Een verheugend verschijnsel: nieuwe inzichten doen zich gelden. De nieuwe tijd wil het anders doen. Niks geen dierproducten, léén je auto als je er één nodig hebt, ontspullen, onthaasten, fly less, cook slowly, bepaal zelf wat je draagt en wat niet, houd alleen je zinvolle contacten over. Zet je telefoon uit als je wakker wilt zijn. Inderdaad… anders!

Vanuit het idee: verbeter de wereld, begin bij jezelf.
En dan volgt de ontdekking: hè, ik hoef al die dingen ook eigenlijk helemaal niet, wat een rust, wat een ruimte om een laag dieper te gaan, de stilte in te gaan, je af te vragen: ‘wat wil ik wél met mijn leven en wel waarom?’
Deze jacht van de wieg tot het graf in ieder geval niet – maar wat dan wel? En kijk, dan brengt deze wat-en-waaromvraag toch weer onrust.

Het moet anders dus.

Wat is dit voor soort onrust, temidden van de bereikte stilte? De innerlijke stem, die je ook wel geweten kunt noemen, die je voorheen, in de roes van je bestaan altijd wegdrukte, noem het ziel, vraagt nu aandacht.

Je kijkt met andere ogen naar het wereldgebeuren. De samenleving is compleet gek geworden lijkt het wel, het doet gewoon pijn als je dat doorvoelt en doordenkt. Kun jij daar dan iets aan veranderen, behalve door het tiny leven dat je nu probeert te leiden. Wat is jouw taak, héb je een taak om deze onontwarbare kluwen van problemen en ellende aan te tasten?

Toch kan de nieuwe tijd, of de mens van nu, zichzelf niet aan de haren uit het moeras trekken. Als hij geen verbinding vindt met iets totaal anders, iets wat boven hemzelf uitstijgt, zal ook de nieuwe tijd weer oud worden, en het kringetje blijft draaien, zal niet worden doorbroken.

Ga maar na: actiegroepen streven iets na, en als ze succes hebben laten ze de balans weer naar de andere kant doorslaan. Gevolg: nieuwe ellende en problematiek, die weer opgelost wil worden. In deze sfeer is er nu eenmaal geen einde aan de eeuwige wet van de tegenstellingen die de materie – en alle tijden regeert.

Het moet anders dus. Een zielestroom die op gang komt. De ziel die spreekt, in de enkeling en in al die mensen die een nieuwe tijd willen. Er zijn er al zoveel die daarin staan!

Met het licht in je hart – dus met al het goede in je, zoals daar zijn: begrijpen, helpen, mededogend zijn, liefde kennen en begrijpend weten – verbinding zoeken met het Licht van boven, dat je zelfs boven al dat goeds uittilt. Aspiratie: dát inspirerende licht blijven oproepen, blijven volgen, er één mee worden. Geef je leven een andere focus. En daarmee dat van anderen.

Dat is anders zijn. En tenslotte wórd je Liefde. Niet omdat er ook maar iemand zo goed is, maar omdat het niet anders kan.
Liefde, het enige dat zich vermeerdert als je het weg- schenkt. Mooi ook: de hogere frequentie van liefde transformeert de lagere frequentie van angst, uiteindelijk wereldwijd.

Dat zou je kunnen doen.

Bron: Pentagram 2019 nummer 4