De zelfingenomen Fausto denkt dat hij alles in de wereld kan opeisen. Over die bezittingen kan hij dan lekker de baas spelen. Totdat hij koers zet naar zee. Die laat hem weten dat Fausto de zee niet bezit, omdat hij niet van de zee houdt. Fausto’s ongetemperde woede betekent zijn ondergang. De naam Fausto is natuurlijk een knipoog naar de eeuwenoude sage van Johann Faust die zijn ziel verkocht aan de duivel in ruil voor onbeperkte rijkdom, kennis en macht. Mede dankzij Goethe is die legende deel geworden van de wereldliteratuur.
Fausto is een personage waar de meeste lezers geen sympathie voor zullen voelen. Voor hem is maar één ding belangrijk: hoe vergroot ik mijn bezit? Hij houdt van de woorden ‘van mij’. Bergen, land, vogels en bloemen voegt hij aan zijn bezit toe. Hij imponeert mensen en intimideert ze als hij niet meteen wordt gehoorzaamd. Hoe loopt het af met deze ‘rijke dwaas’? De platen spreken voor zich, net als de korte teksten, die geen grove taal bevatten.
De Britse illustrator en schrijver Oliver Jeffers verstaat de kunst om meer met minder te doen. Hij vertelt het met korte zinnetjes die een lichte afstandelijkheid en vele stiltes in zich dragen. Zo komen zij sterker binnen bij de lezer en blijven ze ook langer hangen. De kleuren van de illustraties sprankelen. Het fortuin van Fausto doet je nadenken over materialisme en de waarde ons leven hier op aarde. Het verhaal houdt ons een spiegel voor en zet aan tot bescheidenheid.
Vanaf het begin is Fausto zich bewust van zijn macht. ‘Jij bent van mij,’ zegt hij tegen een bloem, die hij meteen plukt en opspeldt. Ook een schaap, een boom, een veld, een bos en een meer eist hij op voor zichzelf. Zelfs de berg, die eerst nog weerspanning was, plooit zich uiteindelijk voor hem, ook letterlijk. Op een illustratie zie je hoe hij zijn spits buigt onder het oranje licht van de zon.
Vervolgens gaat Fausto een schip in om de zee te onderwerpen. Die reageert ijzig kalm: ‘Jij bezit mij niet.’ Geconfronteerd met de eindeloze uitgestrektheid van de zee, voelt Fausto zich voor het eerst onzeker. Die gevoelens worden krachtig weergegeven in de illustraties: Fausto’s bootje is nietig in het blauw van de zee, dat uiteindelijk zelfs zijn felgele jekker inkleurt. De zee confronteert Fausto ook door indringende vragen te stellen: ‘Hoe kun je van me houden als je me niet begrijpt?’ Uiteindelijk daagt Fausto de zee uit om te laten zien wie de baas is. Dat loopt slecht af voor Fausto en de natuur gaat weer zijn eigen gang. Voor berg, meer, bos, veld, schaap en bloem maakt het fortuin van Fausto immers geen verschil.
Het fortuin van Fausto is geschikt voor kinderen vanaf een jaar of zes. Aan kinderen van deze leeftijd kan het verhaal voorgelezen worden. Oudere kinderen lezen het zelf en kunnen er in blijven bladeren.
