst consciëntieus. Dan kan het niet anders of deze reis zal zeer zegenrijk zijn.
Bron: De Triomf van de Universele Gnosis, door voornamelijk Antonin Gadal
