LEES RECENSIE VAN REINS LICHT IN SOEFIGEDACHTES
Een roman schrijven en publiceren waarin universele wijsheid wordt uitgedragen is een flinke uitdaging, vooral naast een baan en een gezin. Dat heeft trainer/coach Ingrid Huting-van Niejenhuis ervaren tijdens het wordingsproces van haar boek Reins licht, fragmenten van een zoektocht naar het hart, dat in 2020 verscheen. Zij vertelt daarover tijdens de inspiratie-avond op dinsdag 21 februari 2023. Dit is de vijfde avond van een serie van tien maandelijkse inspiratie-avonden georganiseerd door het Gouden Rozenkruis in Amsterdam, met als overkoepelend thema: de transformerende kracht van mythen en verhalen.
‘Reins licht’ gaat over Rein, over zijn leven en zoektocht naar het waarom van het leven, aangewakkerd door de drie beroemde levensvragen uit de oudheid. Ingrid vertelt over het ontstaan van het idee voor het boek, de uitwisseling daarover in een groep jonge mensen, haar worstelingen tijdens het schrijven, het vragen en verwerken van feedback, haar aanvankelijke schroom om een uitgever te benaderen en over de volgende roman waar zij aan werkt. Uitgebreid gaat zij in op het creatieve proces waarin onvermoede en vreugdevolle ervaringen en vernieuwingen tot ontwikkeling komen.
Via de audiospeler hierboven is het eerste hoofdstuk van Reins licht te beluisteren, zoals dat is ingesproken door de schrijfster. Na de onderstaande praktische gegevens over de inspiratie-avond volgen de tekst van hoofdstuk 1 en de inhoudsopgave.
- Datum: dinsdag 21 februari 2023
- Tijd: 20.00 – 21.30 uur (inloop vanaf 19.30 uur)
- Zaal: Embassy of the free mind
- Adres: Keizersgracht 123, Amsterdam
- Toegang: vrijwillige bijdrage
HOOFDSTUK 1 – HEEMSTEDE
Met een schok wordt Rein wakker. Traag glijdt zijn oog langs de wanden, de deur. Vaal licht van buiten schijnt door het halfverduisterde raam. Een spijkerbroek over de leunstoel, zijn kamerjas aan de kast. Maar niet die van haar.
Thuis, hij is thuis. Versuft laat hij zich in zijn kussen vallen. Hij weet het, Marion komt niet meer terug. Het is al een half jaar geleden sinds haar heengaan en toch is het gemis nog rauw. Zo pijnlijk soms, dat hij zijn hart voelt samenknijpen. Hij wist van tevoren niet, ook niet toen ze ziek werd, dat rouw zich kan vastzetten in je lichaam, althans, zo voelt het voor Rein.
Weemoedig kijkt hij opzij; de digitale klok aan de wand wijst 3.00 uur aan. Hij zucht en staat moeizaam op, zijn stijve benen strekkend. Voorlopig kan hij toch niet meer slapen. Hij doet de schuifdeur open en loopt de trap af naar beneden. In de keuken maakt hij een kopje thee. De krant ligt op tafel maar hij schuift hem opzij. ‘Niet al die negativiteit nu,’ moppert hij. Rein bijt op zijn lip; hij is ontzettend moe en desondanks ontegenzeggelijk helder. Rommelend in zijn la komt hij de wonderlijkste poeders en thee tegen, maar niet zijn avondthee. ‘Barst,’ gromt hij. Alsof ze zijn nare humeur aanvoelt, komt de poes miauwend op hem af.
‘Lies, daar ben je.’ Rein ontdooit wat; hij aait de poes over haar grijze vacht. ‘Poes, lieverd’, en hij beantwoordt haar kopjes. Gelukkig blijven sommige dingen een leven lang hetzelfde, denkt hij opgelucht. Rein kijkt om zich heen. De maan verlicht de hele tuin. Hij opent de schuifpui en stapt naar buiten. Een diepe ademtocht lucht op. De frisse muntblaadjes lichten als het ware op in het maanlicht en hij plukt er wat van. Heerlijke thee op een nachtelijk terras, met Lies op zijn schoot Ze wordt er soezerig van, haar pootjes in de lucht. Wat een overgave!
Zo was het voor Marion ook. Verschrikt kijkt Rein naar de poes. Waar komt die gedachte nu weer vandaan? En het is alsof Rein weer in hun slaapkamer is. Hij verzorgt haar. Hij helpt haar met wassen en aankleden. Hij trekt haar haar kousen aan en schoenen. Ze zucht; hij hijst haar in een stoel en Marion vertrekt haar mondhoek. Het zitten doet pijn, dat weet hij, maar ze wil naar beneden, hoe dan ook. Hij tilt haar op de traplift en ze duwt op het knopje naar beneden. Eenmaal beneden, rijdt hij haar rolstoel naar de woonkamer. Ze is alweer moe. Het is een kwestie van tijd, zeggen de artsen. Hij smeert een boterham en met een kopje thee loopt hij naar de bank, Lies achter zich aan, maar Marions ogen zijn gesloten; ze slaapt. Er loopt een traan over zijn wang; dit duurt niet lang meer. Ze is nu al zo moe. Rein herkent de achteruitgang van zijn moeder destijds, dertig jaar geleden. De sluier komt dichterbij, de definitieve sluier aan het einde van het leven.
Merkwaardig vreedzaam ligt de poes op zijn schoot. Hij schrikt op uit zijn overpeinzing. ‘Lies?’ vraagt hij en kroelt haar onder haar kin. Prrrrr, wat een harde snorgeluiden maakt ze weer. Hij haalt opgelucht adem. Een zucht van verlichting? Hij moet er ook van grinniken, maar definitief afscheid nemen voelt nu zo zwaar. Als Lies ook komt te overlijden, dan moet hij weer afscheid nemen, weer iemand uit zijn leven wegdragen. Wie blijft er dan nog over?
De volgende ochtend staat hij in de keuken koffie te zetten als zijn dochter binnenkomt.‘Hé pa, hoe gaat het?’ en Julia geeft hem een kus. ‘Ben je al buiten geweest?’ Ze haalt zijn nachtelijke theekopje binnen. Rein schudt zwijgend zijn hoofd en zet een kop koffie voor Julia neer. ‘Dank je. ’Julia bestudeert zijn wallen: ‘Kon je niet slapen vannacht?’‘De oude kwaal,’ moppert Rein, ‘sinds je moeder weg is…’Hij maakt zijn zin niet af.
Julia kijkt hem schalks aan: ‘…kun je eindelijk naar de sterren kijken. En in plaats van een kop thee, kun je ook een glas wijn proberen, pa. Dat kan ook helpen bij slapeloosheid.’ Julia grinnikt. ‘Of mag dat nog steeds niet van jezelf?’
Rein gooit een theedoek naar haar. ‘Oeps!’ Grandioos mis natuurlijk, maar de koffie ligt over de hele tafel. ‘Pa, wat doe je nu toch!? Jij met je ochtendhumeur…’ Quasi-mopperend maakt Julia de tafel schoon. Rein gaat uitgeblust zitten .
‘Ja, dat krijg je ervan als je je zo opwindt op jouw leeftijd. Hier, een vers kopje koffie voor je.’ Rein wrijft in zijn ogen en neemt een slok van zijn koffie. ‘Ach Juul, het is zo gek voor mij om terug te kijken.
Ik heb zo gezocht, al jaren, naar wat toch het doel kan zijn van het leven, van mijn leven… Eigenlijk is er geen moment geweest dat die gedachte er niet was, zelfs als schooljongen vroeg ik me dat al af.’
‘En weet je dat dan nu?’ Julia tilt de poes op haar schoot.
‘Ach, wat zocht ik? Hoe word je een compleet en zuiver mens?’
Julia kijkt op. ‘Maar pap, ik ken geen mooier streven dan dat, echt niet.’ Haar onderlip verraadt haar opkomende emotie. ‘Jouw zoektocht heeft voor mama, Roan en mij heel veel betekend.’ Rein kijkt haar aan, weemoed in zijn ogen. Dan schudt hij zijn hoofd. ‘Ik heb zo vaak gedacht: waar ben ik in terechtgekomen? In een leven met moeiten en soms zware opgaven. Vergis je niet, ik ben heel dankbaar dat ik met Marion aan mijn zij en met jullie samenleefde. Als ik twijfels had, was Marion mij tot steun.’
Julia pakt zijn hand en zwijgt. Alsof ze wil zeggen: ik ben er.
Lies springt van Reins schoot en verdwijnt naar buiten. Julia kijkt haar na en zucht. Hier is ze niet voor gekomen. Ze wil iets zeggen, en dat wil ze al heel lang maar ze durfde niet. Ze houdt gewoon te veel van haar vader, maar zijn gedrag zit haar niet lekker. Ze klapt met haar hand op haar knie om zichzelf moed te geven, haalt diep adem en steekt van wal.
‘Pa, ik snap het niet. Ik heb je altijd gekend als een beschouwende man. Ik vind je nog altijd wijs; daar gaat het niet om. Samen met mama had je gesprekken, ging je naar lezingen; samen lazen jullie boeken.
Al was je er de man niet naar om bij een of andere groep te gaan, toch kwam je na een lezing hier of daar vaak opgetogen ervandaan.’
‘Dat heb ik de laatste jaren niet meer gedaan, Julia. Zeker niet toen Marion ziek werd, maar daarvoor ook niet meer, want ik merkte: om echt een innerlijk geloof te beleven heb ik geen boek of spreker nodig.’
‘Wacht nou even, pap. Dat weet ik toch. En je zei: ik zoek de oorsprong en vind die nergens in de wereld. Dat vond ik juist zo’n positieve ontdekking! Het uiterlijke zoeken kwam bij jou tot een einde.’ Rein neemt nog een slok van zijn koffie en zet het kopje licht trillend neer. ‘Ik kwam erachter dat er maar twee dingen helpen: dat ik de waarheid in mijzelf zoek en mij verbind met mensen die dat ook doen. Alleen een broeder- en zusterband heeft dat voor mij. Ik ben zo weinig mensen tegengekomen die echt het zwaartepunt in hun leven hebben verlegd van de uiterlijke dingen naar innerlijke bewustwording.’
‘Dat weet ik toch, pa. Maar waarom ben je dan nu steeds zo boos?
Ik word er moedeloos van!’ Julia kijkt hem smekend aan. Ze roert in haar kopje. ‘Hoe kan dat nou, dat je zo wijs bent als jij, en zo de waarheid met een hoofdletter zoekt. En dan toch… toch ben je zo boos op het leven omdat mama dood is.’ Een traan rolt over haar wang. Rein knippert met zijn ogen en weet even geen woord uit te brengen. Julia staat op en pakt een zakdoek. Nog altijd staart Rein naar haar, maar ze kijkt weg.
Stilletjes gaat ze zitten. Zal hij het snappen? Dat ze zo graag haar oude vader terug wil? Dat zij ook haar moeder is verloren, maar dat ze al die maanden eigenlijk ook haar vader kwijt was? Rein heeft een brok in zijn keel. Zijn ogen dwalen door de keuken alsof hij een houvast zoekt. ‘Maar ik weet toch niet hoe?’ brengt hij uit met gebroken stem. ‘Hoe kom ik uit het gemis, Juul? Ik wil haar bij me houden.’ Een traan loopt over zijn wang.
Julia’s lippen trillen, een golf van medelijden overspoelt haar. ‘Hoe kan dat nu, dat je dat wilt? Als je weet waar ze is, als ze haar weg verder gaat naar de oergrond – zoals jij dat altijd hebt gezegd.’ Julia kan geen woord meer zeggen. Ze schudt haar hoofd. Rein kijkt op. ‘Ik ben onwetend geworden Julia . Ik weet niets meer zeker .’
Leeg. Dat is zijn gevoel.
INHOUDSOPGAVE VAN REINS LICHT
Inleiding
Proloog
- Heemstede – Thuis
- Loslaten – Heel veel is niet wat het lijkt
- Reins dagboek: Hans – Hermes Trismegistos
- Helder Licht – Lao Zi
- De Broeder- en Zusterband – Aan alles ligt een idee ten grondslag
- Zwierig bezoek – Roemi
- Maurice en Céleste – Katharen
- Marion I
- Marion II – Wie of wat ik ben? Een vertelling
- Rein – moeder – Aramees ‘Onze Vader’
- Rein, pubers – Anders denken
- Ontmoeting – Max Heindel
- Stilte
- Kennismaking – Jiddu Krishnamurti
- Eigen wijsheid
- Samen – de wereld op zijn kop
- Patmos
- Overgave – Etty Hillesum
Dankwoord
Bron: ‘Reins Licht – fragmenten van een zoektocht naar het licht’ door Ingrid Huting-van Niejenhuis