Video van symposion-voordracht door Olette Luitwieler

BESTEL ‘ZONDER MIJ’

De bovenstaande video toont de voordracht die Olette Luitwieler op zaterdag 2 november 2019 verzorgde op het symposion Vuur van verandering – vier schrijvers over innerlijke vernieuwing op het conferentiecentrum Renova in Bilthoven over haar nieuwste boek: Zonder mij.  Hieronder volgen gedichten uit haar boek die ze voordraagt in haar presentatie.

OVER ÉÉN DING

Over één ding wil ik spreken. Ja, één ding.
Maar ik kan er niet over praten
want het is geen ding.
En alleen over dingen kan men spreken.

Dingen interesseren me niet. Niet echt.
Het gaat me om het Ene.
Daarover wil ik spreken.
Alleen over het Ene.

Het Ene dat aan alle dingen vooraf en voorbijgaat,
en wat lijkt te ontbreken.
Maar ontbreken kan het niet.
Zonder het Ene kan geen ding ooit zijn.

Soms denk ik, houd toch op.
Vergeet het, je kunt er niets mee.
Er valt niet over te spreken en schrijven.
Het kan niet worden uitgelegd, noch gegeven.

Toch kan ik het niet, het Ene vergeten.
Ik vergeet liever alle dingen dan het Ene,
dat mij liever is dan al het andere.
Het is de oerklank aller klanken.

Nee, gaat zelfs daaraan voorbij.
Het is niet eens de heilige Drievuldigheid
omdat ook dat nog beeld is.
En een beeld verbeeldt.

Voorbij beelden, voorbij klank,
voorbij mijn wezen gaat het wezenlijke.
Over één ding wil ik spreken.
Maar alleen de stilte kan het vertellen.

OVERAL EN NERGENS

Ik ben, ik ben, ik ben.
Soms kruip ik in de pen.
Ik word dan ook de woorden
die zomaar uit mij vloeien,
als inkt uit mijn pen.

Ben nooit geheel verloren
in de woorden die ik pen.
Want ik ben en blijf
bron van alle woorden, alle zetten.
Ik ben, ik ben, ik ben.

Soms kruip ik in mijn ik.
Word dan een ware speler.
Doe dan alsof ik ik ben.
Maar ben de bron van de speler
en van alle spelen ooit gespeeld.

Ik ben ik ben ik ben.
Ik kruip overal in.
Als water in kieren
doordring ik waar ik kom.
De vorm is om het even.

Ik ben overal en nergens.
Ik ga, ik doe, ik sta, ik val.
Ik ben, ik ben, ik ben.
En God staat achter mij.
Of zit Hij aan mijn zij?

Stroomt Hij door mijn aderen?
Is Hij in mijn adem?
Bezet of leegt mijn geest?
Woont Hij in mijn hart?
Of woon ik in Hem?

Maar mens en God,
dat zijn weer beelden
waarmee ik Hem en mij gevangen zet.
Ik ben geen beeld. God evenmin.
Ik ben, ik ben, ik ben.

LIEVER LIEFDE

Adem Liefde in.
Adem Liefde uit.
Geef het aan de wereld.
Dwars door haar en huid.
Liefde kent geen grenzen.
Breidt zich eeuwig uit.
Deel het zonder inhouden.
Ja, neem dat besluit.

Ik ben een overstromend vat.
Heb de Liefde zo liefgehad
dat ik haar in mij opnam.
Ze kwam toen ik haar binnenliet.
Ik heb haar steeds geroepen,
niet om haar te hebben,
maar haar te worden en te geven.
Zo werd ze overvloed.

Liefde kent geen grenzen.
Wordt overal beleefd.
Ze is leven zelf; volkomen heel, compleet.
Er kan jou niets gebeuren.
Er valt echt niets te zeuren.
Je baadt erin, je slaapt erin,
je leeft erin, je zit erin.
Je bent nooit los geweest.

Niets kan jou gebeuren.
Heb de Liefde lief.
Heb de Liefde liever
dan alle dingen in het leven,
en de Liefde zal jou alles geven
wat jij waarlijk liefhebt.
Heb de Liefde liever dan je leven,
en ze zal je eeuwig leven geven.

BESTEL ‘ZONDER MIJ’

Eén gedachte op “Video van symposion-voordracht door Olette Luitwieler

  1. Ton Menheere

    Leven

    Als de schellen van de ogen vallen
    en het ‘Leven’ wordt aanschouwd
    Wordt in één tel duidelijk
    aan welk leven werd gebouwd

    Waar eens met veel woorden
    het ‘Leven’ werd beschreven
    Schieten woorden nu tekort
    en rest er slechts te Léven.

    Daarin vindt men in het leven nogal eens het verschil,
    dat de geleefde veelal spreekt en de levende enkel luisteren wil.

Reacties zijn gesloten.