Goethe (fakkeldrager van het Rozenkruis 11) en andere kunstenaars en denkers uit het tijdperk van het Duitse idealisme zochten een weg tot de regionen van de bovenzinnelijke werkelijkheid van waaruit een nieuwe cultuur ontstaat. Goethe noemde deze regionen in zijn Sprookje van de groene slang en de schone lelie  het rijk van de schone lelie, met wie de koninklijke jongeling zich wil verenigen. Het geestrijk van de schone Lelie is echter gescheiden van het gewone aardse rijk door een brede stroom. Een blijvende verbinding tussen deze twee rijken kan slechts ontstaan, als de groene slang, beeld van de aardse ervaring en kennis, zich opoffert. De slang brengt dit offer. Zij vormt zich tot een vaste brug die beide oevers van de stroom verbindt.

Door de sprookjesbeelden bracht Goethe op Lees verder →