De Matthäus Passion van Bach eindigt met ‘Wir setzen uns mit Tränen nieder’. Het paasoratorium is het vervolg: de zon gaat weer op, het is voorbije de lijdenstijd. De opening van het Osteroratorium is instrumentaal, met veel ‘paasteompetten’. En de aria Seele, deine Spezereien’ vertelt het verhaal van Maria Magdalena, staand bij het lege graf van Jezus. Ze zegt dat ze in plaats van kruiden om zijn lichaam te balsemen, beter een lauwerkrans had kunnen meenemen, als teken van de overwinning van het leven op de dood. Dat is uiteindelijk de essentie van het paasverhaal: de dood heeft niet het laatste woord.