BESTEL OVERTOCHT NAAR NIEUWE GRONDEN
Overtocht naar nieuwe gronden is een neerslag in poëzie van een diep doorleefde zoektocht naar de menselijke bestemming. Anne Stock (1932) is rozenkruiser sinds 1983. Ze had toen een leven achter de rug als echtgenote en moeder, als onderwijzeres en tekentherapeute, maar altijd was er op de achtergrond die zoektocht. toen de opvoedtaak was afgerond, leefde ze een tijd in Findhorn en daarna bij de indianen, maar het zoeken bleef. Totdat ze, in Bolivia, in aanraking kwam met de School van het Rozenkruis, waarvoor ze terugkwam naar Nederland. Het was een overtocht naar nieuwe gronden.
De teksten zijn uit de periode 1963-1983, en je beleeft het allemaal mee: de zoektocht, de hoop en vertwijfeling, de berusting, de worsteling, het inzicht, de verstilling, het loslaten, de vreugde van het vinden en de troost die ze hieruit put. Iedere zoeker zal het universele van de zoektocht erin herkennen, ook al is het haar persoonlijke weg geweest die ze in deze bundel heeft neergelegd. Het is niet veel mensen gegeven dit intense ervaren zo poëtisch in woorden te vangen. Overtocht naar nieuwe gronden is de eerste bundel van een serie van zes bundels die geschreven zijn door Anne Stock.
Woord vooraf door de schrijfster
Mijn gehele leven , was een zoeken naar de waarheid van mijn ‘mens’ zijn, want in mijn diepste ervaringen ontbrak altijd IETS. Ik zoch naar de essentie van mijn menselijk bestaan op deze wereld.
De witte driehoek werd het symbool voor de bewuste confrontatie met de zielenwereld.
Zo ontdekte ik dat de mens oorspronklijk in twee werelden bestaat, waarvan met één wereld verloren heeft. Daarom zocht ik zo! Dit werd mij pas na vele jaren zoeken duidelijk.
De verloren wereld terug gevonden hebbende, moest ik, dit wetende, opnieuw mijn ziel tot ontwaken stuwen, om tot de cirkel der eeuwigheid door te kunnen breken. Voor mij de enige weg om de geboorte van de Nieuwe Ziel, de verloren wereld, weer opnieuw in mij tot ontwaken en tot haar volmaaktheid te laten komen. Pas dan is de mens weer een compleet wezen, een mens zoals deze oorspronkelijk bedoeld is.
Moge ook uw Ziel zoeken gaan,
laat haar dan niet opnieuw verloren gaan!
Zij is uw diepste innerlijk bezit.
en uw grootste schat op aarde.
DEEL I: OVERTOCHT NAAR NIEUWE GRONDEN
DEEL II: STROMEN
DEEL III: DE WEG IS KONINKLIJK
DEEL IV: DE ZON DER ZIELEN
DEEL V: VUURGLOED DER VERNIEUWING
DEEL VI: DE ENE WARE LEVENSPOORT
HIERONDER VOLGT EEN SELECTIE UIT ‘OVERTOCHT NAAR NIEUWE GRONDEN
Zingend openen wij de poorten
naar een grenzeloos zijn.
In lange rijen bewegen we ons weg
van tijd- en ruimtevelden.
Oogstend zaaien we nieuwe zaden,
vertrouwend op het Nieuwe Land.
Leeg gewerkt en zonder patronen,
Zonder materialen in de hand.
Acherlatend alle bezit door de eeuwen heen,
alle rijkdommen van lief en leed.
Wij gaan samen onbelemmerd heen.
Gebieden komen, gebieden gaan.
Wat was zal weg zijn, het Niets zal komen
Nieuwe Broeders raken ons aan.
Vreugdevol gaan wij door de poorten,
dansend zonder stil te staan.
Leeg – verrukt – vervuld van Nieuwe Tijden,
onbevangen nemen we het aan.
Schoongespoeld aanvaarden we nieuwe wetten.
Geen oude norm zal in ons hoof bestaan.
Zie, hoe grenzeloos ver we reiken,
voorbereidend op het vreugdemaal,
van noten, fruit en granen
en vele teugen lucht.
Zie hoe Adem leven wordt
en waterdruppels zich distribueren.
IJler worden onze gangen,
lichter ons gebaar,
doorzichtiger ons wezen.
’Zien’ is de nieuwe functie van onze ogen,
‘Verstaan’ wordt onze nieuwe taal.
Door de ruiten
van mijn innerlijk
kijk ik
naar het schaakspel om mij heen.
Door de deuren van de tijd
zie ik het verleden.
Door de navel van de toekomst
leef ik in het NU –
met voorbedachten rade
Door het vruchtwater van de ruimte
groet ik vast de overkant.
Opstanding
Eens zullen jullie mij verguizen,
door onbegrip.
Omdat Ik op zal stijgen
boven alle kunnen uit.
Daarna zal ik weer nederdalen
in jullie hart en niet in het verstand.
Pas dan zullen jullie begrijpen,
jullie hart en jullie ziel,
waarom ik de vleugels uitsloeg
boven allen uit.
De moeizame weg is dan voltooid,
tot steun voor allen
die niet weten hoe te gaan,
die niet durven eenzaam zijn
Zo ga ik tot steun op die éne weg.
De enige der tijden.
Tempel zijn
Het geeft niet waar mijn tempel staat
Overwonnen angst verbrak de grenzen.
Grenzeloos vertrouwen
is de voeding voor mijn ‘nieuwe aarde’
Het geeft niet
hoe mijn tempel zich verheft.
Verlaten illusies
reiken de waarheid aan mij over.
Onbeperkte ruimten
vormen mijn ‘nieuwe hemel’.
Onbegrensde Liefde en Waarheid ,
groeien naar volwassenheid,
zoeken zich manifesterend en tijdloos
hun eigen weg in mij.
Mede-lijden
Ik moet vaak lijden,
maar duizend maal meer lijden
de dieren der bio-industrie.
Ik moet vaak huilen,
maar duizend maal meer huilen
deze dieren.
Ik voel me vaal geblokkeerd,
maar duizendmaal geblokkeerder
is het bestaan van deze dieren.
Gekooid ben ik,
gekooider zijn zij, duizenden malen.
Duizendmaal sterven in één leven.
We wensen het onze vijand niet toe.
O god, wat hebben wij medelij
met onszelf en eten daarbij
het vlees van een deerniswekkend dier.
Willen we onzelf ermee troosten misschien?
Achteloos gaan we er aan voorbij en
erger zijn wij dan de wilde dieren!
Palmpasen in New York
Met palmtak in je hand,
zwgen bidden voor alle gekleurden.
Diep lijden dat door het Paasgebeuren,
zich in ieder mens herhaalt.
Omgekeerde wereld.
Oosterse wijsheid in de West.
Westerse industrialisatie in de Oost.
Wat gaat er gebeuren?
Was het lijden niet genoeg?
Was onze blindheid groter?
Jezus, waarom deed je afstand
van alles – on christus te worden
voor ons domme volk?
Zulen we het eens begrijpen?
Eens een Christus-mens worden?
Jij bent wij
zij is ons
ik ben jullie
want, is handelen niet voelen en denken
is voelen niet denken en handelen
is denken niet handelen en voelen
is dit niet de gesloten cirkel van
de Eénheid?
Steeds weer
vanuit je middelpunt
bewegend, losjes
alle facetten aanrakend
van je cirkel.
Dansend aanraken
het juiste moment,
optimale aandacht,
grote intensiteit.
Meebewegend ronddraaien
met al je mogelijkheden.
Kernzoekend oplossen
in het Grote Geheel.
Herfst
Fragiel, doorschijnend
afleggen van het zomerkleed
Tere schoonheid in oktober.
Lage zonnestralen door het
goudbrokaat.
Weemoedig kalende takken,
klaar voor de winterkou.
O, schoonheid der herfst,
weerspiegelend
het mensenleven
Zelf, herfstig voelend,
één worden met daarbuiten.
Grijzende haren en
een stille glimlach
over wat was
Totaal aanvaardend klaar zijn
voor de winterkou
Wetend van nieuwe knoppen,
en en vloed van
oneindig leven.
Stromen
Stromen is leven, leven is stromen
Het gaat om het stromen van nu.
Bezitsvorming is geen stromen,
het is een vorm van kristallisatie.
Twee ongelijke stromen hebben een sluis nodig
om de situatie te onderzoeken
de situatie van nu.
Stromen is alleen maar mogelijk
als het water verder kan
en optimaal water kan zijn.
Onderzoek, confronteer beide stromen in de sluis,
gooi daarna de poorten maar open en
stroom, stroom, stroom!
Als ik thuis ben
bij m’n eigen bron,
werkelijk thuis ben
ziet men mij niet.
Als ik niet bij mezelf ben
ziet iedereen me weer.
Dat is een pijnlijke ervaring en
geeft een eenzaam gevoel.
Doch het is heel juist
want je bent één-záám
met jezelf.
Van daaruit kun je
optimaal en daadwerkelijk werken.
Ook voor anderen,
juist voor anderen ….
Is dat een opdracht?
Het is een nieuw gebied
met nieuwe mogelijkheden.
Ik ben dus vaker thuis nu,
om te ervaren,
te leren geven
zó vanuit de bron.
Er zijn bloemen
die in de ergste kou
en grootste stormen
moeten leven.
Zij bloeien in de meest heldere kleuren;
rots-vast
Er zijn bloemen
die bloeien in de hitte en
grote droogde doorstaan;
zij bloeien in wonderlijke kleurenpacht
Er zijn bloemen
die bloeien in een matig klimaat,
zij bloeien in matige kleuren
Allemaal dragen ze hun bloesem.
Allemaal dragen ze hun vrucht
Ieder op zijn wijze,
ieder naar zijn kracht.
Laten wij ook bloeien – zoals we zijn.
Een regenboog van kleuren
een heelal van nuances
Samen één gouden pracht.
Er zijn geen tranen meer,
er zijn geen bergen en afgeronden meer.
Langzaam glijd je weg in het niets
en je vind het goed zo
je laat het gebeuren
en wacht af wat er verder nog komen zal.
Zonder verwachting.
Alleen maar aanvaarding zonder meer.
Je leven geven
een ander leven ontvangen?
Wachten, eindeloos wachten
en dat zelfs niet meer.
De wereld heeft je nodig
een schakel ben je
een lichtdrager tussen de rest
Steeds groter zal de chaos worden
en voor velen duisternis.
Maar jij bent aangewezen!
Je opdracht is:
Te zijn als een baken van licht
want nu ben je sterk genoeg,
nu ben je volledig uitgegroeid.
volwassen geworden om als schakel
deel te nemen aan ’t Grote Licht.
Eenzaam gelukkig zijn
Eenzaam gelukkig zijn
door niet meer te zijn,
door alles te wezen.
Het wezen voltrekt zich,
manifesteert zich en
mijn ik wordt begraven.
Er is geen plaats meer voor mijn ik
geen ruimte
geen tijd.
De omgeving functioneert
als de rivier schoon is.
Elke dag schoonmaakdag
Elke dag vervulling
Elke nacht leeg
Elke nacht verlossing
Elke morgen herboren en
eenzaam gelukkig zijn.
De initiatieve weg is een moeilijke
Alles wordt verscheurd
zelfs jezelf,
totdat je niet meer bent
en dan ben je.
Eens voluit mogen bloeien
om daarna te vergaan
en te weten
dat je daar ook éénmaal
hebt gestaan
Als menselijke bloem
volledig open
volledig geurend
volledig ‘zijn’.
Dan is de dood geen probleem meer.
Er zullen weer andere
mensenbloemen zijn.
Niet meer van één mens houden,
maar van allen.
Niet meer van één dier houden
maar van allen.
Niet van één bloem, één steen, één rivier
maar van alles, alles, alles.
even veel,
met heel je hart.
Totaal en vol overgave
Niets verliezen, alles winnen
door eerst alles te hebben verloren.
Ondoorgrondelijk zijn Gods wegen.
Onbegrijpelijk is ons bestaan.
De wijsheid van zijn handelen
gaat ons begrip te boven.
Wij zijn alleen maar in staat
het hoofd te buigen
en later pas te zien
wat liefdevol werd gedaan.
Hierdoor wordt je zacht van binnen,
door het aanvaarden van je lot,
omdat je weet dat boven alles,
de liefde is van God.
dit te weten is genade
die met ons meegaat
als een lamp.
En deze brandend houden
is onze heilige taak.
De Kruisweg
Omhoog reikend
de diepte doorgronden
in verticaal zijn.
Heilig kruis van
herhalend leven.
Omkeerbaar keerpunt.
Eeuwig verder zoekend
vanuit het midden.
Steeds weer nieuwe kracht
verzamelen om totaal te zijn.
Volkomen buigen
om te stijgen.
Godenkracht der diepste bronnen,
raak ons aan op de levensweg.
De Kruisweg aller tijden.
Leren
Deemoedig zijn
als de bloemen,
nederig als de dieren,
verdraagzaam
als de stenen,
buigzaam
als het riet.
Flexibel als
de wind,
standvastig als de sterren ,
wamte schenkend
als de zon,
dat
moet ik steeds
opnieuw weer leren.
Mijn gebed
wordt een lied.
Mijn gemompel
een lange jubel,
mijn tonen muziek.
mijn lichaam een stralenkrans
Mijn ogen
grote zonnen van Universeel Geluk en Universele Liefde.
Bron: Overtocht naar nieuwe gronden door A.H. Stock
BESTEL OVERTOCHT NAAR NIEUWE GRONDEN
