LEES MEER OVER DE ROEP DER ROZENKRUISERS BROEDERSCHAP
BESTEL DE ROEP DER ROZENKRUISERS BROEDERSCHAP
1. De twee sacramenten
In de Fama wordt meegedeeld dat de broeders van het Rozenkruis twee sacramenten gebruiken. Wanneer we gaan onderzoeken welke sacramenten hier worden bedoeld, komen wij tot de ontdekking, dat het de doop en het heilig avondmaal zijn, die door de westerse mysterieschool in hoge ere worden gehouden. De leerling moet begrijpen, dat er twee kosmische stromingen zijn, één die voert naar beneden, de involutiestroming, de doop; een tweede stroming voerende naar boven, de evolutiestroom, het heilig avondmaal. De doop is derhalve het sacrament, het genademiddel, de magie, die ons invoert; het heilig avondmaal het sacrament, het genademiddel, de magie, die ons uitvoert, nadat het invloeringsproces zijn doelstellingen heeft bereikt.
De doop van het Rozenkruis is een onpersoonlijke doop in de realiteit van de dingen, opdat u zó, door de geest Gods ontstoken, in Christus zult onderduiken. Het avondmaal van het Rozenkruis is een onpersoonlijke bediening als een roep tot transmutatie door het alchemisch samenbinden met de Heer van alle leven, opdat uit de neergang-in-Christus de wedergeboorte door de Heilige Geest gevierd zal mogen worden.
Iedere waarachtige sacramentele impuls moet in eerste instantie neerduwen in de werkelijkheid van deze aardse hel, om daar te stellen de brandende daad in goedheid, waarheid en gerechtigheid, opdat, gedolven uit deze nacht, eenmaal de passiebloem van de waarachtige liefde zich zal openvouwen in een nieuwe en blijde wereld.
Uit: De roep der rozenkruisers broederschap
Hoofdstuk: De twee sacramenten der rozenkruisers
2. De geheime hulp
Wanneer er een voldoende aantal mensen gevonden zou kunnen worden, bereid om geheel onzelfzuchtig de bedoelingen van de macrokosmos met de microkosmos, het plan van God met wereld en mensheid, te onderzoeken, en bereid, om langs het pad dat daartoe voert, door te dringen tot het essentiële van de universele lering die eeuwigheden overspant, dan zou zich in hen een nieuwe kracht ontwikkelen, een kracht, die in staat is tot een nieuwe schepping, alleen reeds door haar stralend en brekend vermogen. Deze kracht wordt in de oude annalen van de rozenkruisers ‘de geheime hulp’ genoemd.
Er is van uur tot uur, van seconde tot seconde, een goddelijke kracht, die in ons wil neerdalen, onder ons wil wonen, met het doel de aarde en haar bewoners harmonisch te doen medestemmen in de harmonie der sferen, geheel te tillen en te stuwen tot hun bestemming als kinderen van de Vader.
Deze goddelijke kracht kan niet buiten ons om de wording tot wording te brengen. Zij moet door ons heenslaan en ons tot bewust-meewerkende delen van de alwording wekken. Daarom heeft iemand eens gezegd: ‘Gods schepping ligt in mensen verzonken’. Wij zijn delen van zijn schepping, radertjes in de grote alverwerkelijking; en derhalve is zijn wording, de bekroning van zijn schepping, afhankelijk van de bewuste medewerking, de bewust toewijding van mensenhoofden, mensenharten en mensenhanden.
Uit: De roep der rozenkruisers broederschap
Hoofdstuk: De geheime hulp der rozenkruisers
3. Het onzichtbare gebouw
Er is een plan Gods met wereld en mensheid. Dat plan moet vervuld worden door mensenhanden, mensenhoofden en mensenharten. Wanneer de leerling in staat en bereid is van de primaire begeerte af te sterven, door in Christus onder te gaan, voltrekt zich een magisch wonder. Zodra dit proces genoegzaam is gevorderd, is hij door de Heilige Geest, in de Heilige Geest, wedergeboren. Dat wil zeggen dat het plan Gods zich aan hem en in hem verwerkelijkt. En hij stelt in deze wereld het Onzichtbare Gebouw, terwijl de samenvoeging van het bereikte door allen die in de Heilige Geest glorieerden, op een wonderbaarlijk heerlijke wijze staat te stralen als de witte tempel.
U moet erop letten, dat deze witte tempel uit de aard van de zaak geen droomwereld is, geen lieflijk mystieke koestering van moegeworstelden. Deze witte tempel, deze grootse onzichtbare kathedraal, kan men meten met alle afmetingen: immers zijn kracht, zijn schoonheid, zijn dynamische onverzettelijkheid leeft in en bewijst zich door menselijke entiteiten.
De witte tempel is een van de openbaringen van de gemeenschap der heiligen. Hij is een kracht, onzichtbaar, maar niettemin een kracht; een gebouw, onzichtbaar, maar niettemin onverwoestbaar; een kracht die onze helse wereld wordt binnengevoerd, onweerstaanbaar: de kracht van het Rozenkruis waarmee de hiërofanten der mysteriën de wereld aantasten. Hoe meer leerlingen de geschetste wordingsweg willen gaan, des te geweldiger en grootser de witte tempel, zodat eenmaal in dit vuur de duisternis vluchten zal. Dat is de methode van de Christus-hiërofanten. Deze methode is niet spectaculair, maar ze vormt een onneembare citadel.
Uit: De roep der rozenkruisers broederschap
Hoofdstuk: Het onzichtbare gebouw