BELUISTER HET RADIO-INTERVIEW MET HERVÉ JACOBS

BESTEL GESPREK MET DE ANDER (OOK VERKRIJGBAAR ALS E-BOOK)

Welkom bij Hello Radio Spirituality. Vandaag hebben we een mooi gesprek met de uit België afkomstige Hervé Jacobs, leerling van de geestesschool van het Gouden Rozenkruis. Met hem praten we over het prachtige werk van filosoof en auteur Mikhaïl Naimy, dat ditmaal in het teken staat van diens bijzondere boek Gesprek met de Ander.

Hervé, je bent afkomstig uit België en ook verbonden met het Gouden Rozenkruis. Hoe is dat in België en hoe ben je ermee in aanraking gekomen?

Heel toevallig, moet ik wel zegggen. Ik ben in Gent geboren, Franstalig opgevoed. Toen ik naar school ging kwam ik voor het gebouw van het Lectorium Rosicrucianum. Ik was toen dertien denk ik. Toen was ik al geïntrigeerd geweest door niet het Lectorium, maar wel door een andere rozenkruiserbeweging die meer te maken had met oefeningen en zo. Als kind had ik moeite om dingen te onthouden. Daarom dacht ik: ik ga daar eventjes mee aan de slag. Maar na een tijd merkt ik dat het niet lukte. Ik dacht dat het gebouw waar ik voorbij reed die groepering was, waar ik eerlijk gezegd geen voeling mee had.

Pas veel later, toen ik in Brugge en Knokke ging wonen dat ik daar ging eten in een vegetarisch restaurant. De uitbater was leerling van de School van het Rozenkruis. Na enkele maanden kwamen de gesprekken op gang. Er was letterlijk één ronde tafel waar bijzondere gesprekken werden gevoerd. Die hebben mij naar een lezing gestuurd van het Lectorium. Eerlijk gezegd was mijn eerste reactie: ik vind het vaag en niet concreet. Ik was bijzonder afwijzend. Bij een tweede leezing gebeurde er plots wat. Ik kon het niet verklaren.

We hebben hier een mooi boekje liggen van een Libanese auteur: ‘Gesprek met de Ander’ van Mikhaïl Naimy. Hij was een belangrijke spirituele denkter uit de twintigste eeuw. Wat is het dat jou aanspreekt en wat betekent Mikhaïl Naimy voor jou?

Mijn eerste aanraking met Mikhaïl Naimy was via Het Boek van Mirdad. Bijzonder begeesterend vond ik dat omdat het meer een een wijze en verhalende benadering was dan rationeel. Het boek begint al met een heel raar verhaal. Dat kun je niet mentaal volgen, waardoor je je laat meeslepen door het verhaal. Dan ga je een soort innerlijke reis door. Wat is zo krachtig vindt is dat die auteur, die het geschreven heeft op zijn 43ste, heel bijzonder is in zijn oorsprong. Hij is een Libanees, evenals trouwens een andere bekende auteur met wie hij bijzonder bevriend was, Kahlil Gibran. Het boek De Profeet van Gibran heb ik ook heel vroeg ontdekt en het sprak me bijzonder aan omdat het de ziel voedt. Het voedt eerder het hart dan het hoofd en het resoneert.

Dat is met dit boek ook, het raakt je. Het heet Gesprek met de ander, maar het gaat over zijn innerlijke dialoog. Biedt deze titel meer denk je? Zou Naimy daarover gedacht hebben?

Dit boek heeft hij veel later geschreven dan het Boek van Mirdad, op zijn 83ste. In het eerste boek kijk je op naar de figuur Mirdad omdat je ietst herkent waar je naar hunkert: naar levenswijsheid. Veertig jaar later ontmoet je in dezelfde auteur, die dan 83 is, een stille man die in bijzondere eenvoud zijn staat van zijn toont. Hij beleeft het ouder worden en het daarmee gepaard gaande aftakelen in een klein dorpje dicht bij familie, weg van al het lawaai en dicht bij de stilte, met veel vreugde, maar ook met verdriet.

In Het Boek van Mirdad en ook in De profeet van Gibran wordt gezegd dat vreugde en verdriet twee kanten zijn van dezelfde munt zijn. Dat beleeft hij letterlijk en dat voel je in dat boek. Hier geeft de schrijver zich bijna letterlijk bloot, met zijn mens-zijn en humaniteit. Ook met zijn onhebbelijkheden. Het eerste gedeelte spreekt over zijn frustratie over wat de mens doet met wat de aarde hem of haar gegeven heeft. Zijn onmacht tegenover de medeschepselen waar we toch allemaal mee verbonden, de pijn en het verdriet als je die onmacht voelt.

In dit boekje maakt Naimy als het ware de balans op van zijn leven. Het is het laatste boekje dat hij heeft gebracht. Hij klaagt over de vergankelijkheid. Vervolgens raakt hij de draad kwijt, wordt deemoedig ten aanzien van zijn lot. Dan is er ruimte voor stilte, voor inzicht, waarop dan de liefde volgt (zie lofzang 12). Dat is ook de rode draad, het centrale thema van het boek. Uiteindelijk komt die zelfovergave, een totale overgave aan Gods wil. Hervé, wanneer heb je dat zelf voor het laatst gedaan?

Ik ben er volop in nu, heel concreet. Daar kan ik wel wat over zeggen als je dat wilt ….

INHOUDSOPGAVE VAN GESPREK MET DE ANDER

Woord vooraf

• Duizenden wonderen
• De symfonie van de aarde
• Tussen spreken en zwijgen
• De wonderbaarlijke schatkist
• Fantasie vult de kruik van mijn ziel
• Het schitterende licht van de intuïtie
• De wil van de wetende en onwetende mens
• Afspraak met de dood
• De prachtige menselijke tempel
• Wat geschreven staat, blijft!
• Tot ik alleen nog maar geest ben
• Het heldere gelaat van mijn leven
• Wij tiranniseren onszelf
• Spelonken van de duisternis
• Het altaar van het geld
• De menselijke betrekkingen
• De macht van de liefde
• Denken alleen is niet genoeg
• Hoogtepunten en dieptepunten
• Leven is liefde
• Een zachte hand

BESTEL GESPREK MET DE ANDER (OOK VERKRIJGBAAR ALS E-BOOK)