KLIK VOOR DE HANDOUT VAN TAO-LEZING 3 (PDF, 2 A4)
De basis voor deze avond zijn de strofen 37 en 40 van de Daodejing van Lao Zi.
Strofe 37:
Tao is tijdloos wu wei
en toch is er niets wat het niet doet.
Indien vorsten en koningen wu wei konden handhaven
Zouden de tienduizend dingen zichzelf transformeren.
Wu-wei houdt niet in: niets-doen, want het is op een speciale manier juist heel actief.
Wu wei betekent: het eigenbelang verminderen, daardoor in verbinding komen met Tao.
Tao is permanent zonder eigenbelang, het geeft al het bestaande de ruimte om zich naar ieders eigen aard te kunnen ontwikkelen.
Mensen zijn sterk op zichzelf gericht en geneigd om de dingen naar eigen hand te zetten.
De mens die zijn leven af gaat stemmen op Tao, gaat mee met de stroom van Tao.
Daarin leert hij alles af dat niet in harmonie met Tao is.
Hierdoor transformeert hij, naar lichaam en geest.
Strofe 40:
Teruggaan: dat is de dynamiek van de Tao
Zwak zijn: zo functioneert de Tao
Alle dingen in de wereld komen van het iets
Het iets is geboren uit het niets.
De kracht van Tao stort zich in een uitgaande stroom uit in de wereld van de polariteiten waardoor de tienduizend dingen zich ieder naar hun eigen aard kunnen ontwikkelen. Wanneer zij tot de uiterste grens van hun mogelijkheden zijn gekomen, keren zij terug in de ingaande stroom tot in Tao.
Het taoïsme kent geen scheiding tussen lichaam en geest.
Wanneer Lao Zi over transformatie spreekt wordt het lichaam daarbij als een onmisbaar instrument gezien. De adviezen die hij geeft aan de vorsten en hun volk, gelden ook voor de mens van deze tijd. De vorst is dan de mens met zijn vele ambities, en het volk zijn lichaam. De vorst krijgt de raad om zich door ‘niet doen’ te voegen in de teruggaande beweging van Tao. Daarbij transformeert het volk – het lichaam – als vanzelf.
Dit proces wordt ‘innerlijke alchemie’ genoemd.
Ook in de School van het Rozenkruis nemen transformatie en innerlijke alchemie een belangrijke plaats in.
Het zijn processen die niet aan een bepaalde tijd of cultuur gebonden zijn.
- Hoe kan er door niet-doen toch iets gedaan worden?
- Keert al het bestaande niet gewoon uit zichzelf terug tot Tao?
- Zijn wij wel in staat om hieraan bewust mee te werken?
