De roos is een universeel symbool van onbaatzuchtige liefde. Door de tijden heen het hoogste ideaal van de rozenkruiser, het brandpunt van zijn meditatie en contemplatie. We verkennen het symbool aan de hand van haar schoonheid en inspiratie, die de dichters der eeuwen hun mooiste zangen hebben ontlokt. Wat is het, dat haar dringt om de meest tere schoonheid, de zijdezachte structuur van haar blaadjes naar buiten te wenden, en een sprankje hoop in mensenharten te wekken? En eenmaal gewekt, waarom dan haar doorns, die het praktisch ondoenlijk maken haar schoonheid te bereiken? Haar perfecte symmetrie ligt verborgen in de onregelmatigheid van haar bladeren, haar essentie verbergt zij in rozengeur. Haar doorns, minstens zo interessant, en ook het kruis van haar stam wijzen op de noden van de tijd, en op het grote voorrecht mens te zijn. Hieronder volgt een selectie van vijf uitgaven van Rozekruis Pers met een roos-verwijzing in de titel.  Lees verder →