Het lijkt een droom om in de materiële wereld zover af te dalen dat in het bewustzijn alle schoonheid en comfort beleefd kunnen worden als een zinvolle ervaring, als een verrijking waarmee je als ‘verloren zoon’ een buitengewone ervaringsvolheid kunt bereiken. Het ‘mens durf te leven’ is een waardevrije aansporing om te genieten – met mate, natuurlijk! – van de wonderlijke, ontroerende en menigmaal ontluisterende werkelijkheid van tijd en ruimte, waarin we op onze vrije planeet verkeren.
Want we kunnen als mensheid zoveel, al dan niet geholpen door wetenschappelijke en technologische revoluties. We kunnen zoveel maken wat het leven dient met comfort en gemak. Wanneer is de bodem van die maakbaarheid, de ground zero van ons kunnen, in zicht en wanneer Lees verder
