LEES MEER OVER DE HEILIGE NACHTEN EN DAGEN VAN DE KERSTPERIODE

De negende heilige nacht in de kerstperiode, die van 1 op 2 januari, correspondeert met overheden, de hogere intuïtie (boeddhi, levensgeest) en het sterrenbeeld Maagd of Virgo. In het bovenstaande schilderij beeldt Johfra (1919-1998) kenmerken van de Maagd uit, en in de onderstaande tekst geeft hij een toelichting. 

De Maagd of Virgo is een negatief teken: aarde in wezen. Het teken waarin de zon eind augustus staat. De oogstmaand, wanneer het koren rijpt en geoogst wordt. De planeet Mercurius is de heerser. De Maagd is ook de afsluting van de eerste zes tekens, waarin bij de zich evoluerende mens het zelf centraal stond. In Virgo is alles tot het laatste toe uitgesplitst en de mens heeft deze veelheid hier geordend. 

Dit is het stadium waarin de details worden beoordeeld. De uitsplitsing tot atomen is het kenmerk van de materie. Het is ook hierom dat de maagd de stoffelijke natuur voorstelt als de vruchtbare moeder. Ze is Demeter met de korenaar bij de Grieken, de Ceres bij de Romeinen. Bij de Egyptenaren was het Isis met haar groene sluier van plantengroei. Ze is ook Maria, de bruid van de hemel en middelares. En de wereldziel of ‘anima mundi’. In het Egyptische boek der Poorten’, vinden wij het teken Virgo dan ook voorgesteld as ‘de poort naar het koninkrijk van Osiris’.

In macrokosmisch opzicht is zij de universele oermaterie waaruit zich de stoffelijke kosmos verdichtte. Vandaar dat ik in het kader de vier cherubijnen uit het visioen van Ezechiël heb gezet, die de symbolen van de vier evangelisten zijn en ook de vier elementen voorstellen. De engel linksboven staat voor Johannes de evangelist – het waterelement. De adelaar rechtsboven (in de astrologie is het de ‘verhoogde’ schorpioen) is Mattheüs en het luchtelement. De leeuw is Marcus – het vuurelement. de stier is Lucas – het aarde-element. 

Het leven, dat de stof bezielt, wat vruchtbaarheid betekent, wordt gesymboliseerd door het transparante ei waarin een vuur brandt, dat de maagd in haar hand houdt. Op haar hoofd draagt ze een krans van korenaren en in de in het korenveld groeiende bloemen. Alles slaat hier op het graan, het brood, symbool van het ‘hemels manna’. Haar blanke vleugels getuigen van haar reine wereldziel, want vogels zijn van oudsher ziele-symbolen. Boven haar hoofd straat een pentagram, het teken van de vernieuwde vijfvoudige mens.

Verder wordt alle symboliek in dit schilderij bepaald door de heerser van dit teken: Mercurius. Hermes of Mercurius in zijn Grieks-Romeinse vorm wordt links afgebeeld. Als verstand tracht hij het universum op de achtergrond te omvatten. 

In zijn Egyptische vorm Thot, de schrijver van de goden, is hij rechts te zien in de vorm van de cynocephalus, de mantelbaviaan. In dit aanzicht is hij vóór alles de oordelaar van de zielen. Hij zit naast de poort van Osiris, waardoor de gestorvenen moeten gaan om de velden van amentie (het rijk aan gene zijde bij de Egyptenaren) te bereiken. Met zijn weegschaal weegt Thot elke ziel.

Als tegenwicht van het hart van de gestorvene ligt op de ander schaal de veder van Maät, die de universele orde en maat van alle dingen (de waarheid) voorstelt. Ook de beide slangen van de mercurisusstaf zijn hier als astrale factoren verwerkt. de beide onderhoeken van het schilderij worden ook door symbolen van Mercurius ingenomen. Rechts is het wijsheidsaspect dat in Egypte werd voorgesteld als een heilige Ibis. Men ziet ervóór een kabbalistisch boek waar, op de opengeslagen bladzijde, de boom des levens staat afgebeeld. Dit duidt op de joodse traditie. 

De Griekse universele leer wordt op de papyrusrol verbeeld door de stelling van Pythagoras terwijl het gesloten boek M (Materia Mater) duidt op legendarische het heilige geschrift van van de oude rozenkruisers waarin hun universele kennis was vervat. Hier dus een samenvoeging van drie belangrijke wijsheidstradities. In de linker benedenhoek zijn symbolen te zien die slaan op een andere functie van Mercurius, namelijk die van transmutator: de begeleider van de gestorvenen naar het paradijs, de psychopompus In Egypte werd hij in deze functie afgebeeld als jakhals, het dier dat altijd op begraafplaatsen rondzwerft. 

Als men dit in alchemistische zin opvat wil het zeggen, dat als een kandidaat in de mysteriën naar zijn oude menselijke staat weet te sterven, hij als een nieuw en onsterfelijk wezen wordt opgewekt. In dit proces van transformatie speelt Hermes Thot de belangrijkste rol. Hij is de balsemer die het lichaam eeuwig maakt. Hijn is het denken dat getransmuteerd als ‘Mercurius Sublimatus’ tot een nieuw universeel bewustzijn voert. Dit is een proces van destillatie dat plaatsvindt in de alchemische oven, de athanor waarin de nieuwe mens wordt gevormd. 

Hier volgen nog de magische zegels en signaturen. Onder de voeten van de maagd bevindt men het astrologische symbool van dit teken, gevat in een acht-hoek, omdat de heerser Mercurius wordt geassocieerd met de achtste sefira op de levensboom. Achter de voet van Mercurius links staat zijn planeetteken. Boven zijn hoofd is het zegel van zijn oympische planeetgeest Ophiëel aangebracht. Middenboven staat het signatuur dat aan Michaël de aartsengel, waar Mercurius onder resorteert, wordt toegeschreven. Rechtsboven is het teken te zien van de geest Taph Thar Tharath. 

Vlak onder de baviaan is het teken van de planeetintelligentie Tiriël geplaatst. Op een schild dat Thot in zijn hand houdt staat het planeetzegel van Mercurius. De twee onderste tekens zijn de alchemistische symbolen van het Mercurius Sublimatus, het veredelde kwikzilver.

Bron: Johfra astrologie – de tekens van de dierenriem door Johfra