De onderstaande gedichten over licht, schaduw en verlichting komen uit het boek Zonder mij van Olette Luitwieler.
LICHT (pagina 175)
Het licht schijnt in de duisternis.
Daarvoor is het gekomen.
Het verlicht alles wat licht behoeft
en zal ook nimmer doven.
Licht is een en al mededogen.
Alles mag het licht zien,
alles is het licht waard.
Alles mag gezien worden.
Ook al vind je het niets waard,
voor het Licht is alles evenveel waard.
Het Licht schijnt in de duisternis.
Want licht verdraagt niet dat iets niet licht is.
Licht kent geen zwaarte of duisternis.
Licht is alleen maar licht.
Laat alles beschijnen als verlichting je wens is,
en het Licht zal jou vinden.
SCHADUW EN LICHT (pagina 47)
Hij die kiest zijn schaduw te belichten,
verlicht zichzelf dus wordt steeds lichter.
Hij zal ook steeds meer licht kunnen verdragen
omdat alleen de schaduw bang is, niet het licht.
Het licht wil meer van zichzelf laten zien.
De schaduw wil wegkruipen voor het licht
omdat hij bang is voor zichzelf.
We zijn nooit bang voor de ander.
We zijn altijd bang voor onze eigen schaduw.
Omdat we daar zo bang voor zijn,
zijn we bang voor licht.
Want licht brengt schaduw aan het licht.
Dapper ben je, als je je schaduw belicht.
Als je het voor jou meest duistere
gewoon in het licht durft te zetten,
zal bevrijding je beloning zijn.
VERLICHTING (pagina 21)
Zet alles
in het licht.
Alles. Alles. Alles.
Voorbij voorkeur.
Voorbij afkeer.
Voorbij angst.
Voorbij schaamte.
Voorbij oordeel.
Voorbij schuld.
Breng alles
naar het licht.
Alles. Alles. Alles.
Dat is alles.
Olette weet het onuitsprekelijke toch over te brengen en dat is een knappe prestatie.