Tag archieven: sirenen

15. De Sirenen. Zoete verleidingen – Zien wat blijft – Joop Mijsbergen en Ankie Hettema-Pieterse

BESTEL ZIEN WAT BLIJFT, MYTHEN IN WERK EN BEELD

‘Het Sireneneiland kwam reeds in zicht: een wind die gunstig was, dreef ons erheen. Plotseling echter hield het op met waaien; de zee werd strak, de golven vielen stil. ’t Was of een god hen in slaap had gewiegd. Mijn mannen stonden op, streken de zeilen, borgen ze op, en, zittend aan de riemen, sloegen zij uit de zee het witte schuim. Ik sneed een brok was aan stukjes, de was werd week onder de druk van mijn geduchte vingers en in de gloed van Helios. Ik stopte hen nu, één voor één, de oren toe met was. Zij bonden op hun beurt mij, rechtop tegen de mast.’ Odysseus verzucht bovenin de mast: ‘k leende het oor aan de zoete lied’ren en was één en al verlangen naar hun lied: de roze wolk van een aantrekkelijke lieflijkheid boven het schip. Roze wolken die naar dwaalwegen kunnen leiden.’

Lees verder

De orfische mysteriën en de sirenen

In Pluto’s Hades – dat machtige beeld van de oude Grieken waarin we net zo goed, als symbool, het vruchteloze levensspel van grote delen van de huidige mensheid kunnen zien – bevonden zich archetypische beelden die de zielen lieten zien hoe zij door hun eigen begeertewezen gevangen werden gehouden. Daar was bijvoorbeeld Tantalus, vastgebonden aan de rots van zijn niet te stillen aardse verlangens. Als Tantalus zijn dorst wilde lessen met het water dat langs zijn voeten stroomde, week het water terug. Als hij hongerig naar de druiven greep die boven zijn hoofd hingen, trokken de wijnranken zich terug.  Lees verder