Deze bundel van Anne Stock (1932-2022) is een getuigenis van een bewust, van uur tot uur, bezig zijn met de praktijk van het leerlingschap als rozenkruiser. Jezelf toespreken, de situatie overdenken, bidden, inzicht laten rijpen … En dan, telkens, is er de drang van de auteur on het op te schrijven, de flitsen van inzicht vast te leggen. Om het niet meer te vergeten, om er nog eens naar terug te grijpen en … om er de ander mee van dienst te zijn.
Dit is de tweede bundel van een serie van zes bundels die geschreven zijn door Anne Stock. Al zijn de overdenkingen nooit langer dan een pagina, telkens wordt daarin een wereld van begrip omschreven . De lezer wordt opgetrokken tot in een gebied van verhelderd inzicht. Vaak zijn het opdrachten aan zichzelf van de schrijfster:
Bedenk dat alleen
het ik zich bedreigd
kan voelen.
Valkuilen … werk ermee.
Wat u te doen staat is:
te laten.
Straal uw Kracht uit,
liefdevol en tot alles en allen.
Eet eerst de Vruchten
van de Geest,
voordat je
aan het ontbijt begint.
Alle quotes getuigen van een niet aflatend werken aan zichzelf, een voortdurende gerichtheid op de nieuwe levenshouding, op zelfovergave, op het doen groeien van de nieuwe ziel. Een boekje voor veel nachtkastjes.
Deze tweede bundel is geschreven tussen 1998 en 2014, door Anne Stock. Het is een vervolg op de bundel Overtocht naar nieuwe Gronden, dat haar proces beschrijft vóór ze de School van het Rozenkruis vond.
Voorwoord door Anneke Stokman
De bundel is een vervolg op Overtocht naar Nieuwe Gronden, waarin Anne Stock (1932) haar ziele-zoektocht beschrijft, die in 1983 uitmondt in het ontdekken van de School van het Rozenkruis. Een nieuwe levensfase brak aan. De overtocht was voltooid, nu kwam ze op vaste grond te staan.
De bundel biedt de mogelijkheid je te laten meevoeren in de beleveniswereld van een leerling van het Rozenkruis. Zoals het wel in de rozenkruisritualen beschreven wordt: de nieuwe ziel ervaardt in de aanvan een chaos van geluk. Maar bij een volgehouden leerlingschap gaat dit overweldigende geluksgevoel over in een proces van groei. Dat is vaak een innerlijke worsteling, maar nooit een bij de pakken neerzitten. Altijd is er weer een blij herkennen, een stille vreugde, een diep weten, een groot vertrouwen: ik ben op de goede weg, als mijn ik maar zwijgen wil, als ik de Ziel maar alle ruimte geef en mij richt op het Licht.
Al deze facetten van haar persoonlijke ontdekkingstocht en groei ‘van mens tot Mens’, heeft Anne in de afgelopen 30 jaar neergeschreven. In impressies, filosofietjes, bevlogen overtuigingen, bezonken inzichten. Voor zichzelf en, omdat het een universele weg is die zij gaat als rozenkruiser, ook voor anderen. De afwisseling weerspiegelt het leven zelf.
Hierbij nogmaals haar bede uit het voorwoord bij de eerste bundel:
Moge ook uw Ziel zoeken gaan,
laat haar dan niet opnieuw verloren gaan!
Zij is uw diepste innerlijk bezit.
en uw grootste schat op aarde.
HOOFDSTUKKEN
- hoe het leven zich voordoet
- van waan en vreugde
- de ander en de adelaar
- de sprong naar goud
- verstilling
- de spiegel, de ruimte
- een vlammend lied van liefde
EEN SELECTIE UIT DE BUNDEL
Mijn vreugde
is niet meer afhankelijk
van het weer,
niet meer van
wat ik eet,
niet meer van
wat men over mij zegt.
Mijn vreugde
is niet meer van deze wereld.
Mijn vreugde is
een intens diep weten,
een genade,
een groot vertrouwen,
een intense verbondenheid.
Toch
bestaan er
Rozen zonder doornen,
zoals er bijen zonder angels zijn,
en mensen die uit God geboren
tot kinderen van het licht
verheven zijn.
Zij verlichten uwe wegen
door duisternis en pijn,
Zij zullen altijd
in uw nabijheid zijn.
Ik schaam mij Heer
dat ik nu pas ervaar
de onwetendheid
der jaren.
Verloren tijd?
Nee, dat toch niet,
het was een deel
van embryonaal groeien
dat in duisternis en stilte
begint te bloeien
en nu in mij
tot openbaarheid komt.
Genade door uw hand gereikt.
Het vinden
van je innerlijke weg
is het enige wat telt.
Het totaal loslaten
van je ik
is de enige
mogelijkheid daartoe.
Zelf niets meer zijn
vergroot
de mogelijkheden
tot in het
oneindige!
De vruchten
van de zielestrijd
zij moeten rijpen,
geoogst worden,
zorgvuldig opgeslagen.
Uitgereikt aan anderen
die erom vragen.
Zij die binnen treden
voor hún strijd.
Allen helpen allen
Daaraan is alle arbeid gewijd.
Als wij blijven even
naar menselijke maatstaven
dan blijven we mens.
Als we trachten te leven
naar Goddelijke maatstaven
dan worden wij Mens.
o, geherondekte GOD,
GeherOnDekte !
De as in die urn,
eigelijk ben ik dat al,
voor velen die mij
niet begrijpen, niet verstaan,
en die mijn weg niet volgen gaan.
Hoofdschuddend en verbijsterd
kijken zij mij onbegrijpend aan.
Daardoor wordt de Weg heel eenzaam –
maar toch niet alleen gegaan
Welbewust gekozen
kan niemand mij
weerhouden deze weg te gaan.
Het komt
en plotseling
staat Het voor mijn deur.
Het vraagt niet
of ik gereed ben
Het te ontvangen.
Het stapt gewoon
over mijn drempel heen
en confronteert mij heftig
maar ook liefdevol.
Gelukkig heb ik geleerd
Het, en alles daaromheen
te aanvaarden:
Zijn weg voortaan te volgen
en niet de mijne
zoals voorheen.
Alle ervaringen
die de mens
in zijn leven
heeft opgedaan
wijzen, in stilte,
naar
DE WEG TERUG!
Ik dacht mij een dwalend mensenkind
maar dat ben ik niet.
Ik werd een zoekende,
zwervend over de aardbol.
Nu heb ik gevonden
degeen die ik altijd al was:
De aangeraakte mens
die de opdracht kreeg
Mens te worden
zoals dat van alle mensen
eenmaal wordt verwacht.
Zijn wij voor de Wedergeboorte
óók niet allen
te vondeling gelegd
door de aardse aarde?
Door de wereld die
niets meer met ons kon,
ons niet begreep,
ons van zich afstootte?
Was uiteindelijk niet
de Genade de Redding?
Door alle loutering heen;
de Opheffing?
De Adelaar
stijgt op!
De aardgebondenheid
valt van hem af,
Zijn glans, zijn kracht
wordt zichtbaar nu.
De vrijheid ligt
in het onbekende.
Ga, Adelaar ga
de Lichtkracht
tegemoet!
Van deze wereld
zie ik niet zoveel meer,
van die Andere
des te meer.
Mogen wij zijn
zoals een omgekeerde boom;
de voeding verkrijgend vanuit
het Universele Gnostieke Levensveld
in plaats van uit de
besmettelijke angstgolven
die over de wereld razen
opgewekt door mensen,
om de mensheid
te ontwortelen.
Bron: Eenmaal ga je naar huis, zonder terug te keren kom je thuis door A.H. Stock
