Beluister ‘Een oud en een nieuw blaadje’ uit ‘De taal der klokken’ – van € 14,50 voor € 7,50 vanaf 1 juli 2023 - Spirituele teksten

BESTEL DE TAAL DER KLOKKEN VAN € 14,50 VOOR € 7,50

‘De taal der klokken’ is een bundel verhalen voor kinderen van zes tot twaalf jaar die verteld zijn op het conferentiecentrum Noverosa in het kader van het jeugdwerk van het Rozenkruis. Het is een mix van lichte verhalen voor de jonge kinderen en hele spannende verhalen voor de wat oudere kinderen, tot twaalf jaar. Verhalen als deze in ‘De Taal der Klokken’ houden het hart open – het grote doel van het jeugdwerk van het Gouden Rozenkruis. Want daar, in het hart, liggen de antwoorden op alle grote levensvragen geborgen. Vanaf 1 juli 2023 is dit vervolg op de bundel Verhalen uit de Rozentuin blijvend afgeprijsd van € 14,50 naar € 7,50. Via de speler hierboven is het verhaal ‘Een oud en een nieuw blaadje’. Hieronder volgen de tekst van het begin van ‘Een oud en een nieuw blaadje’ en de inhoudsopgave van de verhalenbundel.

Een oud en een nieuw blaadje

Er was eens een boom, een gewone boom. Een boom met wel tien, nee honderd, honderdduizend of misschien wel ontelbare blaadjes. Heb je wel eens geprobeerde blaadjes van een boom te tellen. Het lukt vast niet. Het zijn er gewoon te veel!

Deze boom stond midden in een weiland. De vogels bouwden nesten in zijn takken. De wind ritselde in zijn blaadjes en vertelde mooie verhalen. De blaadjes luisterden altijd graag naar zijn verhalen. Ze keken naar de vogels, de bijen de mieren, de andere dieren en voelden zich tevreden en gelukkig.

De herfst kwam, en de blaadjes kleurden geel en rood. Het leek wel of de boom in brand stond. ‘Wat zijn we toch mooi!,’ dacht een blaadje dat aan een takje hing. ‘We worden steeds mooier,’ en hij keek nog eens goed naar zijn prachtig rode jasje. Hij was volmaakt tevreden. Alleen jammer dat zijn rode jasje niet een beetje warmer was. De wind blies namelijk steeds harder en steeds kouder. Om hem heen dwarrelde blaadjes naar beneden. Maar het ene blaadje zag het niet. Als de wind blies, moest hij alle moeite doen o zich goed vast te houden en kon hij echt nergens naar kijken. En als de wind weg was, keek hij vol bewondering naar zichzelf.

Op een dag woei het heel hard. Zo vreselijk hard, het stormde. Het arme blaadje werd heen en weer geschud, en de wind rukte en trok aan zijn jasje. ‘O, help,’ riep het blaadje, ‘straks val ik nog, ik houd het haast niet meer. Ik heb zo’n kramp in mijn steeltje. Gelukkig, net op tijd, ging …