14 – HET OERVERLANGEN IN DE MENS – Fragmenten ter bezinning – Het christelijke inwijdingsmysterie - Spirituele teksten

Hoe komt het, als in het leven van een mens de drang naar het hogere en ware leven, tot absolute menswording gaat spreken? Hoe komt het dat een mens op deze drang begint te reageren, hoe dan ook, eventueel zonder dialectisch zichtbaar resultaat? Het is de herinnering, het onderbewuste verleden dat spreekt! Het feit dat er herinnering is wordt veroorzaakt door een gedeeltelijk ontwaken van de hogere, ware mens; door het ontwaken van de centrale geestkern, die van Godswege haar rechten gaat opeisen en een zwaard steekt in het wezen van de biologische mens.

Als de mens leert inzien dat de greep van de hogere mens niet afgereageerd kan worden door persoonlijkheidscultuur en niet door persoonlijkheidssplitsing, dan blijft er maar één ding over, één weg en één methode. Dan moet het hogere wezen de herinnering opjagen tot een brand, en tot een adembeklemmende teistering, en tot eenzaamheid en tot onmetelijk verlangen en ziekmakend heimwee.

Dat nu is het heilsgeheim. In deze teistering naar de natuur groeit de Hemelse Mens, de Christus-in-u. De hemelse mens heeft niets gemeen met de dialectische openbaring. Geen haar, geen spier doet maar voor één procent aan dit proces mee. Naarmate de herinnering de mens opjaagt, hem niet met rust laat en hij, als de legendarische wandelende jood over de wereld raast, groeit de hemelse mens, die weer een zelfscheppende entiteit is geworden. En dat is het Rozenkruis.

Uit: Het christelijke inwijdingsmysterie, Dei gloria intacta door J. van Rijckenborgh
Hoofdstuk: Epiloog
Citaat opgenomen in: Fragmenten ter bezinning

BESTEL FRAGMENTEN TER BEZINNING