LEES MEER OVER GEDACHTEN EN GEDICHTEN
Ik ben van heden en verleden,
want al wat is, is reeds geweest:
veel incarnaties zijn vergleden –
maar … nog geen overwinningsfeest.
Verwijt in u zich het ‘geweten’?
brengt dit nog steeds de heimwee mee?
Is dit dan niet de bron der smarten
in ‘t kolken van de levenszee?
Al ‘t verleden moést gebeuren –
het levensrad wentelt steeds voort:
niemand kan nooit het ‘zelf’ ontvlieden …
tot hij verstaat het god’lijk woord:
‘Heb lief uw naaste als uzelve’ –
doorzie de zelfzucht van uw ‘zijn’ …
ja, meer nog, – zie de – nieuwe and’re –
laat hem-in-u de meeste zijn.
Het ‘ik’ van heden en verleden
in het mij toevertrouwde huis:
de micros – uit de eeuwigheden
ontving nu ‘t inzicht … door het kruis.
Het kruis, geplant in ‘t heilig midden:
de lengte as – uit ‘t hart der aard,
de breedte-lijn – gestrekte armen –
het juk – als ‘rozenkruis’ gebaard.
Dit levend kruis vraagt reine aarde
voor ‘t opengaan der rozenknop:
zij vraagt een toebereide gaarde:
van ‘t basis-vierkant tot de top!
Bron: Gedachten en gedichten, lichtende draden voor een nieuw weefsel van Anna Spoel – de Pril
