Het beeld van de zwaan die in ons leven verschijnt, wijst op onze zuiverste diepten en gevoelens. Wanneer dit mysteriedier over de wateren van ons bewustzijn glijdt, overstraalt zij alle gebeurtenissen in het leven met de glans van de liefde. In dat licht zijn we voor een moment in staat de werkelijke betekenis van onze relaties te doorpeilen. Hij of zij, mannelijk of vrouwelijk is symbool voor balans, harmonie en gratie. Zie, hoe zij de aardse zwaarte overwint, hoe zij elegant voortglijdt over het water en zich met onbeschrijfelijke majesteit verheft in de levensluchten. Is zij niet het perfecte symbool voor de balans tussen alle aspecten die ons leven bepalen?
In de Keltische mythologie is de zwaan een zonnedier, is hij de aankondigende glorie van een nieuwe dag, en ‘s avonds in de ondergaande zon groet hij de voorbije dag ten afscheid. In het patroon waarin de zwanen vlogen (altijd in paren) zagen de Kelten intuïtieve aanwijzingen voor komende veranderingen.
Vrouwelijk beschermt zij met felle en woeste kracht haar jongen, het nieuwe leven dat uit haar geboren is – en ieder deinst terug. In de Griekse mythe is hij, mannelijk, het wezen waarin Zeus verandert, wanneer hij in Leda, Helena verwekt en ook leven geeft aan Castor en Pollux, de goddelijke tweeling. Zwanen beschermen de tempel van Jupiter, wanneer de Galliërs diep in de nacht de heuvel van het Capitool beklimmen.
In de Indische Veda’s zijn de twee zwanen Ham en Sa samen het lichamelijke aspect van Brahma, voortglijdend in de goddelijke geest terwijl zij leven op ‘de honing van de bloeiende lotus van kennis’.
Bron: Pentagram 2018-4