De filosoof en schrijver Paul van Oyen geeft met deze publicatie ‘Het evangelie van Issa’ nieuwe aandacht. Teksten over het leven van Jezus in India en Tibet tussen zijn twaalfde en dertigste jaar werden volgens zeggen voor het eerst ontdekt in 1887 in een klooster in Ladakh. Er zijn tegenstrijdige beweringen over de echtheid door latere bezoekers aan dit klooster, het klooster zelf en er bestaan diverse interpretaties door evangelisten, (Indiase) historici en New Agers. Na vertaalslagen naar het Tibetaans, Frans en Engels komt nu deze Nederlandse uitgave. Het evangelie beslaat veertien hoofdstukken. Hieronder volgt een gedeelte over de geboorte van Issa.
In zijn oneindige compassie besloot de Allerhoogste en Vader van het universum om neer te dalen op aarde in menselijke vorm. De eeuwige Geest die geen begin heeft en geen einde en onbewogen, is, scheidde zich af van de opperste Alziel en nam de gedaante aan van een menselijk wezen om in de gedaante van een menselijk wezen de mens de weg te tonen om weer één te worden met het Goddelijke en zo onbegrensd geluk te vinden, en zelf het levende voorbeeld te zijn hoe je tot innerlijke zuiverheid kunt komen en hoe je de ziel kunt bevrijden uit de gebondenheid aan een vergankelijke en fysieke belichaming. Aldus vrijgekomen is de ziel klaar om Gods eeuwige woonplaats binnen te gaan en geluk te vinden.
Een bijzonder kind werd in het land van Israël geboren. God zelf sprak door de mond van dit kind over de grootsheid van de menselijke ziel en over het onstandvastige bestaan van deze wereld.
De vrome ouders van dit kind behoorden tot de armen en kwamen uit een oud geslacht dat bekend stond om zuiverheid en eenvoud. Zij bekommerden zich niet om geld of goed, maar bezongen de glorie en de luister van de Heer. Zij waren ervan overtuigd dat mensen droefheid en tegenslagen ondervinden om hun standvastigheid en zuiverheid te testen.
Als vrucht en beloning voor hun standvastigheid en geduld rustte de zegen op hun eerstgeborene. God zond het kind om diegenen die tot het kwaad vervallen moed in te spreken en weer op hun benen te laten staan en de zieken te genezen.
Dit goddelijke kind kreeg de naam van Issa. Vanaf zijn vroege jeugd spoorde hij de mensen aan God alle eer te bewijzen en hun ontspoorde leven achter zich te laten.
Van overal kwam men luisteren naar de wijsheid van dit kind en het hele land van Israël was het erover eens dat de Geest van het eeuwige in het kind woonde.
Toen Issa dertien jaar oud werd, brak voor Issa, volgens joods gebruik de tijd aan voor het huwelijk. Het gezin leefde in eenvoudige omstandigheden. Maar hun eenvoudig huis werd al spoedig bezocht door vermogende en aanzienlijke mensen die Issa graag als schoonzoon wilden.
Issa wilde niet in het huwelijk treden. Hij was al een bekend man geworden door zijn uiteenzettingen over de ware aard van God. Nu de tijd rijp was voor een huwelijk besloot hij het ouderlijk huis heimelijk te verlaten.
Zijn grote verlangen ging op dat moment uit naar het leren kennen van Gods werkelijkheid via beoefening van werkelijke religie aan de voeten van hen die deze volmaakte staat al hadden bereikt door concentratie van geest.
Hij verliet Jeruzalem en begon aan een reis naar Sindh. Hij sloot zich aan bij een groep kooplieden die daar heen ging. Deze kooplieden verzorgden de export van producten van het gebied rondom Sindh naar de omliggende landen.
Bron: hoofdstuk 4 uit het boek De vergeten jaren van Jezus in India en Tibet, het evangelie van Issa van Paul van Oyen
